6 ECCLESIA B « Bituricensis eccIesia, ex P. Labbeo qui nonnulla ANNI epij excerpta edidit tom. 11 * Novæ Bibliothecae CHRISTI JV1SS. p. 4 5 9. legitur de S. Ursino : Antequam ex hoc mundo migraret ad Christum, consecravit eo- clesiæ suæ Bituricensis loco Jui successerem Seni- cianurn religiosum virum & bonis moribus ornatum » Vita ejusilem S. Uriini in vetusto codice Heri- vallensi ita fere definit, ut nos monent Sammar- thani fratres : Constituto, imo consecrato Senitia- no viro fatis religiosissimo atque sanctissimo in opere pontificis, xxvn. anno prædicationis suæ die Iv. Kal. Januariarum, Abrahæ ad patriam selici migravit excefficConfentiunl omnes Senitiani corpus compositum fiiisse post mortem in eccle- sia S. Crucis, quam Avarici construxerat, fuisseque monasterium asserit Johannes Chenu ; postea vero docet factam fuisse parochialem ecdesiam unitis ipsius reditibus San-Sulpiciano cœnobio. Patriarchium Bit. & J. Chenu episcopatum Seniciani extendunt ab anno 280. ad 296. sed ex mera conjectura. III. S. Ætherius. 29 6. Ab anno 29 6. ad 3 07. sedisse dicitur, jace- reque in præfata sanctæ crucis basilica, quæ vide- tur fuisse commune priorum antistitum condi-’ torium. 3 07. IV. S. ThecreTUS cui 2 3. anni episcopatus 330. tribuuntur, a 3 07. ad 3 3 o. V* S. MarcelLUs ab an. 330. ad 337. 354. VI. VIATOR ab an. 337. ad 354. 3 6 J. VII. LeoTHErius a 354. ad 363. VIII. Pauper ab an. 363. ad 377. IX. S. P A L L A D 1 U S I. Hic episcopusæque incognitus est hactenus ac aIii superius recensiti ; nisi quod in diœcesi est quædam ] eccIesia parochialis dicta S » Palladii, in qua cor- pus ejus fuit humatum ; ejusque dies festus quot- 377* annis ibidem celebratur vi. idus Maii. Septem annis præsulsse legitur, videlicet ab anno 3 77. ad 384. sed, ut jam monui, nulla debet haberi ratio annorum in patriarchio Bituricensi, & aliis in libris ex ipso dcscriptis notatorum ; quod maxime patet in Palladio. Inter episcopos Gallicanos qui subscripserunt epistolæ spnodicæ missie ad S. Leonem papam anno 451. occurrit Paliadius, quem vix dubitamus fuisse S. Palladium Bituricensem ; nullus enim in Gallia episcopus hujus nominis agnoscitur, qui fuerit S. Leonis papæ I. coævus. I Attamen nec id adverterunt patriarchii auctor aut alii scriptores, qui non facile ab ipso divel- luntur. Quiuetiam si ratio haberetur temporis quo vixisse asseritur, longe abesset ab ætate S. Leonis. Sed nulla debet esse religio mutandi chronologiam hanc ; quæ seipsa evertitur. Et- enim (ut hoc unum exemplum proferamus, ex S. Leone, de quo mox agemus, petitum) hic archicpiscopus dicitur sedisse ab anno 43 1. ad 448. & tamen adfuisse concilio Turonensi, quod habitum est anno 461. hoc est vixisse tredecim annos post suam mortem. In eodem errore per- severans ille auctor tribqit Palladio II. Leonis ITURICENSIS. 7 A succefsori annos tredecim, & Eulado PaIladii ■ ■■ successeri annos novem. Attamen inter annum ANNI 461. quo Leo sedit in lynodo Turonensi & an— CHRISTI nuin47o. quo inchoat ejus episcopatum, fluxe- runt solummodo novem anni. Hæcsufficiant ut docto sectori adprobemus, quod usque ad annum 451. Palladius præfuerit ; 451. quo vero anno regere coeperit aut desierit nos latet. X. VILLICUS. XI. A v I T U s. g De his archiepiscopis nihil audemus statuere, quando utrum fuerint Bituricensi ecciesiæ præ- positi dubitamus. Et quidem qui eos inducunt^ nulla exhibent unde noti fiant ; quamvis uni dentur anni episcopatus 2 8. alteri 19. XII. Leo. In lynodo Andegavenli ab episcopis qui con- venerant ad ordinandum in civitate Andega rorum Talasium epHcopum celebrata anno 453. 453. ppmus recensetur Leo, etiam ante Eustochium Turonum episcopum& provinciæ tertiae Lugdu- n nensis metropolitam ; quod probat illum Leo- nem auctoritate saltem metropolitana præditum fuisse ; unde facile adducimur ad credendum cum eruditissimo J. Sirmondo, Leonem hunc fuisse Bituricensem archiepiscopum* Circa hoc tempus quidem sedit Namnetis Leo ; sed non anno 453. quo tempore Namne- tensis epifeopus erat Desiderius, unus ex his epif- copis quibus inscribitur Leonis epistola tanquam præsidis concilii Andegavensis, & aliorum pa- trum. Praeterea si Leo fuisset aliquis epifeoporum provinciæ tertiæ Lugdunensis ♦ qua ratione locus lpsi datus fuisset ante alios præsuies, ipsumque me- y tropolitanum Eustochium ! Nam, ut mox videbimus, Leo loquitur primus in epistola fynodic* his verbis : Dominis fratribus merito bearifficnis in Christu venerabilibus Sarmationi, Chariatoni, Deside » rio episcopis, & presbyteris omnium ecclesiarum, quæ sunt intra provinciam tertiam * cOnstitutæ, * Scilicet Leo, yicturius, & Eustochius episcopi. Tantam saCuli potestates circa sacerdotalem ordinem reve— Turonum rentiam prævalere voluerunt, ut etiam ii, quos fub imperiali nomine terris divina potentia præesse præcipit, jus distringendorum negotiorum episcopis juxta divalia constituta permiserint. Quod cum & i juris antiqui formulis, & inlatis frequentius fit le- gibus confirmatum, præsenti tempore a plerisaue invenimus suisse calcatum. Nam prætfrmisse facet* dotali judicio, passem ad examen seculare trat* flerunt. Idcirco nobis visum est, ut hanc &sacræ legis, & nostri ordinis contumeliam & adpræseus ulciseeretur plena districtio, & observandam formu* lam constitueret in faturum. Cenfaimus itaque, ut quicumque prætermisse sacerdote ecclefia suæ, ad diseeptationem venerit secularium, facris liminibus expulsus a cælesti arceatur altario. Neque ullus post hanc definitionem, quæ communi sedit arbt » trio, quisquam sibi ultra præscriptum vindicare ni* tatur ; ita fiet ut & hi quiante erraverunt, congnus A iij
