QUÆ EST HELOISSÆ AD PETRUM DEPRECATORIA
Quum Heloissa quondam Abælardi amica, poslea uxor, ac tandem monasterio Paracletensi, quod ipse sibi discipulorum fortunis a fundamentis eduxerat, ab eo præfecta, epislolam ojus ad amicum legisset, hanc ad eum scribit, orans ut dc suis pcriculis vel liberatione ad sc rescribat, quo rel luctus, vcl gaudii ejusparticcps efliciatur. Expostulat etiam quod ad se, post monaslicam professionem, non scripserit, quum antea plures amatorias mitteret litteras. Suum denique erga iilum tum prwtcriti temporis turpcm et carnalem amorem, tum prcsentis castum et spiritualcm exponit, ac acerbe queritur se ab illo scquc non redamari.
Est autem cpistola multis affeclibue ct qucrulis planclibus, more fcmineo, aflatim plena : ubi pectus femincum multa eruditione exuberans inlueri liceat.
1. Missam ad amicum pro cousolatione epistolam, dilectissinie, vestrani ad me forte quidam nuper casus atlulit. Quam ex ipsa statim tituli fronte vestram esse considerans, tanto ardentius eam ccepi legere, quanto scripto- t rem ipsum charius amplector, ut cujus rem perdidi, verbis sallem tanquam . ejus quadam imaginc recreer. Erant, memini, hujus epistolae verba fere ’ omnia felle et absinthio plena, quse scilicet nostne conversionis miserabilem Hiistoriam, et tuas, unice, cruces assiduas referebant.
Complesti revera, in epistola illa, quod in exordio ejus amico promisisti, ut videlicet, in comparatione tuarum, suas moleslias nullas vel parvas reputaret. Ubi quidem expositis prins magistrorum tuorum in te persecutionibus, deinde in corpus tuum summæ proditionis injuria, ad condiscipulorum quoque tuorum. Alberici videlicet Rhemensis et Lotulfi Lombardi
