An. 1228. calend. Febr. exemit a calvacatis incolas S. Nicolai de Boscheto. Actum Anicii in domo dominorum de Chalancon. An. 1230. vi. cal. Maii suis litteris notum fecit quod teneretur in hominem recipere Alfonsum fratrem S. Ludovici regis pro castris de Albenaco &c. qui debebat uxorem ducere filiam R. comitis C. xvi. col. 233.Tolosani. Hoc instrumentum damus cum duobus aliis fere ejusdem argumenti. Eodem anno commutat domum & fortalitia de Rupe-acuta, Rochegude, pro castellania de Quaires, cum Eracleo de Monte-Lauro ; quod confirmavit Ludovicus rex eodem similiter anno mense Aprili. Obiisse dicitur hic episcop. 9. cal. Martii (alii dicunt die 8.[1] Februarii) an. 1231. ex libro obituum, in quo legitur instituisse duos majores cereos ante SS. Sacramentum accendendos, affignato pro sumtu pago de Duriane sui patrimonii, quem capitulo majoris ecclesiæ donavit. Dedit etiam capitulo S. Majoli mansum unum juxta Anicium. Circa annum mortis Stephani scrupulum generat quod legimus de ipsius successore ; hanc difficultatem mox perpendemus. Huic episcopo quidam triuunt vitam. S. Placidi quæ exstat apud Surium. Legesis apparat. Possevini & Arnoldum Wion ad diem v. Octobris.
De Rochefort.
1236.Bernardus de Rupe-forti successit Stephano, ex
archivis S. Majoli, ubi legitur condito testamento
anno 1236. cavisse pro missis quibusdam celebrandis.
B. Aniciensis episcopus supplicavit Gregorio IX. litteris datis iv. idus Octobris anni 1230. utEx authent. tom. v. fragment. D. Estiennot. canonici seculares in locum regularium in ecclesia Mimatensi constituerentur. Idcirco vero de ecclesia Mimatensi curam agebat, quod Mimatensis episcopus Aniciensis esset administrator, sede vacante, & Aniciensis vicissim, Mimatensis. Henricus & Geraldus archiepiscopi Bituricenses decreverant ut in posterum soli canonici seculares admitterentur in capitulum Mimatense ; quod Conradus apostolicæ sedis legatus confirmavit, accepta potestate ab Honorio III. anno iv. e,jus pontificatus, postulantibus W. episcopo Mimatensi, A præposito, P. de Laurac archidiacono & Willelmo Raimundi canonico. Verumtamen mutatum tunc non fuisse statum capituli conjicimus, cum diu postea B. Aniciensis episcopus pro eadem mutatione facienda supplices ad Gregorium IX. litteras dederit.
Ceterum licet D. Claudius Estiennot afferat ex authentico descriptum fuisse quod refert de supplicibus ad Gregorium papam litteris Bernardi episcopi datis mense Octobri an. 1230. vix possum credere immunes a mendo esse has temporis notas. Ex necrologio Stephanus episcopus obiit mense Februario, & quidem an. 1231. proindeque ejus successor non potuit sedere anno 1230. mense Octobri. Si dicas eum mortuum mense Febr. an. 1230. quem nunc numeramus 1231. ergo mensis Octobris quo datæ sunt litteræ Bernardi ejus successoris, pertinet ad annum 1231. non ad an. 1230. Unicum superest effugium, ut dicamus Stephanum abdicasse paulo post datas litteras calendis an. 1230. Bernardus episcopus composuit cum Beraudo domino de Solempniaco in capitulo Aniciensi, præsentibus B. S. Evodii & Willelmo S. Petri abbatibus, anno Incarn. m. cc. xxxiiii. iv. cal. April. concurrente vi. indictione septima.
In veteri necrologio cathedralis Claromontensis legitur : v. calend. Martii Anniversarium B. de Ruppe-forti Aniciensis episcopi ; pro ipso debent librari xxv. sol.
De Montaigu.Bernardus de Monte-acuto nobilis Arvernus,
quem lego apud Fr. Sammarthanos nepotem ex
fratre fuisse Eustorgii de Arvernia Nicosiensis archiepiscopi, Petri Templariorum, & Guarini
Hospitalariorum magistri. An. 1237. cum capitulo aggressus est ad sui defensionem claudere mœnibus totum spatium inter palatium episcopale &
abbatiam S. Evodii, post datum chirographum
quo profitentur se nullatenus detrimentum afferre
velle juri & dominio Regis.Tabul. Carcasson.
1237. Dat. die post festum B. Mariæ Magdalenæ anno m. cc. xxxvii.
Tunc G. decanus erat Aniciensis, videlicet Guillelmus de Chalancon.
Anno 1238. mense Martio Petrus de Banville1238. Jerosolymam profecturus, oppigneravit baroniam de Cereis pro 9000. solidis, substituens episcopum Aniciensem ejusque successores duobus suis nepotibus. Anno sequenti1239. noster Bernardus comitatur Senonas usque S. Ludovicum regem, a quo accipit unam ex spinis coronæ capiti Christi patientis impositæ, quæ honorifice asservatur cum regio diplomate quod sequitur ː
Ludovicus Dei gratia Franciæ rex, dilectis suis decano et capitulo Aniciensi salutem & dilectionem. Præsentium tenore vobis significamus quod die quo suscepimus sanctam coronam spineam, quæ reverendo capiti Jesu Christi D. N. fuit imposita tempore passionis, de Constantinopoli nobis allatam ; nos dilecto a fideli nostro Bernardo episcopo vestro de eadem sancta corona concessimus spinam unam, ob reverentiam B. virginis, & honorem vestræ ecclesiæ conferendam. Actum Senone anno Domini m. cc. xxxix. mense Augusto.
Bernardus litem composuit anno 1244.1244. inter
Cartusiam de Bona-fide, & abbatiam Mansiadæ,
Mazan, ordinis Cisterciensis, quam compositionem Innocentius papa IV. ratam habuit an. 1245.1245.
Eodem anno Armandus d’Alegre Bernardo reddidit hominium, pro Chambareil & Chadarnac.
Hoc ipso anno vivere desiit hic episcopus, ex
Gallia Christiana fratrum Sammarthanorum. Attamen Bernardus Aniciensis episcopus adfuit anno
1248.1248.
Tab. Silviniac. Guillelmo abbati Cluniacensi Guidonem
de Belva priorem Karionis instituenti : & quidem
D. Edmundus Martenne vidit apud Silviniacum
chartarium Cluniac. in quo Bernardi fit mentio
hoc anno ; quod de nostro Bernardo intelligi de-
- ↑ In necrologio Fr. Minorum Aniciensium legitur obiisse v. idus Februarii, id est die nono hujus mensis. Ejusdem anniversarium annotatur in necrologio S. Petri de monasterio Aniciensi v. idus Februar. Pro cujus celebratione xii. monachis, cuilibet iv. denarios Turon. debet Petrus Bartholomei.
