j8 ECCLESIA B I mense Septembri ; subdidit & adjecit nomen J ANNI fuum privilegio Hugonis Capeti regis pro con- c HJUSTl fijmatiQue regalium monasterii Corbeiensis, in gratiam Mangaudi abbatis concelso, approbanti- bus Remensi, Senonensi, & aliis præsulibus. Anno 990. dedit licentiam fuit coepiseopis eligendi & consecrandi Gausbertum in episcopum Cadurcensem, ut patet ex charta edita tomo vili. Spicilegii p. 154. quam invenies tomo 1. nos træ Gall. Christ. in appendice p. 29. Interfuit 99 1. anno 99 1. xv. caI. Julii fynodo provinciæ Re- mensis in basilica S. Basoli ; quod monasterium tribus vel quatuorleucisaRemis distat ; ubideexau- ctorando Amulfo Remorum episcopo actum est. I Postea suspensus est hic antistes, in concilio Ro- mano sub Gregorio V. anno 998. excuso tom. ix. Spicileg. p. 68. cum RocIeno Nivernensi episcopo, quod non rite consecrasset Stephanum in Anicienlem episcopum : sed re propius per- specta, summus pontifex eum honorifice restituit ini.**’a*’ Dagoberti tempore in ecclesiam S. Petri Puel- • larum, loco moniaIium inducti sunt canonici * ; quod etiam factum est in ecclesia B. Mariæ de Salis. Eodem sedente instauratur S. Ambrosii >• monasterium, a Guifrido b vicecomite Bituri- censi, canonicis item datum ; cujus loci privilegio Robertus rex, Dagbertus, ceterique proceres’ Bituricensis provinciæ subscripserunt 111. nonas Augusti, regnante Roberto anno x. præsidente in cathedra Bituricensi Dagberto præsule anno xvn 1. Sed in notis temporis aliquid est emen- dandum. Præterea in vita S. Menulfi episeopi Ie- gitur ossa ipsius præsente Dagberto reveIata fuisse tempore Adalgasiæ abbatistæ iu Vico Mal- Iiaco, qui nunc de hujus sancti nomine S. Me- nulfus vocatur. Animam emisit pius pastor xv. caI Martii an. 1 o 13. ex chronico Masciacensi, cui consonat Johannes Chenutius in chronologia archiep. Bit., Contendunt nostri Sammarthani mortem ipsius contigisse anno saItem 1012. laudantque pro hac sententia Gaufridi vicecomitis chartam de restau- ratione ecdesiæS. Ursini datam an. M. xii. in qua legitur : Urbs Bituris tunc carebat præsule, quia Dagbertus jam ab hac recesserat luce. Hoc autem unius anni discrimen, inde forsan ortum est quod mensis Martius quo mortuus est noster præiuI, aliquibus esset finis an. 1012. & aliis initium anni ducentibus a Januario, pertineret ad annum 1013. Sepultus est iu ecdesia S. Austre- gesili ad lævam chori. LV. GaUSLINUS. Gaussinus Hugonis Capeti Galliarum regis nothus, sub Abbone magistro iu monasterio Floria- censi multum profecit iu litteris, maxime vero in virtutum omnium studiis. Quapropter primum quidem abbas Floriaci ordinatus est, rege Ro- • Ex bonis hujus monafterii viri nobiles didi Ebrardi, patre Ebrardo nati, restituerunt quintum sufficeret ad 8. canonicorum vianm ir fubjlantiovi. Vel Gaufrido, eam uxore sua Eldeburgi & filio Goffre- do, necnon Odone & Ebbone fratribus conjugis suæ ; pro remedio’aninue patris uuuierusuæ, omnium^ue parentum, vide patriarch. Bit. p. yc. TURICENSIS. 