METHODUS NOVA
INTEGRALIUM VALORES
PER APPROXIMATIONEM INVENIENDI.
1.
Inter methodos ad determinationem numericam approximatam integralium propositas insignem tenent locum regulae, quas praeeunte summo Newton evolutas dedit Cotes. Scilicet si requiritur valor integralis ab usque ad sumendus, valores ipsius pro his valoribus extremis ipsius et pro quotcunque aliis intermediis a primo ad ultimum incrementis aequalibus progredientibus, multiplicandi sunt per certos coëfficientes numericos, quo facto productum aggregatum in ductum integrale quaesitum suppeditabit, eo maiore praecisione, quo plures termini in hac operatione adhibentur. Quum principia huius methodi, quae a geometris rarius quam par est in usum vocari videtur, nusquam quod sciam plenius explicata sint, pauca de his praemittere ab instituto nostro haud alienum erit.
2.
Sit multitudo terminorum, quos in usum vocare placuit, statuamusque ita ut valores ipsius sint etc. usque ad , respondeantque iisdem resp. valores ipsius hi etc.
usque ad denique ponatur indefinite , ita ut etiam spectari possit tamquam functio ipsius Designemus per functionem sequentem
sive ubi repraesentante singulos integros
valor ipsius
pro
Manifestum erit, exhibere functionem algebraicam integram ipsius ordinis atque eius valores pro singulis valoribus ipsius puta aequales esse valoribus ipsius Porro patet, si sit functio alia integra pro iisdem valoribus cum conspirans, pro iisdem evanescere, adeoque per factores et proin etiam per eorum productum (quod est ordinis ) divisibilem esse, unde patet, nisi prorsus identica sit cum certo ad altiorem ordinem ascendere debere, sive ex omnibus functionibus integris ordinem haud egredientibus unicam esse, quae pro illis valoribus cum conspiret. Quodsi itaque in seriem secundum potestates ipsius progredientem evoluta, ante terminum qui implicat omnino abrumpitur, cum identica erit: si vero saltem tam cito convergit, ut terminos sequentes spernere liceat, functio inter limites sive ipsius vice fungi poterit.
3.
Iam integrale nostrum transit in a usque ad sumendum, cuius loco per ea, quae modo monuimus, adoptabimus Evolvendo itaque in
erit a usque ad
qua quantitate posita erit integrale quaesitum
Exempli caussa apponemus computum coëfficientis pro Fit hic
Hinc adeoque
Computus aliquanto brevior evadit, statuendo Tunc fit
Ponamus
ubi numerator desinere debet in si est impar, vel in si est par, eritque
Iam integrale a usque ad acceptum aequale est integrali
ab usque ad
Statuendo itaque
(sponte enim patet, potestates etc. abesse), integralis pars evanescet pro valore impari ipsius pars altera vero pro valore pari, unde integrale fiet pro pari
pro impari autem
In exemplo nostro habetur
adeoque
ut supra.
Observare convenit, fieri
adeoque
signo superiore valente pro
pari, inferiore pro impari. Quare quum facile perspiciatur, perinde haberi
semper erit
sive
coëfficientibus
ultimus primo aequalis, penultimus secundo et sic porro.
4.
Valores numericos horum coëfficientium a Cotesio usque ad computatos ex Harmonia Mensurarum huc adscribimus.
Pro sive terminis duobus.
Pro sive terminis tribus.
Pro sive terminis quatuor.
Pro sive terminis quinque.
Pro sive terminis sex.
Pro sive terminis septem.
Pro sive terminis octo.
Pro sive terminis novem.
Pro sive terminis decem.
Pro sive terminis undecim.
5.
