458 ECCLESIA Polignac, cujus hæc sunt verba : Proinde præfatus j Stephanus Arvernorum episcopus supra dictam eccle- fiam… consilio patris sui ( Hermandi vicecomi- tis Pollemniaci) Deo & sancto Piperaci monastr- rio, & domno Petro ejufdem loci præposito, &c. Hæc autem seripta sunt justu domni Armandi, ejuse que filii Stephani, aliis faventibus filiis Willelmo & Pontio. Deinde Pontius vicecomes, &c. Ita chartarii fol. 12. Ex his quoque refellitur quod profert Baluzius ut probet Stephanum hunc epi- seopum non appellandum de Podcmniaco, sed de Mercorio, ut diximus in hoc episcopo. Itaque quod legimus Durannum episcopum qui non sedit ante an. 1076. donasse Petro de 1 Chavanon eeclesiam Piperacensem, intelligi de- • bet de confirmata ei ecclesiæ hujus possessione *• Dicitur prælerea Durannum ipsi contulisse eccle- siam S. Amabilis Ricomagensis, basilicas duas Ve- teris-Brivatæ, (quem in locum abbatia transtata aliquandiu mansit, si fides sit tabulis Piperacensi- bus in donatione terræ de Mirabel sub abbate Geraldo de Cereis ; ceterum postea, & quidem, ut conjicimus non multo post, abbatia pristino reddita est loco) : ecclesiam S. Saturnini, quæ dicitur villa, nunc vero Motha, subscribentibus Anselmo decano Ciaromontensi & aliis canonicis, necnon Petro castri Bulidonensis domino, Bertrando de ( Motha, &c. Cessit præterea nostro Petro ecdesias S. Petri de Chasellis, & S. Boniti de Medeyrolis Bertrandus Bost Aniciensis presbyter. Alia re- censentur a Durando episcopo data, scilicet eccle- siædeThaillaco, S. Georgiide Aurato, Flagiaci, Vallis-Urseriæ, &S. Maiii. Robertus comes Ar- vemiæ præterea largitus est quidquid habebat ju- ris in castro de Ganillon juxta Piperacum. Alii quoque sive fuitdatores, sive benefactores iegun- turin chartario, scilicet AudigerusdeTaglac, & Willelmus de Piperaco, cum Stephano & Dalma- tio ipsius fratribus. Sed de iis satis. Nunc de præ- positis & abbatibus qui coenobium hoc rexerunt 1 est agendum, maxime ex schedis D. Jacobi Boyer. PRÆPOSITORUM ET ABBATUM CATALOGUS. L OANCTUS PeTRUs I. de Chavanon, vulgo O nuncupatus S. Petrus de Pebrac, nobili ge- nere natus circa an. 1007. in urbe Langeaco, ubi etiamnum superest domus ipsius prope pon- tem ad Elaverim, primus fuit præpositus & fundator B. Mariæ Piperacensis ; de quo in veteri MS. legitur : Anno Domini millesimo lxx. domp- nus Petrus Piperacensis ecclesiæ præpositus venit in capitulo S. Juliani Brivatensis, in præsentia cano— j nicorurn, iluque supradictam ecclesiam Piperacensem….. donavit in allodio S. Juliano martyri, ea- nonicisque suis………… canonici S. Juliani condonaverunt domno Petro fsuccesseribus suis, qui ■ Idem probatur ex charta donationis Geraldi Vivarieniis ep. an. M. LXX. qua concedit ecdesias S. Pontii, & S. Laurentii monasterio Piperacensi. Petrus de Chavanon ibi nomi » natur domnus Petrus vir religiosifTimus, sundator & primus præpositus Piperacensis monafi. Denique ex instrumento so- cictatis initz inter capitulum S Juliani Brivatensis, id clare ostenditur —.Anno Incarnationis Dom. M. LXX. domnus Pftrut Piptrac. tcd. prrrpofitus venit in capitulo S. Jul..st autrm canonicus S Juliani ad regularem habitum eorum pervenire vellet, ipsi Piperaccnses fratres, eos cum magno gaudio reciperent, &c. Tomus II. S. FLORI. 