Johannes legitur sedisse usque ad annum 1361. ** Obiit an. 1361. mense Julio, ex Baluzio. Alii dicunt 1359. Tumulatus est in medio chori ecclesiæ S. Evodii Aniciensis, cui plures redditus assignavit. Nunc ejus tumulus translatus est juxta ecclesiæ ostium, ubi ejus effigies lapidea cernitur tumulo superposita. Hic puto ex duobus episcopis unum esse conflatum. Constat Johannem Joffrevy ex Helenensi episcopo factum fuisse Aniciensem, idque contigisse an. 1357. Aliunde dubitari vix potest sedisse Anicii quemdam episcopum Josencium nomine, qui prius sedebat Valentiæ. Quid igitur vetat dicere hunc obtinuisse cathedram Aniciensem ab an. 1355. ad 1357. quo ad hanc sedem translatus est Johannes Joffrevi ?
Innocentius papa VI. Johannis Aniciensis episcopi bona reservavit sedi apostolicæ, post ipsius mortem ; ut patet ex hujus papæ epistola scripta Petro Gervasii canonico Aniciensi, apostolicæ sedis nuntio…… ac Guillelmo Tardivi decano ecclesiæ Aniciensis 8. cal. Aug. an. 9. sui pontif. seu an. 1361. vel 1362.
Eodem tempore alius episcopus sese prodit nomine Johannes de Cardaillaco. Suspicamur itaque plures ad ecclesiam Aniciensem, sub variis titulis promotos fuisse episcopos.
De Cardaillac. Johannes de Cardaillac cum esset episcopus Aniciensis, factus est Bracharensis archipræsul, in locum Guillelmi, qui translatus est ad sedem Arelatensem anno circiter 1360. Nos desiderantes, inquit Innocentius VI. ipsi ecclesiæ Bracharensi personam secundum cor nostrum idoneam præsidere, ac ad personam venerabilis fratris nostri Johannis de Cardaillaco archiepisc. Bracharensis, tum Aniciensis episcopi, quem tam scientiæ & probitatis, & multiplicium virtutum merita generisque nobilitas nobis & sedi apostolicæ multipliciter clarum reddunt, nostræ mentis oculos dirigentes, ipsum I a vinculo, quo ecclesiæ Aniciensi, cui tunc præerat, tenebatur, absolvimus, eumque ad ecclesiam Bracharensem eadem auctoritate duximus transferendum, præficiendo eum illi in archiepiscopum & pastorem, &c. Hæc epistola inscripta carissimo in Christo filio Petro regi Portugalliæ, &c. data est 3. idus Julii an. 9. pontificatus Innocentii, hoc est an. 1361. Sequentes epistolæ idem confirmant.
De la Tour. Bertrandus de Turre, filius Bertrandi IV. domini de Turre & Isabellæ de Levis, ut ipse docet. in charta data die Jovis in festo S. Matthiæ anno 1355. qua omnia sua bona legat suis progenitoribus, anno 1355. ætatis suæ 26. factus est Tullensis episcopus, ex abbate seculari ecclesiæ collegiatæ S. Genesii apud Clarum-montem. Postea transfertur ad Aniciensem ecclesiam die 18. Decembris anno 1361. ut docet probatque Stephanus Baluz. in hist. Arvern. pag. 312. Huic tamen sententiæ opponitur Johannes Columbi e Societate Jesu ; dat enim locum Martino, qui ante Bertrandum, inquit, sedit an. 1362. ex chartis prioratus Tansæ, quæ habentur in collegio Lugdun. Societ. Jesu. Ex iisdem, Bertrandus fuit patriarcha Jerosolymitanus an. 1388. Utinam has chartas nobis e thesauro suo protulisset vir doctus, qui pugnare mihi videtur contra seipsum ; nam in appendice ad noctes Blancalandanas in episcopis Aniciensibus, laudat antiquum Chronicon MS. sedis episc. Tullensis, ubi legitur : Cum Bertrandus de Turre Tullensi eccl. præsfuisset annis circiter septem, ab Innoc. VI. donatus est Aniciensi episcopatu an. 1359. investitus de regalibus a Carolo IV. an. 1364. Ergo anno 1362. sedebat noster Bertrandus, non vero Martinus.
An. 1367.1367. confirmavit cessionem quam Bacon canonicus Aniciensis fecerat cuidam Roberto de Tieulan. Eodem anno legitur in charta data die 28. Martii, judex & conservator privilegiorum ordinis Cisterciensis a Clemente papa VI. delegatus ; quod instrumentum est in tabulario Vallis-Lucidæ. Item hoc an. 1367. die 9. Novembris nominatur in testamento nobilis viri Armandi de Chambonet.
Anno 1374.1374. urbs fame magna laboravit, & ad hoc flagellum depellendum factæ sunt publicæ supplicationes tempore Rogationum, in quibus delata est circa urbis mœnia imago Dei-paræ virginis ; quod feliciter cessit. Eodem anno Autumnali tempore quibusdam terræ motibus concussum est ejusdem sanctissimæ virginis majus templum ; quod fulciendum fuit rostrato munimento.
Anno 1375. comitia generalia Carmelitarum habita sunt in monasterio seu conventu Podiensi, hujus ordinis ; & anno 1378.1378. fratrum Minorum in eorum apud eandem urbem cœnobio. Anno 1380.1380. Bertrandus du Guesclin dux tot factis bellicis famosissimus, rogatus ab Aniciensibus, quorum urbem & ecclesiam cathedralem religionis ergo inviserat, Castrum-novum de Randone obsidione cinxit ; cujus toparcha frequentia damna inferebat urbi : hac porro in expeditione diem extremum clausit vir strenuus ; & paulo post obsessi deditionem fecerunt ; castrique daves super mortui feretrum fuerunt depositæ. Vidit noster D. Jacobus Boyer chartam castri de Monte-acuto ubi legitur : Bertrandus Divina providentia patriarcha Jerosolymitanus, ac ecclesiæ Anicii perpetuus administrator, anno Incarnationis m. ccc. lxxxii.1382. die 7. mensis Maii Carolo Franc. rege.
Bertrandus episcopus efflavit animam die 14. Maii[1] sepultusque est in gentis suæ sepulcro, Claromonti apud fratres Minores, quorum veste voluit tegi post mortem.
Pacem restituit inter capitulum Aniciense & abbatem Casæ-Dei, cui concessa sunt tanquam ca-
- ↑ Attamen in necrologio Fr. Minorum Claromont. legitur : x. cal. Junii obitus D. Bertrandi de Turre episcopi Aniciensis hic sepulti cum habitu. Sed forte per obitum, dies quo illatus est sepulcro intelligi debet. Nam in necrologio Minorum Convent. Anicii legitur : Pridie idus Maii obiit, &c. Duo vero sunt observanda in hoc necrologii Minorum Aniciensium loco : primum, episcopum hunc ibi Bernardum appellari ; at ex instrum. nostris C. xxxi. col. 244. liquet ipsum modo Bertrandum, modo Bernardum fuisse appellatum : alterum observatione dignum est, Bernardum hunc ex necrologio laudato, sepultum fuisse in ecclesia Minorum Aniciensium, cum aliunde constet ipsum fuisse illa tum gentis suæ sepulcro apud Claromontem ; sed cum obiiisset Anicii, prius depositum est ejus corpus in ecclesia Minorum hujus urbis, unde post aliquot dies delatum est ad ecclesiam Minorum Claromont.