Quum formula integrale ab usque ad sive integrale a usque ad exacte quidem exhibeat, quoties in seriem evoluta potestatem non transscendit, sed approximate tantum, quoties ultra progreditur, superest, ut errorem, quem inducunt termini proxime sequentes, assignare doceamus. Designemus generaliter per differentiam inter valorem verum integralis a usque ad atque valorem ex formula prodeuntem, ita ut sit
etc. Patet igitur, si evolvatur in seriem
differentiam inter valorem verum integralis atque valorem approximatum formulae exprimi per
Sed manifesto etc. usque ad sponte fiunt correctio itaque formulae approximatae èrit
Indolem quantitatum etc. infra accuratius perscrutabimur; hic sufficiat, valores numericos primae aut secundae, pro singulis valoribus ipsius apposuisse, ut gradus praecisionis, quam formula approximata affert, inde aestimari possit.{{nop}
- Pro habemus
- Pro invenimus
- Pro fit
- Pro
- Pro
- Pro
- Pro
- Pro
- Pro
- Pro
Pro valore pari ipsius ubique hic fieri animadvertimus ac praeterea pro valore impari ipsius autem ubique prodit Ratio horum eventuum facile e considerationibus sequentibus depromitur.
Designemus generaliter per differentiam inter valorem verum huius integralis a usque ad atque valorem eum, quem formula approximata profert, ita ut habeatur
integrali a usque ad accepto. Manifesto pro valore impari ipsius evanescet tum valor verus integralis tum valor approximatus: erit itaque etc. sive generaliter pro valore impari ipsius Pro valore pari autem ipsius formulae tribuimus formam hancce
si simul fuerit par; vel hanc
si simul fuerit
impar.
Si igitur per evolutionem ipsius in seriem secundum potestates ipsius progredientem prodit
correctio valori approximato integralis a usque ad applicanda erit
aut potius, quum necessario evanescat pro valore quovis integro ipsius haud maiori quam correctio erit
pro pari, vel
pro impari.
Facillime iam correctiones ad reducuntur et vice versa. Quum enim habeatur
erit
Et perinde fit
Ex posteriori formula eiicientur termini, ubi afficitur indice impari: utraque autem continuanda est tantummodo usque ad indicem (inclus.). Manifesto itaque habebimus
unde demanant observationes supra indicatae.
6.
Generaliter itaque loquendo praestabit, in applicanda methodo Cotesiana ipsi tribuere valorem parem, seu terminorum multitudinem imparem in usum vocare. Perparum scilicet praecisio augebitur, si loco valoris paris ipsius ad imparem proxime maiorem ascendamus, quum error maneat eiusdem ordinis, licet coëfficiente aliquantulum minori affectus. Contra ascendendo a valore impari ipsius ad parem proxime sequentem, error duobus ordinibus promovebitur, insuperque coëfficiens notabilius imminutus praecisionem augebit. Ita si quinque termini adhibentur, sive pro error proxime exprimitur per vel per si statuitur error erit proxime vel adeoque ne ad semissem quidem prioris depressus: contra faciendo error fit proxime vel praecisioque tanto magis aucta, quo citius series, in quam functio evolvitur, iam per se convergit.
7.
Postquam haecce circa methodum Cotesii praemisimus, ad disquisitionem generalem progredimur, abiiciendo conditionem, ut valores ipsius progressione arithmetica procedant. Problema itaque aggredimur, determinare valorem integralis inter limites datos ex aliquot valoribus datis ípsius vel exacte vel quam proxime. Supponamus, integrale sumendum esse ab usque ad introducamusque loco ipsius aliam variabilem ita ut integrale a usque ad investigare oporteat. Respondeant valores dati ipsius hi valoribus ipsius inaequalibus his designemusque per functionem algebraicam integram ordinis hancce:
Manifesto valores huius functionis, si
alicui quantitatum
aequalis ponitur, coincidunt cum valoribus respondentibus functionis
unde per
inde ut in art. 2. concludimus,
cum
identicam esse, quoties
quoque sit functio algebraica integra ordinem
non transscendens, aut saltem ipsius
vice fungi posse, si
in seriem secundum potestates ipsius
progredientem conversa tantam convergentiam exhibeat, ut terminos altiorum ordinum negligere liceat.
