Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/51

E Wikisource
Haec pagina emendata et bis lecta est
40
XII. NAUFRAGIUM
Scaena: Ōra maritima.
DaemonēsSceparnio.

Daemonēs. Prōh dī immortāles! Quid homines illi in lītore agunt?

Sceparnio. Ut mea opīnio est, vocāti sunt ad prandium.

D. Confracta nāvis illis in mari!

S. Ita est. At hercle in terrā quoque nobis villa confracta est et tēgulae.

D. Huī, miseros homunculos! Ēiecti ut natant!

S. Sed o Palaemon, Neptūni comes, quod facinus video?

D. Quid vides!

S. Mulierculas video duas in scaphā sōlas sedentes. … Ut adflictantur miserae!—Euge, euge, perbene. Fluctus āvertit scapham ā saxo ad lītus. Salvae sunt sī illos fluctūs dēvītāverint. Nunc, nunc perīculum est: unda ēiēcit alteram—at in vadum. Iam facile ēnābit. Eugepae; surrexit: salva rēs!

Cūr ista[1]? Quid id tuā rēfert[2]?

S. Iam haec altera dēsiluit in terram. Ut in

  1. ista: neut. plur., object of dixisti to be supplied.
  2. tua. Instead of the gen. case (with refert and interest) of the personal pronouns—mei, tui, nostri, vestri—what looks like an abl. fem. is used.