99 ECCLESIA MIMATENSIS. 100 XXXIX. URBANUS PAPA V. Hic vir præstantisiimus ex monacho S. Bene* dicti & aboate beati Germani Autisiiodorensis, inde Massiliensis sancti Victoris, abiens quidem, sed cardinalium collegio probe nonis eruditione*, prudentia, pietate, industria, aliisve meritorum insignibus, ad sedis apostolicæ fastigium cvocanir anno 1362. pridie cal. Nov. Urbani V. nomine sumto, quem prolixa epistola L 7. Senil. Petrarcha orator & poeta clarilsimus multo genere laudum cumular.Ejus gesta fusius prosecuti sunt scriptores pontisicii.H/r autem ecdefiam Mi- matensem, verba sunt bullæ, affectu paterna cha- ritatis gerebat in visceribus, ficut filiam pradile- ctam : & ideo Petrum Gerardum transtulit ad Avenionensem.ut eamdem Mimatensem ad manus suas apponeret, quam per vicarios admini* stravit, diplomate dato Romæ VI11. cal. Feb. an. VI1. & omnes fructus, redditus ac proventuS episccpatus, antiqua ecclesia funditus deleta, ad ampliationem novæ cathcdralis concessit a die 11.Octob. 1368. usque ad suum obitum 1370. quod ædisicium ab eo incoeptum sequentes episc opi & capitulum absolverunt. Idem Urbanus fundavit duas ecclesias collegiatas in ea diœcesi sub honore beatæ Mariæ Virginis, unam vocatam de Quezac, alteram de Bedoesc.Quam— < diu autem summum pontificatum tenuit, Mimatensis, ut dictum est, episcopatus gubernacula tractare voluit, unde eo sedente in Petri cathedra, non est auditus alius antistes, qui Mi- matensibus jus divinum diceret. Avcnione tandem persolvit debitum mortalitatis 1370. 19. Decembris. Massiliam elatus sepelitur in abbatia S, Victoris ; vir, inquit Platina, fingularis virtutis, ingentis animi, innocentissimaque vitat &c, ut subdit Spondanus, annali tomo 1. laudatissimus omnium ore pontifex, cujus exstant plurima praclara tam publica, quam privata gesta-, necnon excellens & plane ecclestasticus, atque monasticus vivendi ejus modus, justitia xælus, sta- gitioforum execratio, morum curia re formatio, fundationes collegiorum’& monasteriorum, adificia facra, prosusu eleemosuna in pauperes.parcitas in suos confanguincos, & alia ejufmodi, cum multis fuisset-, ingentibusuue post obitum a Deo miraculis illustratus, qua magno numen vita ejus processu \s recenfentur, meminitque eorum Petrarcha. X L. GUILLELMUS VIII Guillelmus de Chanaco ex diœcesi Lemovi- censi oriundus, dictus cardinalis Mimatensis, antea monachus, & abbas sancti Florentii Sal— — muriensis, episcopusque Carnotensis, ad Mi— * matensem cathedram accessit per vicarios die 7. Februarii anni 1370. Creatus est cardinalis a Gregorio XI. in prima promotione facta feria sexta 4. temporum post Pentecosten anno I372. ex priori vita Gregorii XI. Eodem anno die VI. Aprilis Carolus rex Franciæ suis litteris huic fideli confiliario per modum pensionis concessu quingentos francos auri, super turri pon- 4 Fuit doctor in decretis & profcflbr juris caaOftidiuacadgtfr^ AvcnionCrdi teste Ciaconio. b Atfcrvatur in tabulario saofh Victoris. L tis de Avenionc. In celebri collatione habita apud Villam — novam prope Avenionem die 19. Augusti 1375. inter Gregorium papam XI. & Ludovicum ducem Andegaviæ, pro expeditione in Lombardiam, pontificis mandato iste Guillelmus de Chanaco cardinalis Mima- tcnfis, uti se indigitat, & si non amplius esset Mimatensis episcopus, cum Rpberto Geben- ncnsi, & Tctro S. Eustachii cardinalibus autographum pactorum chirographo signavit, quod asservatur in archivis cameræ computorum Pa- riiiis. Obiit Avenione 30. Decembris an. 1385. unde ejus cadaver delatum est ad ecclesiam S. } Martialis Lemovicensis, ubi jacet in sepulcro marmoreo ad satus dextrum majoris altaris, ejus effigie ex marmore tumulo superposita. Male autem dicitur a quibusdam ortus e prosapia dominorum de Pompadorio, cum stemma genti, litium de Chanaco ceræ impressum, burellæ soilicet cum leone, repugnet tribus turribus, quæ in parma Pompadoriæ domus suectantur. Occatio hujus opinionis fuit, quod exstinctis1 mas culis, omnis hereditas gentis Chanacæ trans- lata fuerit ad Pampadonam, per Blancham, seu Galienam de Chanaco, quæ anno 1455. nupsit Ranulfo seu Raynaldo de Pompadorio. XLI. BompAR. Bompar, aliter Bonu : -par nonnullis in chartis cognomento Virgilii, anno 1366. erat papæ subdiaconus, ut legimus in charta Turennen- sis archivi a Baluzio edita inter instrumenta hist. dom. Arv. p. 349. Hinc non mirum, quod papa favente, episcopatu donatussit. Adiit pof- senionem ecclesiæ Mimatensis die 3. Augusti anno 1371. In archivo Cantogilensi cum titulis episcopi Mimatensis & comitis Gabalitani occurrit anno 1374— mense Junio. Duas capella- nias sanctæ Annx in ecclesia cathedrali fundavit ; & cum successisset bonis paternis, heredem instituit communitatem presoyterorum & cleri- 1 eorum suæ ecclesiæ, quæ ejus insignia in peepe- niam tantæ liberalitatis memoriam assumsit ; fuit autem hoc donum valoris viginti quinque millium siorenorum auri. Obiit Bomparus ultima die Julii 1375. ex *egistr« capituli. X L11. P o N T I U S. Eodem an. 1375. Pontius de Garda sussectu$ est, adiitque possessionem per procuratorem ; nec per se acceisit, nisi anno 1377. quo tempore sacramentum de more præstitit. Ipsius frequens est commemoratio in tabulis capituli. In Pipe- racensibus exstat testamentum Guarini de Mey- rone factum anno 1382. die xr. Novembris, uni occurrit Pontius de Garda episcopus Mimatensis ; & anno 1383. die 6. Septembris memoratur in charta prioratus sancti Symphoriani de Thc- racio Calæ-Dei subjacentis, ubi episcopi Mimatensis & comitis Gabalitani titulo donatur. Vacabat sedes anno 1387. XLIII. JOHANNES II, ( Johannes de Armaniaco ex clarissma stirpe Armaniacensi, antea Lomaniæ archidiaconus in ecclesia Lectorensi, electus reperitur 138-7. ac
