Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/234

E Wikisource
Haec pagina emendata est

ADOL ESCENTIS ET SCORTI. 209

Nondum hic locus mihi videtur satis secretus.

lu. Unde iste novus pudor? Est mihi museion, ubi repono mundum meum, locus adeo obscurus, ut vix ego te visura sim, aut tu me.
so. Circumspice rimas omnes.
lu. Rima nulla est.
so. Nullus est in propinquo, qui nos exaudiat?
lu. Ne musca quidem, mea lux. Quid cunctaris?
so. Fallemus heic oculos Dei?
lu. Nequaquam: ille perspicit omnia.
so. Et angelorum?
lu. Illorum oculos non licet effugere.
so. Qui fit igitur, ut non pudeat homines id facere coram oculis Dei ac testibus sanctis angelis, quod puderet facere in conspectu hominum?
lu. Quid hoc novae rei est? venisti huc concionaturus? Indue cucullam Franciscanam, conscende suggestum, et audiamus te, barbatule.
so. Nec istud gravarer facere, si te queam ab isto vitae genere revocare, non solum turpissimo, verum etiam miserrimo.
lu. Quam ob rem, o bone? Victus alicunde parandus est: sua quemque alit ars. Hoc est nostrum opificium, hic fundus noster.
so. Optarim, mea Lucretia, ut, excussa paullisper ista animi temulentia, rem ipsam mecum consideres.
lu. Serva concionem tuam in aliud tempus; nunc vivamus, mi Sophroni.
so. Tu quaestus gratia facis, quidquid facis.
lu. Non multum aberrasti a scopo.
so. Nihil decedet tuo lucro; dabo quadruplum, ut auscultes tantum.
lu. Dic quae voles.
so. Primum illud mihi responde: Habesne quae tibi male volunt?
lu. Non unam.
so. Et quas tu vicissim odisti?
lu. Ut merentur.
so. Proinde si possis illis facere rem gratam, faceresne?
lu. Citius miscerem illis toxicum.
so. Atqui cogita nunc, an illis quidquam potueris facere gratius, quam quod vident te vivere hanc vitam dedecorosam ac miserrimam. Quid autem poteras facere molestius iis, qui tibi bene volunt?
lu. Sic erat fatum meum.
so. Iam quod esse solet omnium difficillimum iis, qui deportantur