8.
Iam ad eruendum integrale singulas partes ipsius consideremus. Designemus productum
per fiatque per evolutionem huius producti
Numerator fractionis, per quam, in parte prima ipsius multiplicata est fit numeratores in partibus sequentibus perinde sunt etc. Denominatores vero nihil aliud sunt, nisi valores determinati horum numeratorum, si resp. statuitur etc.: denotemus hos denominatores resp. per etc., ita ut sit
Quum fiat pro habemus aequationem identicam
adeoque
Hinc dividendo per fit
Valor huius functionis pro colligitur
Hinc aequalis valori ipsius pro uti etiam aliunde constat. Perinde etc. erunt valores ipsius pro etc.
Porro invenimus valorem integralis a usque ad
quos terminos ordine sequenti disponemus:
Sed manifesto eadem quantitas prodit, si in producto e multiplicatione functionis in seriem infinitam
orto, reiectis omnibus terminis, qui implicant potestates ipsius exponentibus negativis (sive brevius, in producti parte ea, quae est functio integra ipsius ) pro scribitur Supponamus itaque, fieri[1]
ita ut sit functio integra ipsius in hoc producto contenta, vero pars altera, scilicet series descendens in infinitumque excurrens. Quo facto valor integralis a usque ad aequalis erit valori functionis pro Quodsi itaque valores determinatos functionis
pro etc. usque ad resp. per denotamus, integrale a usque ad fiet
quod per multiplicatum exhibebit valorem vel verum vel approximatum integralis ab usque ad
9.
Hae operationes aliquanto facilius perficiuntur, si loco indeterminatae introducitur alia Scribimus quoque brevitatis caussa etc. Transeat substituto pro valore in sive sit
Erit itaque adeoque etc. valores determinati ipsius si deinceps statuitur etc.
Quum series etc. nihil aliud sit quam per substitutionem necessario transibit in etc. Quodsi itaque statuimus
ita ut sit functio integra ipsius in hoc producto contenta, vero pars altera, puta series descendens infinita, patet esse
Sed manifesto tamquam functio integra ipsius per substitutionem necessario functionem integram ipsius producet: contra quae non continet nisi potestates negativas ipsius per eandem substitutionem tantummodo potestates negativas ipsius gignet. Quam ob rem nihil aliud erit quam per hanc substitutionem transformata, ac perinde producta erit ex Nihil itaque intererit, sive in substituamus sive in faciamus unde colligimus, etc. etiam esse valores determinatos functionis pro etc.
10.
Antequam ulterius progrediamur, haecce praecepta per exemplum illustrabimus. Sit statuamusque Hinc fit
Multiplicando per etc. obtinemus
Valores itaque coëfficientium exprimuntur per functionem fractam
in qua pro deinceps substituendi sunt valores Aliquanto brevior est methodus altera, quae suppeditat
unde etc. erunt valores functionis fractae
pro
etc. Utraque methodus eosdem numeros profert, quos in art. 4. ex Harmonia Mensurarum tradidimus. Ceterum in casu tali, qualem hocce exemplum sistit, ubi
etc. sunt quantitates rationales, valores denominatoris
commodius in forma primitiva computantur, puta
pro
ac perinde de reliquis. Idem valet de denominatore
qui pro
fit
11.
Quoties etc. vel ex parte vel omnes sunt irrationales, utilis erit transformatio functionis fractae, ex qua numeros etc. derivamus, in functionem integram: principia talis transformationis, quum in libris algebraicis non inveniantur. hoc loco breviter explicabimus. Propositis scilicet tribus functionibus integris indeterminatae quaeritur functio integra, quae fractae vice fungi possit, quatenus pro accipitur radix quaecunque aequationis Supponemus autem, pro nullo horum valorum ipsius evanescere, sive quod eodem redit, atque nullum divisorem communem indeterminatum implicare. Exponentes potestatum altissimarum ipsius in atque per denotabimus.
