XI !. Ego itaque ad solitndinem quamdam, in Trercnsi pago, mihi anlea cognitam, me conluli, ibique a quibusdam terra mihi donata, assensu epi- scopi terrae, oratorium quoddam in nomine sanclce Trinitalis, cx calamis et culmo primum construxi, ubi cum quodam clerico nostro lalitans, illud vere Domiuo poteram decantare : « Ecce elongavi fugiens, et mansi solitudine1. » Quod quum cognovissent scholares, ccepcrunt undique concurrere, ct relictis civitalibus et castellis, solitudinem inhabitare, ct, pro amplis domibus, parva tabernacula sibi construere, et, pro delicatis cibis, lierbis agrestibus et pane cibario victitarc, ct pro mollibus stratis, culmum sibi et stramen com- parare, et, pro mensis, gtebas erigere.
Et vere eos priores philosophos imitari crederes de quibus et Hieronymus in libro secundo Contra Jovinianum his commemorat verbis* : « Pcr sensus, quasi per quasdam fenestras, vitiorum ad animam introitus est. Non potest metropolis et arx menlis capi, nisi per portas irruerit bostilis exercilus. Si circensibus quispiam delectUur, si alhletarum certamine, si mobilitatc histrionum, si formis mulierum, si splendore gemmanim, vestium, et caeleris hujusmodi, per oculorum fenestras animac capta liber- tas est, et impletur illud propheticum : « Mors intravit per fenestras nos- v tras. » Igitur quum per bas portas, quasi quidam perturbationum cunei ad arccm nostne mentis intraverint, ubi crit libertas ? ubi fortitudo ejus ? ubi de Deo cogitatio ? Maxime quum tactus depingat sibi ctiam pneteritas voluptates, et recordatione vitiorum cogat animam compati, et quodam modo excrccre quod non agit. » His igitur rationibus invitati, multi phi- losophorum reliquemnt frequentias urbium et hortulos suburbanos, ubi ager irriguus, et arborum coma ?, et susurnisavium, fontis spcculum, rivus murmurans, et mnltac oculorum auriumque illecebrae, ne per luxum et abundantiam copiarum, animse fortitudo raollesceret, et ejus pudicitia stupraretur. Inutite quippe est crebro videre per quae aliquando captns sis, et eorum te experimento commitlerc quibus difficulter careas. Nam et Pytha- goraei hujusmodi frequeutiam declinantes, in solitudine et desertis locis habitare consucverant. Sed et ipse Plato, qutim dives esset et torum ejus Diogenes lutatis pedibus conculcaret, ut posset vacare philosophiae, e !egit academiam villam, ab urbe procul non solum desertam, scd et pestilentem : ut cura et assiduitate morborum, libidinis impetus frangerentur, discipuli- que sui nullam aliam sentirent voluptatem nisi earum renim quas discerent. Talem et filii prophetarum, Elisaeo adhxrentes, vitam refcruntur duxisse. De quibus ipsc quoque Hieronymus, quasi de monachis illius tcmpris, ad
- Pwdm., lt, r. 8. — ■ Epit., »5.
