Migne Patrologia Latina Tomus 3
AucInc.FrAcDeC 3 Auctor incertus Parisiis J. P. Migne 1844 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin
I. . . . . QUIBUS tamen interfuit, et ita posuit. Tertio, Evangelii librum secundo Lucam. Lucas iste medicus post ascensum Christi, cum eo Paulus quasi ut juris studiosum secundum assumpsisset numeni suo ex opinione concriset. Dominum tamen nec ipse vidit in carne; et idem prout assequi potuit, ita et (Luc. cap. I) a nativitate Joannis incipet dicere. Quarti Evangeliorum Joannis ex discipulis. Cohortantibus condiscipulis et episcopis, suis dixit: Conjejunate mihi hodie triduo, et quid cuique fuerit revelatum, alterutrum nobis enarremus. Eadem nocte revelatum Andreae ex apostolis, ut recognoscentibus cunctis Joannis suo nomine cuncta describeret. Et ideo licet varia singulis Evangeliorum libris principia doceantur, nihil tamen differt credentium fidei, cum uno ac principali spiritu declarata sint in omnibus omnia de nativitate, de passione, de resurrectione, de conversatione, cum discipulis suis, et de gemino ejus adventu, primo in humilitate despectus, quod ro . . . . . . . . ., secundum potestate regali praeclarum, quod futurum est. Quid ergo mirum si Johannes tam constanter singula etiam in Epistolis suis proferat, dicens in semetipso (I Joan. I, 1-4): Quae vidimus oculis nostris, et auribus audivimus, et manus nostrae palpaverunt, haec scripsimus. Sic enim non solum visorem sed auditorem, sed et scriptorem omnium mirabilium Domini per ordinem, profitetur. Acta autem omnium Apostolorum sub uno libro scripta sunt. Lucas optime Theophile (Act. I, 1) comprehendit, quia sub praesentia ejus singula gerebantur; sicut et semote (Joan. XXI. 18, 19.) passionem Petri evidenter declarat, sed (Rom. XV, 24, 28.) profectionem Pauli ab urbe ad Spaniam proficiscentis.
Epistola autem Puali, quae, a quo loco, vel qua ex causa directe sint, voluntatibus intelligere ipse declarant; primum omnium Corinthiis schisma haeresis interdicens, deinceps Callactis circumcisionem; Romanis autem ordine Scripturarum, sed e principium earum esse Christum intimans, prolixius scripsit. De quibus singulis necesse est a nobis disputari, cum ipse beatus apostolus Paulus sequens praedecessoris sui Joannis ordinem, nonnisi nominatim septem Ecclesiis scribat ordine tali. Ad Corinthios prima, ad Ephesios secunda, ad Philippenses tertia, ad Colossenses quarta, ad Galatas quinta, ad Tessalonicenses sexta, ad Romanos septima. Verum Corinthiis et Tessalonicensibus licet pro correbtione iteretur, una tamen per omnem orbem Ecclesia diffusa esse denoscitur. Et Joannes enim in Apocalypsi, licet (Apoc. capp. I et II.) septem Ecclesiis scribat, tamen omnibus dicit. Verum ad Philemonem una, et ad Titum una, et ad Timotheum duas pro affectu et dilectione, in honore tamen Ecclesiae catholicae, in ordinatione ecclesiasticae disciplinae, sanctificatae sunt. Fertur etiam ad Laudecenses, alia ad Alexandrinos, Pauli nomine fictae ad haeresem Marcionis; et alia plura, quae in catholicam Ecclesiam recipi non potest. Fel enim cum melle misceri non congruit. Epistola sane Judae, et superscripti Johannis duas in catholica habentur. Et Sapientia ab amicis Salomonis in honorem ipsius scripta. Apocalypsis etiam Johannis et Petri tantum recipimus, quam quidam ex nostris legi in Ecclesia nolunt.
Pastorem vero nuperrime temporibus nostris in urbe Roma Herma conscripsit, sedente cathedra urbis Romae Ecclesiae Pio episcopo fratre ejus. Et ideo legi cum quidem oportet, se publicare vero in Ecclesia populo, neque inter Prophetas completum numero, neque inter Apostolos, in finem temporum potest.
Arsinoi autem, seu Valentini, vel Mitiadis, nihil in totum recipimus, qui etiam novum Psalmorum librum Marcioni conscripserunt una cum Basilide Assianum Catafrygum constitutorem.