Jump to content

Pagina:Abelard Heloise Cousin - Lettres I.djvu/152

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

hoc quoquc nonnullum cst divinae graliac donum, et cujus vidclicet raunere venit non solum bona facere, sed ctiam a malis abstincrc. Sed frustra istud praecedit, ubi illutl non succedit, sicut scriptum estl : « Declina a malo, et fac bonum. » Et frustra ulrumquc geritur quod amore Dei non agitur.

Iu omni autcm (Deus scit) vitne mcae statu, te magis adhuc oflenderc fluam Deum vercor : tibi placere amplius quam ipsi appelo. Tua me ad re- ftigionis habitum jussio, non divina traxit dilectio. Vide quam infelicem, ct omnibus miserabiliorem ducam vitam, si tanla bic frustra sustineo et nihil habitura remunerationis in futuro. Diu te, sicut multos, simulatio mea fefellit, ut rcligioni dcftjtares hypocrisim : ct ideo nostris te maximc commendans orationibus, quod a te expecto, a mc postulas.

VI. Noli, obsecro, de me tanta prssumere, nc mihi cesses orando subvc- nire. Noli aestimare sanam, ne mcdicaminis subtrahas gratiam. Noli non cgentem credere, ne differas in ncccssitate subvenire. Noli" valetudinem putarc, ne prius corruam, quam susteules labentem. Multis ficta sui laus nocuit, et prsesidium quo indigebant abstulit. Per Isaiam Dominus clamal* : « Popule meus, qui te bcalificant ipsi te dccipiunt. et viam gressuum tuo- rumdissipant. » Et per Ezechielem3 : « Vae quae consuitis, inquit, pulvillos sub omni cubitu manus, ct ccrvicalia sub capite aelatis universa ? ad deci- piendas animas !’» Et contra autem per Salomonem dicitur* : « Verba sa- picntum quasi stimuli, et quasi clavi in altum defixi, qui videlicet vulnera uesciunt parpare, sed pungcrc. »

Quiescc, obsccro, a laudc mea, ne turpem adulationis notam et mendacii crimen incurras, aut si quod in me suspicaris bonum, ipsum laudatum va- nitatis aura ventilet. Ncmo medicinae peritus interiorem morbum ex exte- rioris habitus inspectione dijudicat. Nulla quidquid mcriti apud Deum obtinent, quae reprobis a^que ut electis coramunia sunt. Hacc auteni ea sunt, quae exterius aguntur, quae nulli sanctorura tam studiose peragunt, quan- tum hypocritae. « Pravum est cor hominis, et inscrutabile etiam : quis co- gnoscet illud5 ? » Ete : « Sunt viae hominis quaevidentur rectae : novissima autem illius dcducunt ad mortem. » — « Tcmerarium cst in co judicium hominis, quod divino tantum reservatur examini7. » Unde et scriptum est : « Ne laudaveris hominem in vita » Ne tunc videlicet hominem laudes, dum laudando facere non laudabilem potes.

• Psahn., «xn, 27. — * Ist., m, H. — * Eiech., xm, 18. — « Ecclc»., xn, i !.—

  • Jerem., xvii, 9. — • Prov., nv, %.«— T Exech., n, 30.