Haec pagina emendata est
ratius, quum scriberet allium venenum cicutis nocentius;[1] quum sit remedium?
- ep. Sed audi, quod est durius; interdum clanculum adrepentes in os patens dormientis coniiciunt sese et in stomachum sese convolvunt.
- io. An non protinus exanimatur homo talem nactus hospitem?
- ep. Non, sed afflictissime vivit, nec est ullum mali levamen, nisi ut lacte aliisque gratissimis serpenti cibis alant hospitem.
- io. Nihil remedii adversus tantum malum?
- ep. Comesum affatim allium.
- io. Non mirum igitur, si messores gaudent allio.[2]
- ep. Et alias medetur delassatis labore et aestu. Verum in hoc discrimine non raro lacerta, quamvis pusilla, servat hominem.
- io. Qui potest?
- ep. Vbi sensit serpentem insidiari, circumcursat per collum et faciem hominis, nec finem facit, donec pruritu pedum excitetur. Porro qui expergiscitur, conspecta in propinquo lacerta, mox intelligit hostem alicubi esse in insidiis ac circumspiciens deprehendit.
- io. Mira naturae vis.
- ep. Iam nullum est animal inimicius homini, quam crocodilus, qui saepenumero totos homines devorat et arte maliciam adiuvat, hausta aqua lubricans semitas, quibus descendant ad Nilum aquam hausturi, quo collapsos devoret. Neque te fugit delphinum etiam in diverso elemento natum φιλάνθρωπον esse.
- io. Audivi fabulam de adamato puero celebrem, celebriorem[3] autem de Arione.
- ep. Quin et in venatu mugilum piscatores delphinorum ministerio vice canum utuntur, qui accepta praedae portiuncula recedunt. In mari vero frequenter navigantibus apparent,
