Baſetus, qui haud ſatis credebat ſeditioſis illis hominibus, vel externa vi perterritus, noctes aliquot in navicula tranſegit, quam extremis caſibus in portu habebat paratam. Sed cum veterani peditatûs nullæ ſuppeterent copiæ, re infecta, Zugniga ad vicina loca occupanda, in ſpeciem diuturnæ obſidionis, ſe vertit, ne quicquam commeatûs ad Baſetum ſubveheretur. Aderat unà Paſchalis Franciſcus Borgia, Gandiæ Princeps, haud procul Dianium in ſua urbe cum ſociis quibusdam Equeſtris Cenſus à Valentia, diuturnitate otii, belli inſolentibus, cum Raphaël Nepos, equitatûs, quem modo memoravimus, præfectus, inita ſocietate cum Baſeto hoſte, per nocturnos congreſſus in locis ſilveſtribus, ad quos per ſpeciem venandi ſæpe proficiſcebatur, conſiliisque communicatis, fratrum perfidiam, qui in Cathalonia ſuos populares, ac finitimos, ad rebellandum paulò ante concitaverant, certus imitandi, opportunitatem rei gerendæ exſpectabant. Nec talium conſiliorum neſcii Vincentius Turreſius, qui erat Valentiæ Urbis Seviris à ſecretis, ſtipendiis militibus perſolvendis à Magiſtratibus eò miſſus, & Joannes Tarrega, Nobilis à Sætabi, & equitatûs illius urbis ductor, qui una aderat, turbulenti, ac ſeditioſi homines, & qui quieta movere uberrimo quæſtui habebant. Cæterùm Cathalanus animus ſcelere occupatus, pudendi facinoris infamiam contemnens, ubi milites populares ſuos, quibus præerat, in ſuam ſententiam perduxit, Zugnigam, ex ſuperioribus ordinibus ductorem, cui ipſe Nepos, uti ex inferiore ordine, dicto eſſe audiens debebat, imprudentem planè, ac nihil tale ſuſpicantem, unà cum ductoribus aliis ejusdem alæ, ac ſigniferis, ab hujusmodi defectionis ſcelere abhorrentibus, & Petro Corvino, eximiæ fortitudinis viro, qui peditibus Provinciæ præerat, juſſit comprehendi, inque Dianii arcem