Dividatur sueto more per donec residui ordo infra depressus sit; statuatur residuum eiusque ordo ita ut sit residui terminus altissimus; divisionis quotientem ponemus Perinde ex divisione functionis per prodeat residuum ordinis quotiens dein rursus e divisione functionis per prodeat residuum ordinis atque quotiens et sic porro, donec in serie functionum etc., quae singulae terminum suum altissimum coëfficiente affectum habebunt, perveniatur ad Hoc tandem evenire debere facile perspicitur, quum quaelibet functionum etc. cum praecedenti divisorem communem indeterminatum habere nequeat, adeoque certo divisio absque residuo fieri nequeat, quamdiu divisor fuerit ordinis maioris quam Habebimus igitur seriem aequationum
etc. usque ad
ubi sunt functiones integrae ipsius ordinis numeri continuo decrescentes usque ad ultimum etc. quoque functiones integrae ipsius ordinis etc. (excepto casu, ubi in quo manifesto statui debet ).
His ita praeparatis formamus secundam seriem functionum integrarum ipsius puta Et quidem statuemus reliquas vero singulas e binis praecedentibus per eandem legem derivamus, per quam functiones etc. inter se nexae sunt, scilicet per aequationes
etc. usque ad
Manifesto hic est ordinis ordinis et perinde sequentes etc. resp. ordinis etc., ita ut ultima ascendat ad ordinem
Porro consideremus tertiam functionum seriem, etc., inter cuius terminos quosvis ternos consequentes manifesto similis relatio intercedet, scilicet
Iam prima harum functionum fit secunda hinc facile colligitur, singulas per divisibiles fore.
Hinc autem nullo negotio sequitur, loco fractionis adoptari posse functionem integram quatenus quidem ipsi non tribuantur alii valores nisi qui sint radices aequationis manifesto enim differentia pro tali valore ipsius necessario evanescit, quum per sit divisibilis.
Loco functionis etiam adoptari poterit eius residuum ex divisione per ortum, cuius ordo erit inferior ordine functionis
Ceterum hocce residuum commodius per algorithmum sequentem immediate eruere licet. Formentur aequationes sequentes
etc. usque ad
scilicet deinceps dividendo per dein residuum primae divisionis per tum residuum secundae divisionis per ac sic porro. Quum residuum semper ad ordinem inferiorem pertineat quam divisor, ordo functionum etc. erit resp. inferior quam etc.; ultima vero necessario fit quum divisor sit Habemus itaque
Quatenus autem pro solae radices aequationis accipiuntur, fit etc., unde sub eadem restrictione erit
Ordo vero huius expressionis necessario erit infra quum enim ordo quotientium etc. esse debeat infra etc., ordo singularum partium etc. erit infra etc.
Denique adhuc observamus, si forte inter valores indeterminatae quos in fractione substituere oporteat, rationales cum irrationalibus mixti reperiantur, magis e re fore, illos ab his separare atque hos solos in aequatione comprehendere. Pro rationalibus enim valoribus calculi compendio opus non erit; pro irrationalibus autem calculus tanto simplicior erit, quo minor fuerit gradus functionis integrae, ad quam fractam reducere licet.
12.
Ecce nunc exemplum transformationis in art. praec explicatae. Proposita sit functio fracta
in qua indefinite repraesentat radices aequationis
Si hic omnes septem radices complecti vellemus, ad functionem integram sexti ordinis delaberemur. Manifesto autem pro valore rationali
computus fractionis obvius est, datque valorem
quapropter seposita hac radice in aequatione sexti gradus subsistemus:
quo pacto facile praevidemus orturam esse functionem integram quarti ordinis. Iam ex applicatione praeceptorum praecedentium prodeunt sequentia:
Hinc tandem derivatur functio integra fractioni propositae aequivalens:
13.
