Haec pagina emendata et bis lecta est
172 UXOR.
rentia. Et Petrus nobis exemplum proponit Sarae, quae maritum suum Abraham, dominum appellabat.
- xa. Audivi ista. Sed idem Paulus docet, ut viri diligant uxores suas, sicut Christus dilexit sponsam suam Ecclesiam. Meminerit ille officii sui, ego meminero mei.
- eu. Sed tamen ubi res in eum statum devenit, ut alteri cedendum sit, aequum est uxorem marito cedere.
- xa. Si modo ille maritus est appellandus, qui me habet pro ancilla.
- eu. Sed dic, mea Xantippe, post desiit minitari verbera?
- xa. Desiit; et sapuit; alioqui vapulasset.
- eu. Sed tu non desiisti rixari cum illo?
- xa. Nec desinam.
- eu. Quid ille interea?
- xa. Quid? nonnunquam dormit, somnium hominis; interdum nihil aliud quam ridet; aliquoties arripit testudinem, in qua vix tres habet fides: eam quantum potest pulsans, mihi vociferanti obstrepit.
- eu. Ea res male urit te?
- xa. Sic ut dici vix possit. Aliquando vix tempero a manibus.
- eu. Mea Xantippe, permittis mihi, ut liberius loquar apud te?
- xa. Permitto.
- eu. Idem ius erit tibi apud me. Hoc certe postulat nostra necessitudo, ab ipsis pene incunabulis inter nos inita.
- xa. Vera narras, nec ulla sodalium unquam carior fuit animo meo.
- eu. Qualisqualis est tuus maritus, illud cogita, non esse ius permutandi. Olim immedicabilibus dissidiis remedium extremum erat divortium: nunc hoc in totum ademptum est: usque ad extremum vitae diem ille tuus sit maritus oportet, et tu illius uxor.
- xa. Superi male faxint, qui ius hoc nobis ademerunt.
- eu. Bona verba: sic visum est Christo.
- xa. Vix credo.
- eu. Sic habet. Nunc nihil superest, nisi ut uterque, ad alterius mores et ingenium accommodando sese, concordiae studeatis.
- xa. An ego possum illum refingere?
- eu. Non minimum momenti est in uxoribus, quales sint mariti.
- xa. Pulchre convenit tibi cum tuo?
- eu. Nunc tranquilla omnia.
- xa. Ergo turbarum non-
