et frequentatioue nobilium feminaruni studii scholaris assiduitate revo- cabar, ucc laicarum conversationem multum noveram, prava niihi, ut dicitur, fortuna blandiens, commodiorem nacta est occasionem, qua me facilitis dc sublimitatis hujus fastigio prosterneret : inio supcrbissimum, nec accepta ? gratise memorein divina pietas hutniliatum sibi vindicaref.
Erat quippe in ipsa civitate Parisius adole^centula qusedam nomine He- loissa, neplis canonici cujusdam, qui Fulbertus vocabaliir, qui eam quanto amplius diligebat, tanto diligcntius in omnem quam poterat scicntiam lit- terarum promoveri studuerat. Qttae quum per faciem non esset infima, per abundantiam litterarum erat suprema. Nam quo bonum hoc, lttteratorisc scilicct scientiae, in mulieribus est rarius, eo amplius puellam commenda- bat, et in toto regno nominatissimam fecerat. Hanc igitur, omnibus circum- spectis, quse amantes allicere solent, commodiorem censui in amorem mihi copulare, ct mc id facillimc credidi posse. Tanli quippc tunc nominis eram, et juventutis et fortme gtatia praeminebam, ut quamcumquc feniinarum nostro dignarcr amorc, nullam vererer rcpulsam. Tanto autem facilius hanc mihi puellam consensuram credidi, quanlo amplius eam litlcrarum scien- tiam et habere et diligerc noveram, nosque etiam absentes scriplis inter- nuntiis inviccm liccrct pnesentare, et plera-jue audacius scribere quam col- loqui, et sic semper jucundis interessc colloquiis.
In hujus itaquc aduli sccntulce amorem totus iullatnmatus, occasionem quaisivi quaeam mihi dotnesticaet quotidiaua convcrsationc familiaretn ef- ficerem, et facilius ad cons.nsum trahcrem. Quod quidem ut fieret, egi cum pradicto pucllae avunculo, quibusdam ipsius amicis intervenicntibus, qua- tenus me in domum suam, quse scholis noslris proxima crat, sub quocunque* procurationis pretio susciperet ; hanc videlicct occasioncm praeteudens quod studium nostrum domestica nostrae familiac cura plurimum pt.Tpediret et impcnsa nimia nimium mc gravaret. Erat autem cnpidus illc valde, atquc erga neptim suam, ut amplius scmper indoclrinam proficerct litteratoriam, plurimum sludiosus. Quibus duobus facile assensum assccutus sum, et quod oplabam obtinui : quum ille vidclicet ct ad pecuniam totus inhiarct, et neplim suam ex doctrina nostra aliquid pcrcepturani crcdcret. Super qtto teheuieiiler mc deprecntus, supra quaut sperare prsesunieiem, votis meis accessit, ct alnori coiisuluit : eam vidclicet totam nostro magistcrio cont- mittens, ut quotics mihi a scholis reverso vacarettam in dic quant in nocte, ei docendic opcram darcm, el cam si ncgligentem senlireni, vchementcr constringcrem. In qua re quidem quanta ejus simplicitas csset Yehementcr admiratus, nou minus apud me obslupui, quam si agnam leneram famelico lupo conuuitlerct. Qui quum cam mihi non solttm docendam, verum ctiam