Ad determinandum gradum praecisionis, qua formula nostra integralis gaudet, statuamus generaliter
ita ut
sit differentia inter integralis
a
usque ad
sumti valorem verum atque approximatum. Habebimus itaque, singulis fractionibus in series evolutis,
si statuimus
sive potius (quum iam sciamus, etc. usque ad sponte evanescere debere)
Multiplicando per fit
Pars prior huius aequationis est functio integra ipsius ordinis eiusque valores determinati pro etc. resp. fiunt etc.: quapropter, quum eadem valeant de functione uti ex ipso modo numeros etc. determinandi perspicuum est, necessario illa pars prior aequationis identica esse debet cum adeoque Oritur itaque ex evolutione fractionis quo pacto coëfficientes etc. quousque libet determinari poterunt. Quibus inventis correctio valoris nostri approximati integralis erit
si series, in quam evolvitur est
14.
Si magis placet, correctionem exprimere per coëfficientes seriei secundum potestates ipsius progredientis
illa erit
si generaliter per exprimimus correctionem valoris approximati integralis Hae correctiones cum correctionibus nexae erunt per aequationem
Quo vero illas independenter eruere possimus, perpendamus, functionem per substitutionem transire in
sive in
sive in
sive denique, quum a priori sciamus, etc. usque ad sponte evanescere, in
At quare quum per substitutionem transeant in (art. 9), functio per eandem substitutionem transibit in Quodsi itaque seriem ex evolutione fractionis oriundam per designamus, erit
quo pacto coëfficientes etc. quousque lubet erui poterunt.
Ita in exemplo art. 10 invenimus
adeoque correctio valoris approximati integralis
15.
Coëfficiens functionis in seriem evolutae fit, per theorema Taylori, aequalis valori ipsius
sive
pro sive perinde coëfficiens est valor eiusdem expressionis pro sive sive utrique coëfficienti ordinem tribuemus. Generaliter itaque loquendo integratio nostra usque ad ordinem inclus. exacta erit, quicunque valores pro accipiantur. Attamen hinc nihil obstat, quominus pro valoribus harum quantitatum scite electis praecisio ad altiorem gradum evehatur. Ita iam supra vidimus, in methodo Cotesii i.e. pro etc. praecisionem sponte ad ordinem inclus. extendi, quoties sit numerus par. Generaliter patet, si valores etc. ita fuerint electi, ut in functione vel ab initio excidat terminus unus pluresve, praecisionem totidem gradibus ultra ordinem promotum iri, quot termini exciderint. Hinc facile colligitur, quum multitudo quantitatum quas eligere conceditur sit per idoneam earum determinationem praecisionem semper ad ordinem inclus. evehi posse, quo pacto adiumento terminorum eundem praecisionis ordinem assequi licebit, ad quem attingendum vel terminos in usum vocare oporteret, si Cotesii methodum sequeremur.
16.
Totum hoc negotium in eo vertitur, ut pro quovis valore dato ipsius functionem eruamus formae etc. itaque comparatam, ut in producto
evoluto potestates omnes nanciscantur coëfficientem aut si magis placet, functionem formae etc., cuius productum per etc. liberum evadat a potestatibus Modus posterior aliquanto simplicior erit: quum enim facile perspiciatur, coëfficientes ipsius ut conditioni praescriptae satisfiat, alternatim evanescere debere, sive statui etc., laboris dimidia fere pars iam absoluta censenda erit. Evolvamus casus quosdam simpliciores.
I. Pro coëfficiens unicus ipsius in producto
evanescere debet. Qui quum fiat habemus sive Perinde
II. Pro determinatio ipsius pendet a duabus aequationibus
unde deducimus sive Determinatio functionis unicam aequationem affert
unde sive
III. Pro functio determinatur adiumento trium aequationum
unde nanciscimur adeoque Ad determinandam unica aequatio sufficit
unde sive
Attamen hunc modum, qui calculos continuo molestiores adducit, hic ulterius non persequemur, sed ad fontem genuinum solutionis generalis progrediemur.
