Pagina:Институции Гая (1891).djvu/79

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est


41Et quamuis Latinum facere uelit minor xx annorum dominus, tamen nihilo minus debet apud consilium causam probare, et ita postea inter amicos manumittere.

42Praeterea lege Fufia Caninia1 certus modus constitutus est in seruis testamento manumittendis.

43Nam ei qui plures quam duos neque plures quam decem seruos habebit, usque ad partem dimidiam eius numeri manumittere permittitur; ei uero, qui plures | quam x neque plures quam xxx seruos habebit, usque ad tertiam partem eius numeri manumittere permittitur, at ei qui plures quam xxx neque plures quam centum habebit, usque ad partem quartam 'manumittendi potestas datur2. nouissime ei, qui plures quam c nec

sith. § 13. L. 7. § 1. D. 40, 9.
§ 42. Ср. Tit. J. 1, 7. Paul. 4. 14. § 4.
§ 43. Ср. Ulp. I. 24. Paul. 4. 14. § 4. L. 22. § 1. D. 40, 5.
1) До Студемунда все писали Furia Caninia. Веронский палимпсест знает только lex Fufia (Студ. Verhandlungen der 26 Versammlung deutscher Philologen in Würzburg. 1869). Крюгер в своем издании Институций Юстиниана читает также: Fufia.
2) Бэкинг читает: usque ad partem quartam directo jure liberare licentia datur. Гушке: usque ad partem quartam manumittendi libera potestas datur. Студ. исключает только излишнее слово libera.