6>i ECCLESIA MASSILIENSIS. <531 emendarim an. 1696. Catalogum & nomenclaturam illorum præsulum exhibent Honoratus Bouche, in historia Provinciæ, & Claudius Robertus in Gallia Christiana. Longe ampliorem horum antistitum notitiam nobis suppeditant nostri Sammarthani, qui usi sunt pluribus monumentis veteribus a viro clariffimo æque ac doctisiimo Peireskio summa cum diligentia & sagacitate delectis & collectis j quibus omnibus nostras insuper adjecimus curas. MASSILIENSES EPISCOPI. I. S. ELEAZARUS, feu L A Z A R U S. COmmunis est non solum apud vulgus, verum etiam inter eruditos in Provincia viros, primum qui sidem Christianam Massiliæ > & m locis finitimis disseminavit fuisse sanctum Lazarum a Christo Servatore nostro emortuis excitatum. Qui vero factum sit ut relictis Jerosolymis has ad oras accederet diximus in sancto Maximino primo Aquarum-Sex- tiarum episcopo. Sancti Lazari reliquias a Burgundionibus sibi ablatas & Augustodunum delatas queruntur Provinciales, excepta illa capitis parte quæ calvaria vocatur, quam jam diximus in pretiosiffima theca inclusam asservari. Olim festum S. Lazari Massiliæ celebrabatur die 17. Decembris, quo die notatur in Romano 1 martyrologio. Alii cal. Septembris ejus festum celebrant. Post hunc primum episcopum (si certo constet eum fuisse Lazarum fratrem Mariæ ac Marthæ, a Domino ex sepulcro ad vitam revocatum, adeoque primo ecclesiæ seculo rexis- se) pontificia sedes vacavit ultra ducentos annos ; autsane dicendum est, memoriam eorum qui præfuerunt penitus oblitteratam fuisse. II. O R ES IU s. Hic præsul subseripsit plenario, ut loquitur Augustinus, celeberrimoque Arelatensi concilio anni 314. cui adfuit cumNazario eccle— • siæ suælectore, ubi in recensione episcoporum legitur septimo loco : Orejius episcopus, Naz, a- rius lector de civitate Majstiienst, provincia Vien- nensu Jusserat enim Constantinus Augustus>cu- jus auctoritate coacta est hæc synodus, ut episcopi ad eam convenientes sibi deligerent aliquos e suis clericis viæ comites, qui concilio quoque interessent. III. PROCULUS. Proculus inter Galliæ præsules fui sectili celeberrimus, ob doctrinam & sanctitatem meruit a sancto Hieronymo commendari, in epistola ad Rusticum monachum Gallum : Habes, inquit, istic fanctissimum & doctissimum pontificem Proculum, qui vtva & prafenti voce nostras sche- dulas superet, quotidiantfque tractatibus iter tuum dirigat. Adfuit concilio Aquileiensi an.381.cum Constantio Arausicano episcopo, ubi Palladius & Secundianus Ariani episcopi a beato Ambro- sio Mediolanensi episcopo, qui ræcipuas hoc in cœtu partes egit, confutati sunt. Taurinensi quoque concilio adfuit Proculus anno 397. ubi jus metropolitani conatus est sibi vindicare in secunda Narbonensi, repugnantibus hujus pro* vinciar episcopis ; quæ controversia ita compo- sita est canone primo, in quo legitur : CWw primum omnium virS. Proculus Majstliensts episcopus civitatis fe tanquam metropolitanum ecclestis, qua J in fecunda provincia Narbonenst postta videbantur, diceret praesse debere, ajque fer su ordinationes in memorata provincia summorum fieri fa- cerdotum : fi quidem assereret eafdtm ecclefiasvel suas parochias fuisse, vel episcopos a se in eifdem ecclestis ordinatos, &t diversu ejusdem regionis efisu0fi aliud defenfarent, acstbi alterius provincia facerdotem praesse debere contenderent : id judicatum est a fanctasunodo contemplatione pacti atque concordia, ut non tam civitati ejus, qua in altera fita est, cujus magnitudinem penitus nes- ciremus, quam ipfipotissimum deferretur, ut tanquam pater filiis honore primatus adfisteret. Hac igitur ipfi tantum in vita ejusdem forma fervabi- tur, ut in ecclestis provincia fecunda Narbonensts quas vel suas parochias *, vel suos discipulos suisse ordinatos constiterit, primatus habeat dignitatem. Cum hujus synodi privilegio fretus Proculus in parochiis Arelatensis episcopi antistites ordinas- set, & Patroclus Arelatensis gratia valeret apud aulam (nam Constantii magistri militum favore Arelatensem sedem invaserat, expulso sancto Herote) tantum etiam potuit apud Komanum pontificem, ut primatus quoque obtineret dignitatem aZozimo papa in universam Viennensem, Narbonensem primam & secundam provinciam, qua Massiliensis sedes Proculi continebatur j epistola data sub annum Christi 417. quæ est ordine 5. In sequenti epistola queritur Zosimus, quod prætermisso Patroclo metro- polit ano episcopo, sine cujus auctoritate juxta majorum canones nulla potuit ordinatio celebrari, Lazarus a Taurinensi synodo pro calumniatore damnatus ab ipso ProculoMassiliensi epi- lcopo, ab eodem tamen indebitum sacerdotium consecutus esset.’Epistola 7. irrita declarat quæ in gratiam Proculi decreta fuerant in concilio Taurinensi. ZosimuS aliam dat epistolam * ad Patroclum, monens eum de sententia lata adversos Proculum, qui nihilominus pontisicis sententiæ non paruit, quippe qui Taurinensis fynodi decreto fulciretur. Zozimus vero m. m Hic synodus in anciptti relinquit utram vere parochias ha** beret Proculus » hoc est ecclesias episoopales, quibus ut metro- politanus prareflct. Certe Gregorius Turoncnfis meminit provinciae MaÆliensis tum lib. i. hist. c. ja. tum lib. 8. c. 43. ubi loquitur de Nicctio MastUiensts provincias rectore ; ad cujus verba noster Ruinartus hæc observat : Sub CUotnrii /. filiis Provincin in duns pnrtes divisuo tfi, Unn Artlttonfa provincia didfn, sns epnn ArtUtum, Ktji, irc Guntrnnmo ctffit ; nltcrnm cpnn Mnfiliinfit frovincin diccbntnr, M asfilium, Avenionem, Atjtubs — Sextias alin oppUn snh fe bnbentem, Sigebertus obtinuit. Verum utrum haec provincia, ut civilis, ita quoque estet ecclesiastica, non constat. Imo pene certum, maxime tempore de quo loquitur Gregorius i scilicet anno ELxxxti. Mastiliam m^pinae taiHe metropolim habcmcm episcopatus fibi Inditos. Rriij