17.
Proposita fractione continua
constat, fractiones continuo magis appropinquantes inveniri per algorithmum sequentem. Formentur duae quantitatum series, etc., etc. per hasce formulas
etc. eritque
et sic porro. Praeterea constat, vel facile ex ipsis aequationibus praecedentibus confirmatur, esse
etc. Hinc perspicuum est, seriei
terminum primum esse
summam duorum terminorum primorum
summam trium terminorum primorum
summam quatuor terminorum primorum
et sic porro; quocirca series ipsa vel in infinitum vel usque dum abrumpatur continuata ipsam fractionem continuam exprimet. Simul hinc habetur differentia inter atque singulas fractiones appropinquantes etc.
E formula 33 art. 14 Disquisitionum generalium circa seriem infinitam mutando in facile obtinemus transformationem seriei
in fractionem continuam sequentem
ita ut habeatur
Hinc pro etc. etc. nanciscimur valores sequentes
Leviattentione adhibita elucet, singulas etc. etc. fieri functiones integras indeterminatae terminum altissimum in fieri potestatesque etc. abesse; terminum altissimam vero in fieri atque abesse potestates etc. Per ea autem, quae supra demonstravimus, erit
ac proin generaliter
Si igitur in seriem descendentem convertitur, eius terminus primus erit
Productum vero compositum erit e functione integra atque serie infinita, cuius terminus primus
Hinc igitur sponte inventa est functio ordinis quae conditioni in art. praec. stabilitae satisfacit, scilicet ut productum liberum evadat a potestatibus Scilicet non est alia quam simulque patet, aequalem fieri ipsi nec non terminum primum ipsius esse
Quodsi igitur pro accipiuntur radices aequationis valoresque coëfficientium per praecepta supra tradita eruuntur, formula nostra integralis praecisione gaudebit ad ordinem ascendente, eiusque correctio exprimetur proxime per
18.
Disquisitiones art. praec. functiones idoneas pro singulis valoribus numeri invenire quidem docent, sed successive tantum, dum a valoribus minoribus ad maiores transeundum est. Facile autem animadvertimus, has functiones generaliter exprimi per
sive etiam, si characteristica ad normam commentationis supra citatae utimur, per
Haecce inductio facile in demonstrationem rigorosam convertitur per methodum vulgo notam, aut, si ita videtur, adiumento formulae 19 in comment. cit. Functio si magis placet, etiam ordine terminorum inverso, exprimi potest per
pro pari, valente signo superiori vel inferiori, prout par est vel impar aut per
pro impari, valente signo superiori vel inferiori, prout par est vel impar.
Functio expressionem generalem aeque simplicem non admittit: facile tamen ex ipsa genesi quantitatum etc. colligitur, terminum ultimum ipsius pro pari fieri
signo superiori vel inferiori valente, prout par est vel impar.
Functio cuius terminum primum iam in art. praec. assignare docuimus, etiam per algorithmum recurrentem evolvi potest, quum manifesto generaliter habeatur
etc. adeoque eo quem tractamus casu
Ita invenimus
etc. quas series ita quoque exhibere licet
etc. Hanc inductionem sequentes habebimus generaliter
in seriem infinitam
aut si magis placet in Haec quoque inductio facillime ad plenam certitudinem evehitur vel per methodum vulgo notam vel adiumento formulae 19 in commentatione saepius citatae.
19.
