Jump to content

Pagina:Ariosto, Ludovico – Lirica, 1924 – BEIC 1740033.djvu/209

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est
203
vii - lirica latina

quisquis candidulam mihi catellam,
 10herae mnemosynon meae catellam,
meas delicias, meique amoris
et desiderii mei levamen;
nostras praeteriens fores dolose
manu sub tunicam rapis sinistra.
 15At di dent mala multa. Di deaeque
dent omnes tibi, quisquis es sceleste,
actutum mihi ni meam catellam
herae mnemosynon meae, remittis.

XXI

[In lenam]

Con quale gioia vorrebbe svergognare e colpire la vecchia
manutengola dell’infedele fanciulla!

     Abi, vorax anus, tuis cum blandulis
istis susurris; cognita est mihi satis
superque vestra (serius licet) fides.
Non sum ille ego in quem impune vobis ludere
 5fas iugiter sit foeminis rapacibus.
Ut ut piget me tam diu fallaciis
vestris retentum, dum miser dari reor
dulces mihi fructus amoris onice,
quos comperi post, cum pudore maxumo,
 10illi datos, et illi et illi, et omnibus
ementibus pernicioso munere
adulterarum coitus foedissimos!
Viden ut audax me rogat, tanquam inscium
eius probrosi criminis? Recede, abi,
 15abi, impudica, abi, scelesta et impia,
impura, lena, venditrix libidinum,
meorum amorum prostitutrix lurida.