Tanto autem mihi tua laus in me periculosior est, quanto gratior : et tanto amplius ea capior et deleelor, quanto amplius tibi per orania placere studeo. Time, obsecro, sempcr dc me potius quam confidas, ut tua semper sollicitudine adjuver. Nunc vero praecipue tiraendum est, ubi nullum in- continentiae meaj superest in te remedium.
Nolo me ad virtutem exhortans, et ad pugnam provocans, dicas1 : «Nam virtus in infirmitate perficitur,» et* : « Non coronabitur nisi qui legime cer- taverit. ^ion quacro coronam victoriae : satis cst mihi periculum evitare. Tutiiis eviLitur periculum, quam committitur bellum. Quocunque me an- giiloyXOMi l)eus collocet, satis mihi faciety^ullus ibi cuiquam invidebit, quum singulis quod habebunt sufiecerit.
Gui quidem consilio nostro ut ex auctorita quoque roburadjungam, bea- tum audiamus Hieronymum : « Fateor imbecillitatem meam, nolo spe vic- toriae pugnare, ne perdam aliquando victoriam. » Quid necesse est certa dimittere, etincorta sectari ?
1 Corinth., n, 12,9. — « Timoth., n, 5.
