Haec pagina emendata et bis lecta est
62 FORMULAE.
proditam auctoribus: nisi forte tibi parum spectatae fidei est Aulus Gellius.
- ch. Mihi vero, quae scribit ille, folia Sibyllae sunt omnia.
- pe. Quid tandem theologum tot annos somniasse reris? Nam theologum fuisse, proditum est.
- ch. Audire gestio.
Responsio.
- pe. Quid aliud, quam quae postea prodidit Scotus, et huius farinae sodales? Sed bene cum Epimenide actum est, qui vel tandem ad se redierit: multi theologi nunquam expergiscuntur a suis somniis.
- ch. Age, facis ut poeta dignum est: sed perge mentiri.
- pe. Epimenides igitur somno solutus, e spelunca prodit, circumspicit, mutata videt omnia, sylvas, ripas, flumina, arbores, agros, breviter nihil non novum. Accedit ad urbem, percontatur, manet illic aliquamdiu, neque novit quenquam, neque a quopiam agnitus est. Alius hominum cultus, nec idem vultus, mutatus sermo, diversi mores. Nec miror, hoc Epimenidi post tantum annorum evenisse, quum mihi idem propemodum evenerit, qui pauculos annos abfuissem.
- ch. Quid uterque parens? vivuntne?
- pe. Vivunt ambo, et valent utcunque, senio, morbo, denique bellorum calamitate confecti.
- ch. Haec est humanae vitae comoedia. Haec est fatorum lex inevitabilis.
- pe. Coenabis hodie domi?
- ch. Foris coenaturus sum. Foris coenandum est mihi.
- pe. Apud quem!
- ch. Apud socerum meum, apud generum meum, apud nurum meam, apud affinem meum. Affines dicuntur, qui non sanguinis, sed matrimonii coniunctione copulati sunt.
- pe. Quae sunt igitur usitata vocabula affinitatum?
- ch. Maritus et uxor, nota sunt nomina.
- Socer uxoris meae pater est mihi.
- Gener filiae meae maritus.
- Socrus uxoris meae mater.
