dam persuasionibusjam adversum me, utsupramemiui,ex tuncstimulatus, lioii minus in sacra lectione mc perscqui coepit, quam antca Guillelmus noster in philosopbia.
Erant autem tunc in scliolis hujus senis duo qui caeteris praeemtnere videbantur : Albcricus scilicet Remensis, et l.otulphus Lombardus ; qui quanto dc se majora praesumebant, amplius advcrsum mc acccndebantur. Horum ihque maximc suggestionibus, sicut postmodum deprehensum est, senex ille perturbatus impudenter mihi interdixit incneptum glosandi opus in loco magisterii sui amplius excrcere : hanc videlicet causam pree- tendens, ne si forle in illo opere aliquid per crrorem sctiberem, ut pote rudis adhuc in hoc studio, ei deputarelur. Quod quum ad aures scholarium pervenisset, m.ixima commoti sunt indignatione super tam manifesla livoris calumnia, quaenemini unquam ulterius acciderat. Quac quanto raanifestior, tanto mihi honorabilior extitit, et persequendo gloriosiorem effecit.
V. Post paucos itaque dies Parisius reversus, scholas mihi jamdudum dcstinatas atque oblatas, unde primo fueram cxpulsus, aunis aliquilms quicte possedi ; atque ibi in ipso statim scholarum inilio glosas illas Ezcchietis, quas Lauduni incoeperam, consummare studui. Qusc quidem adeo legcntibus acceptabiles fuerunt, ut me non minorem grntiam in sacra lectione adeptum jam crederent, quam in philosophica viderant. Unde utriusque lectiouis stu- dio scholae nostne vehementer multiplicalae quanta mihi de pecunia lucra, quantam gloriam compararent, ex fama te quoque lalere non potuit. Sed quoniam prosperitas stultos sempcr inftat, et mundana tranquillitas vigorem enervat animi, et per carnales illccebras facile resolvit ; quum jam me solum in mundo superesse philosophum sestimarem, nec ullam ulterius inquicta- tionem formidarein, Irena libidini coepi laxare. qui antea vixeram continen- tissime ; et quo amplius in philosophia vel sacra lectione profeccram, am- plius a philosophis et divinis immunditia vitao rec^debam. Coustat quippe philosophos, nedum divinos, id est sacrae lectionis exliorlationibus iutentos, continentiae decore maximc polluisse. Quum igitur tolus in superbia atquc luxuria laborarem, utriusquc morbi remedium divina mihi gratia, licet noleuti, contulit ; ac primo luxuriae, dcinde superbiac : luxuriae quidcm, his mc privando quibus hanc cxerccbam ; supcrbiae vero, quae mihi cx litterarum maxime scientia nascebatur, juxta illud Apostoli : « Scientia inflat,» illius libri, quo maxime glorinbar, combustione me humiliando.
VI. Cujus nunc rei utramque hisloriam verius ex ipsa re, qttam ex auditti cognoscere te \olo, ordine quidem quo processerunt.
Quia igitur scortorum immunditiam semper abhorrebam, et ab accessu
