Jump to content

Pagina:Vitrioli - Epigrammi latini, G. Nobile, 1871.djvu/64

E Wikisource
Haec pagina emendata est
— 62 —


LXXVI.
La dimora in campagna

Venit hyems: pluvias glomerat, nimbosque december:
    Mons, valles, campi jam riguere nive.
Quaeris, cur maneam ruri, velut exul ab urbe?
    Ne spectem vultus, Æmiliane, tuos.


LXXVII.
Ermione

Sculpere Alexandrum poterat Lysippus; at unus
    Blandus Amor puleram sculperet Hermionen.


LXXVIII.
Un poeta Arcadico, ed un Lucreziano

Arcadicos flores jactat se temnere Luccus,
    Altaque Lucreti carmina velle sequi.
Ipse fidem tenuit! nam spinea carmina texit
    Spinifer, ac spinis horrida scripta facit.


LXIX.
Un secondo Omero

Se merito aequiparat magno Quintillus Homero:
    Expers luminibus magnus Homerus erat.


LXXX.
L’anello

Dulcis amicitiae ne quae mihi saepe dedisti
    Pignora, Lethaeis mersa ferantur aquis,
En tibi gemmanti candescens annulus orbe:
    Haereat hic digito, Callianira, tuo.
Sic tibi non luctu, non ullis anxia curis
    Alite felici candida vita fluat.