„4, ECCLESIA i A II. RUSTICUS. Nobile genus Rustici episcopi satis nos docet Gregorius Turonum episcopus, l.vn. historiæ, ubi testatur eum fuisse germanum Nicetii comitis Aquensis, qui per ambitum elicuerat ab Chilperico rege præceptum, quo princeps jubebat ut episcopus Aquensis ordinaretur hic Nicetius. Aliunde quoque notus nobis est Ru- sticus, nempe ex concilio Matssconensi II. anni 585. cujus decretis subscribens, Vico-ju- liensis episcopi titulum sibi tribuit. III. PHILIBAUDUS. Philibaudus pater beati Philiberti primi Ge— * meticensis abbatis, cum siimma moderatione Vico-juliensibus regia auctoritate præfuisset, juraque dedisset, ab iis siimmo consenso expetitus est ad sacerdotium, regeque annuente cathedræ est impositus. De qua ordinatione ita loquitur scriptor vitæ sancti Philiberti, quam nabes seculo II. Benedict. S. Philibertus Elustano territorio ortus.steculari prudentia non indoctus, undique juxta morem gentis strenuus. urbe Vico-julii est nutritus : ea de causa maxime quod genitorem ipstus Philibaudum obtentu regio, munere laicali administratione csssante. cives loci illius expetissem pontificem. Ceterum ignoro’ qua ratione J.Columbi in suis noctibus Blanca- landanis, episcopum hunc, quem Philibau- drum appellat, velit fuisse Esosensem episcopum j laudetque pro hac sententia sancti Philiberti vitam quæ Vico-julensem ejus patri sedem aflignat. Forte Philibaudus patria erat Ehssanus, at non cathedra. Ut propius accedamus ad tempus, quo Philibaudus episcopus fuit, observandum est in vita S.Philibern, Philibaudum filium suum Da- goberto regi I. qui regnare cœpit anno 628. obtulisse ac commendasse > qui in ejus aula. conforiium indeptus est Audoeni optimatis. qui sub aureo baltheo Deo magis quam regi militabat. Hinc recte conjicies Vico-julienseS Philibaudum episcopum habuisse circa annos 620. & 630. potuisseque esse Rustici successorem. Nihil enim vetat Rustici vitam usque ad annum 620. producere. Post Philibaudum fuit longum interpontifi- cium ; aut saltem si tunc fuerint in hac ecclesia episcopi, eorum oblitterata est memoria. Aduram seu Vicum-julii expugnatum fuisse a Saracenis seu Arabibus Hsspaniæ tyrannis anno circiter 732. docet Catellus historiæ Occitaniæ libro tertio, ex veteri chronico quod præ oculis habuisse testatur, ldem susius refert Cointius ad annum 732. Hinc sub talibus do* minis res ecclesiæ pessumdatæ, & interrupta fone episcoporum succeffio. At post annos circiter quinquaginta restitutam fuisse cathedram episcopalem apud Vicum-julii patebit ex dicendis. IV. Asinarius. Asinarius cum Vico-juliensis episcopi titulo subfcriptus legitur concilio cuidam Narbo- nensi sub Daniele metropolita.quinto calen*- CURENSIS. tryo daS Julii. De anno quo celebrata est hæc syn— • odus disiceptatur inter eruditos, quia chro— ( nicæ notæ minime inter se conveniunt ; sic enim præmittitur : anno Incarnationis Dominica Dcc. LxxxvIII. indictione xn. gloriostjstmo quoque Dom. imperatore regnante anno xxn 1. Sane annus Christi 788. non convenit cum anno 23.’ aut regni aut imperii Caroli — Magni. Hinc Carolus Cointius ex his characteribus chronicis duos priores tollit tanquam suppositi.ios ; & hoc concilium adscribit anno 791. Nos autem communiori sententiæ adhærentes retinemus annum actis concilii præsixum, scilicet 788.Nullum qui vacantem post Asinarium episcopum sedem impleverit novimus usque ad le- culum decimum pene completum. V. Gumbaldus. Gumbaldus filius ducis Vasconiæ Sancii majoris, episcopus Vasconensis dictus, videlicet Aturensis, Vasatensis & omnium ferme Novempopulaniæ ecclesiarum ; quin etiam Aginnenns rector & administrator, sedebat anno 977. quo in charta monasterii Regulæ episcopum Vasconiae se dicit, ut notat P. de Marea 1. 4. hiil. Bearn. c. 9. De eo fusiuS agemus in V asatensibus episcopis. VI. AR5IAS, velARSIvUS. ArsiaS * cognomento Racha, qui corrupte in chartario Lascurensi legitur Astatraca titulum quoque episcopi Vasconiæ gestit, tempore Willelmi Sancii totius Vasconiæ comitis circa annum 980. Incerta vero sunt omnia, quæ de illo episcopo dicuntur. Oihenartus ipsi quidem locum dat post Gumbaldum episcopum, sed tacet quo anno vel tempore sedem obtinuerit. Illustrissimus vero ecclesiæ princeps Petrus de Marea in historia Benearnensi, duo de illo refert, unum quod ejus consilio re- ’staurata fuerit a Lopoforti ecclesia B. Mariæ Lascurensis, quæ olim fuerat sedes episcopa- tus, uti legitur in fragmento chartarii Lasou- rensis quod P de Marea ibidem profert. Alterum quod de Arsia legitur, sipectat fundationem monasterii Regulæ, in Bearnio, seu in pago Vasuonia qui Silvestrensts dicitur, pertinens ad dioecestm Lascurensts episcopi. Coepit autem institui temporibus comitis Guillelmi Sancii. cum favore vicecomitis Centullo-Gastonis… in quibus temporibus Atstas cognomento Racha pontifex esse videbatur. — VII. RAIMUNDUS I. Raimundus dictus Vetulus, ex chartario Lascurensi, teste Petro de Marea, more antecessorum suorum, fex episcopatus tenuit. Vasa- tensem, Adurensem. Aquensem. Laburdensem. Oloronensem, &.Lafcurensem i tempore Sancii comitis Vasconiæ. ln cnarta Aquensis ecclesiæ ibidem laudata legitur : Iste fenex Raimundus Vastatensts. omnes epistcopatus totius Vastco- nia tenuit. excepta metropoli. Raimundum < Arsinus appellatur in historia abbariæ Condomiensis tom. XIII.Spicilegii p. 437. ubi legitur cœcus factus, quod cum minus cfTet dignus, aperire fuiflct ausus facrum quemdam locu* lum j quam Vis pro Viro miræ GnctuauS couuachux habere* rur. hunc
