semuli nostri id consilio suo factum esse denegarent, et legatus coram omnibus invidiam Francorum super boc maxime detestaretur. Qui slatim pce- nitentia ductus post aliquos dies, quum ad tempus coactus satisfecisset illo- rum invidiae, me de alieno eductum monasterio ad proprium remisit ; uh fere quolquot erant olim jam, ut supra memini, infestos habebam : quufi eorum vitae turpitudo et impudcus conversatio me suspectura peuitus habe- rent, quem arguentem graviter sustinerent. Paucis autem clapsis niensibus, occasionem eis fortuna obtulit, qua me perdcre molirenlur.
Fortuilu namque mihi quadam dic legenti occurrit quscdam Bedae sei> tentia qua in expositionc Actuum Apostolorum asserit Dionysium Areopaj*- tam Corinthiorum potius quam Atheniensium fuisse cpiscopum. Quod vatfe eis contrarium videbatur, qui suum Dionysium esse illum Areopagitam jic- titant, quem ipsum Athenicuscm episcopum gesta ejus fuisse profitentir. Quod quum reperissem,quibusdam circumslanlium fratmm quasijoefldo monstravi, tcstimonium scilicol jllud Bedac, quod nobis objiciebatur IHi vero, valde indignali, dixerunt Bedani mendacissimum scriptorcm, tt se Hildonium abbatem suum vcriorem habcre testem, qui prohociuvestipndo Graeciam diu perlustravit, et rei veritate agnita, in gcstis illius, qua» coijcrip- sit,hanc vcraciter dubitationem rcmovit. Undc quum unns corum imprtuna interrogationc pulsaret, quid mihi super hac conlroversia, Bedae vi(elicet atque Hildonii, videretur, respondi Bedrc auctorilatem, cujus scripa uni- versa ? Latinorum frequentant Ecelesiae, gratiorem mihi videri. Ex aio Uli vehementer accensi, clamare coeperunt nunc me patenter ostendis$ quod semper monastcrium illud nostrum infestaverim, et quod nuncmaxtnc toti regno derogaverim, ei videlicet honorem illum auferens, quo singilariter gloriaretur, quum eorum patronum Areopngitam fuisse dencgarm. Ego autem respondi, nec me hoc denegasse, nec multum curandum ess{ utrum ipse Areopagita an aliunde fuerit, dummodo tantam apud Deum odiptus sit coronam. fUivero, ad abbatem statim concurrente*, quod milii impsucrant nuntiaverunt. Qui libenler hoc audivit, gaudens se occasionemaliquam adipisci qua me opprimeret ; utpote qui, quauto ca ?tcris turpiu^vivebat, magis rae verebatur. Tunc concilio suo congregato, et fratribus co^regatis, graviter mihi comminatus est, et sc ad regem cum festinalione $issurum dixit, ut de n :c vindictam sumeret, tanquam regni sui gloriam et ctonam ei auferente ; et me iuterim bene observare praecipit, donec me regi tradret. Ego autem ad regularem disciplinam, si quid deliquissem, fruslra me oferebam.
Tunc ego nequitinm eorum vehemenler exhorrens, utpote qui t$diu tam adversam tubuissem fortunam, penitus desperatus, quasi advesum me universus conjnrasset mundus, quorumdnm consensu fratrum itei mise-
