 Carmen LIVb |
Carmen LVI  |
Oramus, si forte non molestumst,
demonstres, ubi sint tuae tenebrae.
te campo quaesivimus minore,
te in circo, te in omnibus libellis,
te in templo summi Iovis sacrato; 5
in Magni simul ambulatione
femellas omnes, amice, prendi,
quas vultu vidi tamen sereno.
†a, vel te sic ipse† flagitabam,
‘Camerium mihi, pessimae puellae!’ 10
quaedam inquit, nudum reduc[ta pectus],
‘en hic in roseis latet papillis.’
sed te iam ferre Herculi labos est. 13
non custos si fingar ille Cretum, 23
non si Pegaseo ferar volatu,
non Ladas [si] ego pinnipesve Perseus, 25
non Rhesi niveae citaeque bigae:
adde huc plumipedas volatilesque,
ventorumque simul require cursum;
quos iunctos, Cameri, [ut] mihi dicares,
defessus tamen omnibus medullis 30
et multis langoribus peresus
essem te, mi amice, quaeritando. 32
tanto ten fastu negas, amice? 14
die nobis ubi sis futurus, ede 15
audacter, committe, crede luci.
num te lacteolae tenent puellae?
si linguam clauso tenes in ore,
fructus proicies amoris omnes:
verbosa gaudet Venus loquella. 20
vel si vis, licet obseres palatum,
dum vestri sim particeps amoris.
| Carmen LIVb |
Carmen LVI |