39 L berto fratre cupiente ; quam tamen dignitatem —* haud facile consecutus est, quod non esset legitimo ANNI conjugio natus. Postea quando ad cathedram Bi- turicensem fuit provectus, graviores ea occasione motus orti sunt. Audiendus ea de re coævus lw, Bi- scriptor Ademarus Cabanensis iu chronico : Rex Uut- Rotbertusprodejuncto(Abbone Floriacensi abbate r’*7*’ a Vasconibus occiso) ordinavit abbatem Gaunse- num, licet repugnarent monaclu, nolentes sibi præesse filium scorti. Erat enim ipfe nobilissimi Francorum principis (Hugonis Capeti) filius mander, a puero in monasterio S. Benedicti nutritus, quem etiam ren supra seriptus archiepiseopum Bituricensibus fecit I postea, dejuncto Dagberto archiepiscopo. Sed & ipsi (Bituricenses) quinquennio seditionem agentes, noluerunt eum intra urbem recipere, clamantes una voce : non decet dominari ecdesiæ filium scorti. Rostmodum sequestro Odilone abbate, Regisvoluntas prævaluit, & Dei nutu in sedem susceptus est. Infra loquens idem scriptorde ordinatione Ge— p. /7/. tr raldi in sede Lemovicensi, quem dicit iu gradu 17 6’ pontificali fuisse ordinatum a Seguino monacho archiepiscopo BurdigaIensi, subdit : non enim ad- essepotuit Ganstenus Bituricensis archiepiscopus, quia necdum receptus erat in sede Biturica. Jam in sui urbe admisius videtur saltem an. 1 o 14. c nam c in ea urbe confirmavit chartum fundationis ecde— 1014. siæ S. AustregisiliGraciacensis hoc anno. Adfuit Gaussinus fynodo Airiacensi, pagi Autissiodoren- sis, an. 1020. Ex chronico S. Petri-Vivi tom. 2. SpiciIegii conjicimus etiam lpsum sedissein concilio Aure- lianensi an. 1022. iu quo damnati sunt quidam 1022. haeretici, postea flammis addicti ; quia subscripsit cuidam præcepto Robersi regis tunc temporis dato pro Miciaco, Aurelianis publice, anno Incarnar tionis Dom. M. xxII. quando hæretici damnari sunt Aurelianis. Anno 1025. Felicem 1025. ~ monachum suum e Britannia reducem in abba- u tem benedixit, Hadegogis comitistæ Britonum hortatu, ut a se restaurata iu pago Venetensi cœ- nobia San-GiIdasianum atque Moriacense regeret, illuc regressiis ; uti legitur iu vita S. Gildæ seculo I. Benedictino. Fuit autem gravis controversia inter Gausti- num & Jordanem episcopum Lemovicensem. Is consecratus fuerat a Seguino Burdigalensi archi- episcopo, ut jam ex Ademaro Cabanensi retulimus ; qui tamen postea retractans quæ prius di- xerat, testatur eum consecratum fuisse ab Ilione Santonensi episcopo coadjutore archiepiseopi Bur* £ digalensis. Cur ab alio quam a Bituricensi archie- piscopo consecratus fuerit Joidanus, causam attulit supra, sciiicet quod nondum Gaussenus esset r’’7*’ in sede Biturica receptus. At paulo post aliam profert causam : quia, inquit, pecuniam requirebat g * pro impofirione manuum, contentus est. Notat vero r * Labbeus a codicibus Thuano & Claromontani collegii abesse verba hæc ; sed sufficiens causa c Gauflinum cepifle gubernaculum eceiefiæ Biturlcenfb inno saltem 1007. videtur docere quædam charta VinicH nenfis monasterii quæ data legitur anno 1007. regnanti Htnrico Irancornm rege. ir fedentt in cathedra Ritnrigenfirna Joptna. qui idem eft ac Gauflinui. At in hoc fnflrumento corrupte sunt notae temporis : nam anno 1007. Henricu* n*n regnabat, qui inno tantum « • J 1. regnum incbinviu C iij
