440 ECCLESIA eorum vicarios, sive in diversis plagis monacho-1 rum, & eorum familiis tuitione tenendi. Et ac- cessio ista a me facta, omnique tempore firma ac stabilis permaneat cum omni firmitate, & mani- bus hominum roborata, stipulatione quoque an- nexa. Facta cessione ista iu mense Septembrio sub die Jovis anno 17. quod Carolus rex sumsitim- perium, & signatum Geraldus, qui donatione ista icribere veI affirmare rogavit, signatum Fataldi, signatum Vigoni, signatum Vicarni, signatum Bladino, signatum Tugiranni. Ex hoc instrumento patroni hujus monasterii fuerunt SS. Petrus, & Clemens ; at post S. Ge- raldi mortem, hujus sancti fundatoris nomen 1 gessit. Infelici hoc seculo quo coenobium Aurelia- cense est exstructum, pauci erant in monasteriis, qui fecundum S. Benedicti leges viverent. InVabrensi fuerant instituti nobiles adoIescentes, quos S. Ge- raldus in suum monasterium induxit, qui minime ipsius exspectationi responderunt, nec ipse primus abbas ; de quo jam agendum & de ejus succestori- * bus, quorum catalogum edidit Dominicus a Jesu Carmelita discalceatus a. Certiora autem habui- mus testimonia ex veteribus instrumentis. SERIES abbatum, I I. QAnCTUS ODo primi abbatis Auriliacensis Onomen tacuit, quod ille disselute vixerit ; nec tamen ab officio pastoraIi removit ilium S. Geraldus, quia neminem habebat, quem ejus loco f’3’subrogare posset. Is vero, ut conjicit noster Ma- billonius tomo 3. Annal. fuit Adalgarius, aliter Adalginus dictus. Primus enim inter abbates re- censetur in chronico Auriliacensi. Erat autem unus ex nobilibus adolescentibus, quos in mo- nasterio Vabrensi, ubi vigebat disciplina regularis, institui curaverat. Eum legimus milium a S. Geraldo ad Carolum regem, ab eoque privilegium pro novo monasterio impetrasse. Datum est iv. ] nonas Julii, al. Julii ind. ii. annovii. regnante Carolo serenissimo rege. Secundum chronicon b obiit ante S. Geraldum, cujus mors ad annum 909. refertur b. Porro chronicon Aureliacense noster Mabillonius edidit tom. 2. Analect. p. 2 3 7. cujus scriptorem vixisse seculo 12. iu quo definit, probabiIe est. II. Johannes, qui ex præcIara S. Geraldi stirpe originem ducebat, ut probant litteræ Raimundi Auriliacensis ac Bemardi Tutelensis abbatum, quas edidit Stephan. Baluzius in appendice ac- torum vet. ad Reginonem. Eo adhuc vivente, mortuo Adalgario subrogatur hic abbas non so- Ium propter generis nobilitatem, sed etiam ob praeclaras dotes. Romano pontifici Johanni X. carus fuit, ab eoque obtinuit confirmationem pri- viIegii, quo coenobium ab omni alia potestate, quam summi pontificis, absolvebatur. Centum mansos conventui ccssisse memoratur, pro fra- trum forsitan victu aliisque necessariis. Idem Tute- Iensem abbatiam simul tenuisse dicitur. Ejus tem- • In libro Gallice scripto cum hoc titulo : Hifl. partnttiqut Itt tnis saintt pronaturi du haut Auvergne / 6 j o. b Vide Mabill. ad hunc annum n. j J. ubi leges pium hujus sandi comitis obiture. S. FLORI. 44l L pore Geraldi sanctitas miraculis coruscare cœpit. III. S. Odo, fecundus abbas Cluniaci, tertius fuit qui Auriiiaoim rexit ut abbas. Fortasse cum ibi moraretur, ad preces Tuepionis Lemovicensis episcopi, & Aimonis qui abbas erat S. Martialis, scripsit libros Iv. de vita S. Geraldi, cujus virtu- tum odor adhuc fragrabat in hoc monasterio, & miracula refulgebant. MuIta alia monasteria gu- bemavit S. Odo, & reformavit Sarlatense, Masciacense, Senonense S. Petri, Claromonta- num S. lllidii, Floriacense, &Turonense S. Ju- liani in quo migravit ad dominum die 18. Novembris an. 942. IV. Amulphus c cum esset sanctitate vitæ cIa— c rus, a S. Odone eligitur in quem onus curæ pas- toralis transferret, pro monasterii Auriliacensis regimine. Itaque Arnulfiis S. Odonis, qui tot cœ- nobiis præerat, suit coadjutor & coabbas, tempore Leonis papæ VI. & Rodulfi regis, quem li- bertatem monasterii confirmasse docet chronicon. Amuifus subseripsit fundationi monasterii sancti Pontii Tomerianun ; eoque deduxit monachorum videm*HL suorum coloniam, ex quibus Otgarius ordinatur ’ul **• abbas, ex Raimundi Tolosatum comitis, dicti a.77. Pontii, fundatoris litteris apud Catellum 1.1.c. 14. Eidem S. Theotfredi monasterium reformandum subjicit Gothescalcus episcopus WalIavensis, an. circiter 938. Vide Mabill. ad hunc an. n. 9 3. V. Adraldus I. prius monachus Conchensis ex pago Rutenico, nobilibus ortus parentibus, majorem ecclesiam construit, & ædificat monaste- rium Cadenaci, al. Cadeiraci, in quod deduxit suorum monachorum coloniam. VI. GeraIdus I. de Sancto-Sereno ♦, ita cogno— * 5. s^. minatus ab oppido pagi Cadurcensis in quo or- tus erat, ædificium basilicæ ab antecestoreinchoa- tum absolvit, eamque dedicari procuravit an. 9 7 2. indict. v. ★ Johanne papa XIII. adhuc sedente. */<yrxV’. .. Restauravit quoque S. Clementis ecclesiam, quam a Geraldo patre S. Geraldi conditam suisse testa- tur S. Odo in ipsius sancti vita. Postea Geraldus Romanam & Jerosolymitanam peregrinationes aggressiis est. Sub hoc abbate valde crevit res fa- miliaris monasterii, cujus tuendæ sollicitus, vici- nos nobiles magnis devinxit benesiciis, maxime comites Turenensem & Carladiensem, alios* que in pago Caturcino ; quibus reliquit ad decem mansomm millia, præter aliqua oppida. Hæc profusior liberalitas multum attulisset detrimenti monasterio, nisi virtus divina subvenisset, bona continue augendo. Ad initium regni Ludovici E pervenit Geraldus, testante Gerbertiepistola/1.* * AJm- qua eum hortatur ut ad omnipotentem manus dem. pro statu ecdesiarum Dei erigat, ardente nimirum r’3 7’ bellis orbe terrarum, quod ad initia regni Ludovici post patris Lotharii mortem pertinet. Mortuus in basilica sepelitur, ad lævarn majoris portalis. VII. Raimundus d nobilis Caturcensis ex castro J e Chronicon ex S. Odone & Amulso unicum dunraxat facit abbatem. d Ccnset Baluzius Raimundum auspicatum esse abbatis officium an. 984. Quod non videtur convenire cum tempora quo ejus antecestbr præfuit, adhuc enim præerat an. 986. quo Ludovicus cœpit regnare solus. Certe quae vir dostiflimus pro* fert testimonia Ludovicum nominant Galliæ regem, non Lo- tharium. Saura,
