859 ECCLESIA A1 lopost cum viri dignitas & omnium calculo pro— j bata virtus invidiam Lucerii diaconi, qui ab eo multa tulerat beneficia vehementer commoveret, docuit tandem pravi ingenii & prosun- dæ persidiæ homo, quod alter vere dixerat, beneficia eousquegrata esse, dum compensiiri possint. Cum enim m illum omnia quæ potuisset pius antistes jam & olim sacerdos, munera & dona plena manu cotsseruisset, non alium fructum quam acerrimum odium messuit. Fretus siquidem quorumdam iniquorum auxilio, & imprimis insolentis & Fastu pleni præfecti urbis auctoritate atque potentia, nequiffimas adversus eum calumnias, & diffieisumas delationes ] intendit, quibus siub prætextu reformandæ in meliorem statum Avennicensisecclesiæ, & as- serendæ reipublicæ libertatis, nihil non concepit & estecit, ut optimum pastorem de sede deturbaret, seque in locum eius subrogaret, populum & clerum ad hoc adhibita etiam vi militari compellendo. Unde & collecta non parva seditiosorum & Judæorum multitudine, præsectus urbis cum impio Lucerio ecclesiæ pa- rictes circumvallans, dat Stephano mandatum. ut exeat, adeoque minatur ni exeat, sie invitum illum exturbaturum : ut cum mansue* ussilnus ptæsul bellum ex inepinato ortum videret, deecclesia egrederetur, & Viennam ad Valentinianum imperatorem se reciperet. At populus clerusque univerfuS, cum neque minis, neque verberibus & incarcerationibus ad faci* norosum Lucerium cui a præfecto tradita fuerat ecclesia, recipiendum cogi posset, jamque præstanuores urbis cive$ > & sacerdotes k etiam in fugam dedissent, & Romam usque secuti ducem & antistitem suum ad imperatorem de scelerata iniquitate præfecti & Lucerii diaconi graviter, & cum lacrymis conquesti fuissent, misit continuo imperator V ienncnsem episcopum Nicetium, & præfectum prætorio Galliarum cum Ruffino comite, qui præfectum illum & diaconum exsilio mulctarent, ut ea malorum sentina e civitate Avennicensi exhausta, læta pax quam expulsio Stephani mi- tiffimi ep’sscopi excluserat, per ejus & optimorum civium ac sacerdotum reditum, undique assulgeret. Quod & contigit simul atque Ste- phanus auctoritate Valentiniani & opera beati Nicetii Viennensis episcopi in suam est restitutus ecclesiam.ejecto ejtssdem sedis turpiffimo invasore Lucerio. Ad postremum evoluto Christi anno qua- dringentesimo tertio, dum novus aperitur qua- dringentesimus quartus, vitæ siiæ tempus adimplet spcctatæ integritatis antistes Stephanus, Avennicensisque siiæ in ecclesiæ medio ante altare deponitur, post cujus obitum vacavit ea sedes per tres vel quatuor menses usque ad creationem seu potius intrusionem nequiisimi, 3uem nec codex noster, nec index Savaronir ignantur nominare. XX. N…. Zmmmmm faf » t. Aroodii IJœrorii hœf. io. Omnisphinge ac tripode obscurior sane no- bis est literulæ hujus interpretatio ; quid enim E N IO N ENS I S. BSo sibi hoc velit soliarium elementum N. quis dicet, nisi Œdipi conjectoris acumen ? sed nec indignitas viri visaest accuratiore, curiosiore—’ que indagatione digna, utpote quem intussum indicat Savaronis index, noster vero depingit rodex aterrimo carbone, infelicem illum & infamem prædicam, & qui malis artibus proditorie ac veteratorie agens.contra jus & fas omne, in summum se Avennicensis urbis sacerdo- tetn atque pontisicem extulerit, nefaria sub- nixus malorum quorumdam civium ac clerico* rum subventione. Fuisse tamen Lucerium illum de quo jam dictum siatis superius ad an. 391. in electione Stephani ( Cujus ipse sedem usurpare non timuit sacrilego aulu) suspiciunculam mihi faciunt duo hæc verba, proditorie ac veteratorie agens i quod scilicet dolosijs ille & am- bitiosus nomo, simulata quadam pietate, & fucata melioris vitæ larva contecttiS, deceptia multiS e clero & populo rursiis sub ovina pelle se lupus intulerit in urbem & sedem, de quibus fuerat ante dejectus & severiori censura condemnatus. Quod inter alias Narbonensis provinciæ urbes Avennicam ipsum civitatem barbara feri- , tas & infitiabilis avaritia sit depasta, quaS enu- ’merat divus Hieronymus in epist. adAgeru- chiamdata, ineam me trahunt sententiam praedicti codices tradentes nequisiimum illum’in. trusum potius, quam verum ejusuem civitatis episcopum a Wandalis paulo post justo Dei judicio ruisse cæsiim ; templumque divæ virginia Mariæ nihil impediente loci sanctitate flammiS deformatum, civibus fere omnibus ad unum crudelisiime enecatis, nullo neque ætatis, neque sexus vel dignitatis rcsuectu habito. Sanctæ Avennicensis ecclesiæ secundum in- > terpontisicium ab an. Christi 408. ad 414. p6pa p. Hmmhi iltepa 14. Tb^dqfii Ilo 1, XXI. Johannes II. hiep. 10. II, p. Johannis vigesimi primi in ordine antistitiS Avennicæ civitatis faustam felicemque electionem eodem anno contigisse tradunt indiceS antiqui tum ejtssdem ecclesiæ, tum S. Andreæ Montis Andaonensis & Savaronisssed paulo fu- sius codex noster, uthic demonstrandum venit. Eodem an. quo Ataulsus Gothorum rex Barcinone occisus est, Icilicet quadri ngentesimo decimo quarto post triste.gemendumque septem fere annorum inter pontisicium, mense Junio, Johannes spectatiffimusprelbyter ( regente imprimis Herote viro simcto episcopo Arela- tensi, qui a Constantio duce Honorii imperatoris, & populo Arelat. insons & nullis quam. vis insimulationibus obnoxius pulsiis • Avenio- ne degebat) ad episcopalem Avenionensem ecclesiam provectus est. Johannes an. 429. extremum clausit diem pridie calendas Augusti. Codex Savaronisqua. tuor-decim tantum annos ei in siede tribuit. At noster & catalogus Avenionen. antistitum ex Sanctandreana bibliotheca quindecim illi de- « Vide chronie Prolp. ad annum < ! ar
