Pagina:Erasmi Colloquia Familiaria Et Encomium Moriae.djvu/284

E Wikisource
Haec pagina emendata et bis lecta est

ΠΤΩΧΟΠΛΟΥΣΙΟΙ FRANCISCANI. 255

scere, quid agant caeteri nostri sodales, quibuscum tum familiariter viximus!

eu. De nonnullis possum commemorare quaedam; sed video nos non procul abesse a civitate, quare, si videtur, conveniemus in idem diversorium: ibi per otium de caeteris conferemus affatim.
huguitio. auriga. Unde tam miseram sarcinam nactus es, lusce?
Henricus auriga. Imo quo tu defers istud lupanar, ganeo?
hug. Debueras istos frigidos senes alicubi effundere in urticetum, ut calescerent.
hen. Imo tu istum gregem cura, ut praecipites alicubi in profundam lamam, ut refrigerentur; nam calent plus satis.
hug. Non soleo praecipitare sarcinam meam.
hen. Non? Atqui nuper vidi te sex Carthusienses deiecisse in coenum sic, ut pro candidis emergerent nigri: tu interim, quasi re bene gesta, ridebas.
hug. Nec iniuria; dormiebant omnes, ac multum ponderis addebat currui meo.
hen. Ac mei senes egregie sublevarunt currum meum, per totum iter perpetuo garrientes. Nunquam vidi meliores.
hug. Non soles tamen talibus delectari.
hen. Sed hi seniculi boni sunt.
hug. Qui scis?
hen. Quia per eos ter bibi per viam cerevisiam insigniter bonam.
hug. Ha ha hae. Sic tibi boni sunt.
ΠΤΩΧΟΠΛΟΥΣΙΟΙ.
Conradus, Bernardinus, Pastor, Pandocheus, Uxor.
co. Atqui pastorem decet hospitalitas.
pas. Pastor sum ovium; non amo lupos.
co. At non perinde fortassis odisti lupas. Sed quo tandem merito sic abhorres a nobis, ut ne tecto quidem digneris? Neque enim te gravabimus coena.
pas. Dicam, quia si conspiceretis in aedibus meis gallinam aliquam, aut pullos gallinaceos, cras in concione traducerer apud po-