4 L in ecdesia Piperacensi prælati essent futuri, præ-* bendam in perpetuum » ut ipsi essent canonici, sicut unus ex illis, &c. Ei Durandus ex abbate Casie — Dei Arvernorum episcop. plurimas ob insignis ejus sanctitatis fanum dedit ecdesias* Hanc autem eeclesiam Piperacensem S. Petrus rexisse dicitur annos 18. migravitque in cœ- lumdie natali B. V. Mariæan. 1080. Die sequenti 9. Septembris recolitur ejus festivitas, in 3ua celebrans ad solemnes vesperas utitur ejus- em sancti pluviali cum parvo capitio. Sacrum ipsius corpus in sacello eidem sacro a patre Rigo- berto fEvesque priore constructo reverenter as- * fervant canonici Regulares Gallicanæ congrega- tionis, qui observantiam regularem in domo Pi- peracensi renovarunt. Vide ipsius vitam in secundo Spicilegii Acheriani tomo editam ; exstatque manu P » 7• J9 exarata in archivo Piperacensi ; quam Gallice red- didit D. Jacobus Branche præpositus major Pipe- racensis, iu vitis sanctorum Arverniæ. II. Dalmatius I. de Challes, sive de Chalex S. Petri discipu ! us, ei suecessit in præpositura Pipe- racensi. Huic Pontius Ruthenensis episcopus ec- clesiam castri Boisoroli an. 1085. concessit.GeraI- dus vero episc. Vivariensis confirmavit ecdesias S. Laurentii & S. Pontii, jam pridem domno ’ Petro concessas. Rexit ad an. 1092. abbassimul S. Amabilis Ricomagensis. III. Robertus præpositus Piperacensis & abbas Ricomagi duobus annis præfuit. IV. Bemardus I. de Chasnac abbas Ricomagi, præposituram Piperacensem quam annis 3 5. ad- ministravit, in abbatiam erigi curavit ab Urbano II.pontifice maximo, arv circiter 1097. Pon- tius vicecomes Podemniacensis ecdesiam S. Petri de Billiaco una leuca Anicio distantem, prioratui- que Podemniacensi S. Andeoli subjectam, ei concessit, laudante Pontio episcopo Aniciensi avun- culo suo, in præsentia Pontii Mauricii abbatis & > WilIelmi decani. Anno t. postquam possesset est Jerusalem a fidelibus, Leodegardus Vivariensis episcopus dedit ec- clesiam de Chaniaco Deo & Piperacensi monasterio in manu Bernardi abbatis….. Petrus de Fais vir disertissimus donum ex parte sua laudavit & con- firmavit.Anno 1099. capta est Jerofolyma, proin- deque donum hoc non potuit tardius fieri quam anno 1 100. V. Pontius I. de Monte-rubeo, Montroux, cui Aimericus Arvernorum episc. ecclesiam S. Mariæ de Alteraco * largitur, Luna m. vn. idus *Aateyne. • Febr. 1127. Eodem Pontio jubente, vita S. Petri de Chavanon a Stephano canonico Piperacensi conseripta est 1120. sub quo item abbate Hum- bertus episc. Aniciensis Roma rediens, ecclesiam S. Martini Podemniacensis abbatiæ Piperacensi univit an. 1129.* laudantibus Stephano Ani— t » •. ciensis ecclesiæ præposito, Armando abbate de Seguret, Petro Urbano abbate S. Petri de Turre, Odilone abbate S. Evodii, Willelmo de Raphae ! abbate Brivatensi. Bemardus autem de Chadrac nobilis Aniciensis prioratui S. Martini Podemnia- censi præfectus est. Diem uItimum obiit Pontius an. 1139. Gg
