ECCLESIA B ■ episcopo. Anno 573. celebratum est hac in urbe t ANNI concilium quartum, ad quod convenit FeIix, sub- CHR1STI fojpfoque epistolæ ejusiiem lynodiad Sigibertum 573’ regem, cum aliis præsuiibus, rogans & admonens ut Promoti, qui ili castro Dunensi ordinatus fuerat episcopus, intercedente & reluctante Pappolo Camotensi episcopo, causam non defenderet. Celebratur a Fortunato 1. III. Carm. 2 3. ob turrim ipsius cura fabricatam ex auro, ad servandam Eucharistiam ; quod vas gemmis & margaritis fulgebat : Quam bene cuncta decent sacrati ut corporis agni j Margaritum ingens aurea dona ferant » Cedant chrysolytis Salomonia dona metallis. Ista placere magis ars facit atque fides. Quo anno Felix obierit minime scimus. Qui- escit in collegiata ecclesia S. Austregisili de Castro, in suburbio Bituricensi. Post mortem claruit mi- raculis ad tumulum suum, qui erat marmore ex- sculptus Pario, ut ait Gregor. Turon. lib. de Gloria Confessi c. 102. nam coecuS quidam ad illum orans lumen recepit. Testaturque idem Gregorius puIverem lapidis amoti ab ejus sepuI- cro, ut alius ex marmore HeracIeo imponeretur ad tegendum sarcophagum, sumtum in potu, a se- bribus quartanis, tertianis & quotidianis læpius liberasse. Addit Gregoriuscorpusejus post annum fere duodecimum a sua morte, ita inventum illæ- fum, ut nulla disselutio in corpore, nulla putredo re- periretur in veste : sed ita erant cuncta integra, acsi, ut ita dixerim, ea hora tumuloputarentur ingesta. Nunc nullus publicus cultus huic sancto exhibetur. XXIV. RemedIUS sivc RemiGIUS. Hic antistcs sub nomine Remedii subscripsit & 5 &1 • interfuit iynodo Matisconensi, anno 581. die calendarum Novembrium. Obitum ejus refert 584. Gregorius Turon. ad annum 584. lib. 6. hisL c. 39. ubi observat postejus transitum gravi incen- dio partem urbis maximam concrematam esse, & ilia quæ hostilitati resederant pcriisse. XXV. S. SULPICIUS I. Gregorius post notatum Remigii obitum ad annum 584. addit : Post hæc Sulpicius in ipsa urbe ad sacerdotium, Guntchramno rege favente, præeligitur. Nam cum multi munera offerrent, hæc Rex episcopatum quærentibus respondiffe fertur : Non est principatus nostri coniuetudo sacerdo- tium venundare sub pretio, sed nec vestrum, cum præmiis comparare : ne & nos turpis Iucri infamia notemur, & vos mago Simoni comparemini ; sed juxta Dei præseientiam Sulpicius vobis erit episcopus. Etfic ad clericatum deductus, episeo- patum ecclefiæ supradictæ suscejut. Est enim vir valde nobilis, & de primis senatoribus Galliarum, in lit- teris bene eruditus rhetoricis, in metricis vero artibus nulli fecundus. Hicsenodum illam, cujus supra meminimus, pco parochiis Cadurcinis fieri compto- nuit. Tomus II. ITURICENSI& 1 ; L De controversia pro parochiis Cadurcinis orta — > inter Ursicinum Cadurcensem, & Innocentium AN Ni Ruthenensem episcopum agit Gregorius capite CHRISTI superiori ; de qua etiam diximus tomo 1. in epis* copis tum Cadurcinis tum Ruthenensibus. Ad eam componendam Sulpicius paulo post or- dinationem suam, habuit fynodum Arvernis, ex proviuciæ suæ episcopis, qui judicarunt relinquendas esse Cadurcensi episcopo parochias om- nes, quas Ruthenensis episcopus non posset probare antiquitus a se aut a suis decefsoribusesse pos sessas. Optime vero Labbeus observavit hanc sy- nodum non debere differri ad annum 588. nam 1 ex Gregorio Turon. faciIe inteliigitur S. Sulpicium, post susceptam Bituricensis metropolis gu* bemationem, nihil antiquius habuisse, quam hanc sopire litem. Anno 585. subscrlpsit &sorte adfuit concilio 11. Matisconensi. Superfluum videretur monere Iectorem nos- trum Sulpicium, cognomento pium, prorfus alium esse a Severo Sulpicio, nisi quidam in hunc er- rorem impegissent quamquam crassissimum, quos notat Josephus Scaliger in prolegom. libri de emendatione temporum. Certe quum distat unus ab altero ! Severus Sulpicius discipulus fuit sancti Martini, cujus vitam scripsit ; alter Sulpicius fuit * priore ducentis fere annis junior. Primus fuit tan- tum presbyter ; noster, episcopus. Severus Sulpicius, Millenariorum errore, & juxta Gennadium Pelagianorum veneno infectus fuit, cujus tamen postea pcenituit.* S. Sulpicius primus ab omni erroris contagione immunis fuit. De eo legendus Bollandus ad diem 29. Januarii ; ubi tamen nulla edidit hujus sancti acta ; sed quædam excerpsit ex præfatione historiæ septem Dormientium apud Turones quiescentium, quæ inscribitur : Beatijfi- mo patri Sulpicio Dei gratia Bituricensi archiepifi copo Gregorius Turonorum indignus sacerdos. lrt epistola vero nuncupatoria laudatur S. Sulpicius * ob summam prudentiam paremque sollicitudi- nem, quibus titubantis ecdesiæ statum firmare, & ejus ruinas resarcire contendebat Sed stylus auctoris non redolet Gregorianum, abhorrctque ab ejus ætate titulus archiepiscopi Sulpicio datUS. Quin etiam dubitamus S. Martini monasterium prope Turones Majus-monasterium tempore Gre- gorii fuisse appellatum. Noster Ruinartus hanc de septem Dormientibus lucubrationem iutcr dubia opera rejicit in editione Gregorianorum operum ; eam autem ut omnino spuriam rejidt Cointius. Obitum nostri Sulpicii refert Grego- . rius ad annum 591. qui erat decimus sextus 5 9 1 • * Chiideberti, Guntramnique tricesimus. Sepul- tus fuit in ecclesia S. Juliani, ex qua postea trans- latum est ejus corpus ad S. Ursinum, ubi quiescit hodie. XXVI. EusTasIUs al. EUSTAchiUS, De hoc archiepiscopo nihil habemus nisi quod legitur apud Greg. Tur. lib. x. c. 26. Obiit & Sulpicius Biturica urbis pontifex, cathedramque ejus Eustafius Augostidunenfis diaconus estsartitust Eum mortuum aiunt anno 607. pridie calendas 607. Januarii. Comtius dicit eum obiisse ultimo die 602. anni 602. B
