perpetuum nomen. Poteris, die, obsecro, mentem
non flexisse piis lacrimis precibusque vocantis?
Sis facilis matri, reliquos si forte recuses,
teque sibi natisque velis seclisque futuris
reddere: carpe fugam volucer dubiosque relinque
euganeos montes; timeas non, hercle ! necesse est.
Te quoque castalio servabunt vertice Muse
Pyerides vatumque chorus, te grandis Apollo
inde sacris cum iure tuo tutabitur armis.
Inclita Pariseos optatam pluribus annis
te vocat, et manibus tensis suplicanter adorat
esse velis secum, cum sit vetus hospita vatum
pervigil et servet studiis monimenta priorum;
te civem natamque suam pulchramque sororem
Roma petit, viresque parat, si ledere tentet
te frigius quisquam vel quemvis audeat alter;
teque latina rogat legum Bononia nutrix,
ut venias longo requiem positura labori.
Ne spernas, posito sibi sint incognita Nyse
culmina vel superos calamis in bella movere;
sit potuisse satis dites spectare togatos
inter avaritie scopulos orchestra tenentes.
Quid memorem celebres reges, quidve oppida passim,
qui cupiunt ut salva velis consistere secum?
Si tibi sola sinus pandat Florentia mater,
egregium magnumque sat est: non clarior ulta
est ytalis patria, non equa potentia cuiquam;
hec animas, hec arma virum sumptusque datura est.
O mea, si facies, centum miraberis urbes
letitia florere nova populosque canentes
sacra Iovis magni Phebique peana, corollis
ornantes aulas et te super astra ferentes
vocibus altisonis: resonabunt undique versus
Aonidum cytharis; virides, que pallet, amicas
emittet laurus frondes, ac Sorgia lenis
fonte cadet placido campis; iuvenesque quirites