Quum sufficiat, functionum
alterutram nosse, posterioris determinationem tamquam simpliciorem praetulimus. Quae quemadmodum evolutioni seriei
etc. in fractionem continuam innixa est, per ratiocinia similia ex evolutione seriei
etc. in fractionem continuam
derivare potuissemus algorithmum ad determinandam functionem pro valoribus successivis numeri Ad eandem vero conclusionem pervenimus perpendendo, nihil aliud esse quam seu si pro scribitur quo pacto functiones successive pro adoptandae habebuntur per algorithmum sequentem:
etc. Per inductionem hinc resultat generaliter
sive cui inductioni facile est demonstrationis vim conciliare. Si magis arridet, ordine terminorum inverso etiam per
exprimi potest, ubi signum superius valet pro impari, inferius pro pari. Simili denique modo generaliter aequalis invenitur producto ex
in seriem infinitam
sive in
20.
Quum in functione potestates etc. absint, e radicibus aequationis binae semper erunt magnitudine aequales signis oppositae, quibus pro valore pari ipsius adhuc associare oportet radicem singularem Inventis radicibus, valores coëfficientium etc. secundum methodum art. 11 habebuntur per functionem integram ipsius quae pro valore impari ipsius erit formae
pro valore pari autem, si excluditur coëfficiens radici respondens, formae
Exemplum art. 12 ipsam hanc reductionem exhibet pro Manifesto igitur valoribus oppositis ipsius semper respondent coëfficientes aequales. Ceterum in casu eo, ubi est par, coëfficiens radici respondens facile generaliter a priori assignari potest. Habebitur hic coëfficiens, si in substituitur Valorem numeratoris pro iam in art. 18 tradidimus, valor denominatoris autem ibinde erit
adeoque coëfficiens quaesitus
21.
Functio integra ipsius coëfficientes etc. repraesentans in eo quem hic tractamus casu etiam independenter a methodo generali art. 11 erui potest sequenti modo. Differentiando aequationem
substituendo dein ac multiplicando per obtinemus
Termini huius aequationis ad laevam manifesto constituunt functionem integram ipsius itaque necessario in parte ad dextram coëfficientes potestatum ipsius cum exponentibus negativis sese destruere debent.
Sed producit seriem infinitam incipientem a termino
qua igitur per multiplicata nihil aliud prodire poterit nisi quantitas constans
Hinc colligimus[2]
divisibilem esse per quamobrem functioni fractae quae coëfficientes etc. suggerit, aequivalebit functio integra
Loco huius functionis, quae est ordinis manifestoque solas potestates pares ipsius implicat, adoptari poterit residuum ex eius divisione per ortum, quod erit ordinis seu prout par est seu impar. Si vero in casu priori coëfficientem eum, qui respondet radici excludere malumus, loco illius functionis eius residuum ex divisione per ortum adoptabimus, quod tantummodo ad ordinem ascendet.
22.
Ut praesto sint, quae ad applicationem methodi hucusque expositae requiruntur, adiungere visum est, pro valoribus successivis numeri
valores numericos tum quantitatum
etc., tum coëfficientium
etc. ad sedecim figuras computatos, una cum horum logarithmis ad decem figuras.
I. Terminus unus,
Correctio formulae integralis proxime
II. Termini duo,
Correctio proxime
III. Termini tres,
Correctio proxime
IV. Termini quatuor,
Horum coëfficientium expressio generalis
Correctio proxime
V. Termini quinque,
Expressio generalis horum coëfficientium, excluso
Correctio proxime
VI. Termini sex,
Coëfficientium expressio generalis
Correctio proxime
VII. Termini septem,
Horum coëfficientium, excluso, expressio generalis
Correctio proxime
23.
Coronidis loco methodi nostrae efficaciam ob oculos ponemus computando valorem integralis
ab usque ad
- I. Ex termino uno habemus
- II. Ex terminis duobus fit
- III.Ex terminis tribus
- IV. Ex terminis quatuor
- V.Ex terminis quinque
- VI. Ex terminis sex
- VII. Ex terminis septem
E calculis clar. Bessel valor eiusdem integralis inventus est