«Dicimur a nihilo[1], in nihilum dum regna residant
Non mora, non requies, nostro dum fulmine adacti
Quotquot erunt apices fundo volvantur in imo.»
Haec illi iactant, peragentque incoepta, voluntas
Ferrea quippe ipsis, errans nec dextera Muci.
Abscindas? sectis audentior hydra colubris
Fient, usque recens capitum seges horrida surget.
Pervigiles? modo centimanum de more gigantum 80
Qui furerent, serpens veluti insidiosa, latebunt.
Daemonas humanam credas sumpsisse figuram.
Immeriti luitis patrum commissane, an ipsi
Commisistis idem, meritosque accincta flagello
Appetit ira Dei? tandem resipiscite, reges.
Discite iustitiam moniti, iam discere tempus.
Praestat at occultas vatem recludere causas,
Quî factum, huc rerum per quae divortia ventum,
Saecla ut mole sua nutent lapsumque minentur?
Prima haec: per quae quis peccat plectatur oportet. 90
Namque sacer generi cruor hunc innoxius urget,
Hunc pia gens exul gelidis enecta sub arctis,
Fasque omne absuptum, et verbis data dextera fictis.
Quid populi faciant audent cum talia reges?
Dogmata praeterea quae, ipsa indignante cathedra,
Otia dum exleges agitant secura tyranni,
Turba magistrorum plenis crepat impia buccis,
Causa mali tanti; populus sua iura tuetur,
Nullus apex, nulli proceres, sors omnibus aequa,
- ↑ Vedi l’Inno dei Nichilisti: Noi siam come l’aria che tutto circonda.
