>77 ECCLESIA. hujus nominis, qui subsi : ripsit privilegio Gor— 1 ziensi anno 757. & idcirco eum præponit Ane- rio & Ernaldo vel.Erinaldo ; iplique tribuit cumChenutio & Roberro annos octo episcopatus, videlicet ab an. 752. ad annum 760. Sequuntur XXXIX. ASTER. XL. ASNARIUS. XLI. REVELIUS. XLII. GALINUS, Quem Cointius Salvinum vocat. XLIII. ELIS EU S. X L I V. JOHANNES. XLV. ARDOINUS al. OLOINUS. ] XLVI. IsAMBERTUS. In charta veteri Pessanensis monasterii memoratur Isambertus Ausciensis episcopus, an. VI. regnanteCarolo rege ; qui si esset Carolus magnus, præsul hic multos ex siiprarecensitis antistitibus debuisset antecedere : nam annus Pexius Caroli magni coincidit cum anno Domini 775. proindeque Isambertus potuisset Lupo succedere. Sed minime novimus, de quo Carolo rege agatur. Vero propius tamen est agi hac in charta de Carolo, qui cognominatuS est Calvus, cujus annus sextus Fuit Christi an- nus845. Circa hoc tempus episcopus Auscien— t’ fis metropqlitanus evasit, transtata ad Augustam Aulciorum sede archiepiscopi provinciæ Novempopulaniæ, ab urbe Elusa in Norman- norum procellis destructa. Oihenartus in notitia Vasconiæ in episcopis Adurensibus, ex veteri membrana ae instauratione Ausi : iorum, probat civitatem hanc simul cum aliis fuisse destructam, coactumque fuisse archiepiscopum & alios episcopos habitare in suburbiis, & monasteriis : donec apostolica sedes misit (Hugo- nem) qui dictus est abbas, qui præcepit ut episcopi redirent ad civitates suaS & ecclesiaS re— j pararent. Ex illo itaque præcepto, tam Aus » cia nova metropolis, quam aliæ urbes, coeperunt habitari, & restitui. XLVII. AIRARDUS. Anno Domini 879. idibus Junii JohanneS VIII. papa scripsit ad hunc præsulem, quem archiepiscopum vocat : hortans eum, una cum Bigorrensi, Convenensi & Conserano episco- pis, ut solliciti de corrigendis populi depravatis moribus, praecipue matrimonia incesta j prohiberent, bonorumque immobilium ecclesiæ distractionem & dilapidationem ; ac clericos sub episcopi potestate vivere cogerent. Hoc archipræsijle præsente Walafridus abbas Soricinii ( Sorezc) Cellam-Medulsi cedit Gar- siæ comiti, ad vitam. Legendus ea de reMa- billon. ad an. 817. n. 65. Airardum primum fuisse episcoporum AUS- ciensium, qui metropolitani jure potitus fit, non obscure signisicat Odo levita seribens ad Garsiam archiepiscopum, quem dicit esse septimum ordine [xmtihcem siimmo jure ligandi & solvendi præditum. XLVII I. ARDINANUS. Ardinanum cujus mentionem aiunt Heri in LUSCIENSIS. 978 . aliquo ecclesiæ Auxitanæauthentico anni Domini 906. idem forte est ac Armandus, qui nominatur in quadam cesiione sieu locatione ad vitam, Cellæ-Medulsi facta Garsiæ comiti, ut videre est in Walafrido abbate Soricinensi. XLIX. O D I L U S al. O D I L O. Hic antecedit in veteri catalogo Bernardum qui siequitur ; neque aliud de illo legitur. L. B E R N A R DUS I. Bernardus tempore Agapiti 11. anno circiter 946. præerat, & anno 95O.segiturque huic i summo pontisici scripsisse epistolam, ex qua intelligitur eum instituisse episcopos inHispania, forte ob episcoporum penuriam, post tot clades a Saracenis illatas, quibus pene prostrata est in his oris religio Christiana *. Circa hæc tempora, ex veteribus tabulis Otho comes Fe » senlaci ecclesiam metropolitanam variis donis auxit & exornavit. Sedisse adhuc an. 960. creditur, ea ætate qua Bernardus I. comes A rmaniacensi dominabatur pago. LI. H I D U L F U S. Hujus archiepiscopi notitia debetur tabulæ . monasterii beati Michaelis de Pessano, ubi sit mentio abbatis cujusiiam Oterii nomine, qui præerat anno 975. regnante Lothario rege, sedente Hidulfo archipræsule Auxiensu LII. S b c v 1 N U S < L111. A D o « /. O D o. Ado sive Odo tempore Benedicti papæ VII. circa annum 980. erat archiepiscopus, subscrip- sitque paulo post instrumento Fundationis monasterii siincti Severi in capite Vasconiæ, cujus conditor fuit Guillelmus Sancius dux Vas- coniæ. Hujus autem cœnobii primordia revocantur ad annum 982. Legenda est historia ) Benearnii auctore illustrisiimo Petro de Marea lib. m. ubi chartam seu instrumentum hujtiS fundationis exhibet, ad calcem capitis 8. ibi autem noster archipræsiil legitur in subscriptionibus Ado, non Odo. LI V. Ga R S I AS I. Garsiæ episcopatui duodecim annos tribuit antiquus index pontificum Ausiciensium. Recte itaque legitur inchoatus anno 982. a quo si computeS octodecim annos, delinet anno 999— aut 1000. ControversiaS habuit cum Ai- merico Fesensici comite, ob dominium de Vic ; quæ suit causa, cur comitem a sacris arceret, promulgato interdicto. Exstat in tabulario Auxitano donatio huic præsiili facta a Garsia*, Arnaldi comitis Astaracensis filio. Anno circiter 983. restitutionem monasterii sincti Michaelis de Peciano ( Pessan) factam a Willelmo comite Astaracensi approbat. Habemus Odonis levitæ ad eum litteras, barbaro quidem stylo scriptas, de nuptiis Guillel- mi Astaracensis comitis, cum consanguinea5 & ejusiiem Garsiæ decretum de poenitentia eidem a Erunt etiam fortaffc nonnulli, qui id trahent ad probandum jus mctropoliticum archicpiscopi Auxitam in quadam cc* defias cpiscopalcs Hifpaniirum. l Hic autOdilus est expungendus, ut Garstai I, £c scpdmui archicpisoopiK. Vide supra inAirardoe
