Vidisse dixit Lugdunii meum
Gregorium, illuni cui per Apollinem
uterque nostrum debet ampie,
20quamvis ego magis, et inagis te.
Tu literae quod multum Echioniae
calles, tenentur primi aditus viro
huic; ast ego plus debeo, nam est
siquid inest mihi clari ab ilio.
25Parantem aiebat quam citius potè
transferre se ad nos, cui timui, miseri
vale ultimum dixisse, cum olim
ad gelidas veheretur alpes.
— Io! redibit qui penitus rude
30ligoum dolavit me, et ab inutili
pigraque mole gratiorem
in speciem liane, Pie, me redegit!
— Io! videbo qui tribuit magis
ipso parente, ut qui dedit optime
35mihi esse, cum tantum alter esse
in populo dederit frequenti!
— Virum, boni di, rursus amabilem
amplectar! An quid me esse beatius
potest beatum, o mi beate
40nuntie, qui me hodie beasti?
VIII
[Nicolai Arrosti epitaphium]
Epitafio per il padre, composto in nome della moglie e dei figli (1500).
Molliter hic Nicolaum Areostum composuere
uxor cum charis Daria pignoribus;
quam neque honorati solata est fama mariti,
nec faciet vel opum copia vel sobolis,
donec decurso spatio vitae ossibus ossa
aeternum at animam miscuerit animae.
