Eislebij quo & in finitimis locis cùm urunt lapides fissiles bituminis non expertes, ex quibus æs conflatur, non utuntur strue lignorum, sed fascibus uirgultorum: quondam id genus lapides ex puteis extractos mox super fasces uirgultorum substratos inijciebant, eis accensis urebant. Nunc eosdem primò in unum aceruum conuehunt: deinde ad quoddam tempus ita iacent , ut aer & imber eos aliquo modo molles efficiant: tum prope aceruum sternunt fasces uirgultorum: at in ipsos inuehunt proximos lapides: postea rursus in uacuo loco, à quo primi lapides ablati sunt, fasces uirgultorum ponunt: & lapides primis proxime adiunctos eis inijciunt: quod faciunt us ad eum finem dum lapides omnes fuerint in fasces uirgultorum coniecti, fiat tuniulus: postremò incendunt fasces uirgultorum: uerùm non ea parte, qua flat uentus sed opposita, ne ignis ui uenti concitatus antè consumat fasces uirgultorum quàm lapides urantur & molles fiant: quo sane modo lapides etiam fascibus uicini ignem concipiunt, eum communicant cum proximis: at hi iterum cum finitimis: ardet sic pyra sæpenumero dies triginta pluresue continuos. Lapis autem iste ærosus fissilis copiosius, ut aliàs dixi, exudat illud, cui natura est similis amianto.
- Aceruus lapidum ærosorum A. Pyra accensa B.
- Lapides inuehens in fasces uirgultorum C.
