8o ; ECCLESIA BU — ■ Goscelinus venerabilis Surdegalenfium archiepisco- ^HNI t Achelmus archidiaconus, totiusque S. Andreæ 1 clerus, &c. Anno sequenti eadem in concilio Bur- digalensi rursus confirmavit, cum archiepiscopis Rodulfo Turonensi, Willelmo Auxiensi, & plu- rimis aliis præsulibus. Eodem anno venit ad lyno- dum Santonensem, ubi Floriacensibus adjudica- tum est monasterium S. Petri dc Regula, quod Raimundus episcopus Vasatensis sibi vendicabat. Quo rursus anno Goscelinus memoratur in litteris Goffiidi Aquitanorum comitis, multa resti- tuentis monasterio S. Maxentii, ut dicemus agendo de episcopis Pictaviensibus. Anno vero 1081. adfuit Exoldunensi coetui, cujus acta legesis Spicilegii tomo 6. Hoc anno quoque composuit controversiam inter S. Andreæ &S. Severini canonicos, qui suæ ecdesiæ tantum jus habendi coemeterii competere contendebant ; 3uod violaverant S. Andreæ canonici, Otonem e Montal nobilem Vasconem sepeliendo. Char- tam ea de re factam habes in Gallia Christiana fr. Sammarthanorum. Denique hoc anno subseripsit donationi factæ Majori-monasterio, eeclesiæ vide, iicet S. Martini de Campis, al. de Briva. Vide L x. concil. Labb. pag. 380. 1085. Anno 1085. litteras dedit pro restituenda ca- pitulo S. Severini ecdesia S. Petri de Compriants sub Iaicali manu posita. Anno vero 1086. die 19. Junii ex hac vita migravit, sepultusqueest in ecdesia S. Mariæ Lucionensis, ex chronico Mal- Ieacensi. Hic archiepiscopus fuit simul thesaurarius sancti Hilarii Pictav. quo nomine cessit parthenoni B. Mariæ Santonensis quandam infulam Vicum dic- tam, Vic en bas Poitou, quam sibi dux Aquitaniæ restituerat. Praetermittendum vero non est de- cretum, quod eo præsertim petente fecit Gofri- dus Aquitaniæ dux & S. Hilarii abbas, ut nulli c. vm. presbyterorum aut aliorum clericorum fuit cano- col. 171. nici reciperentur hac in ecciesia. A Cum legamus Goseelinum auctorem fuisse A- quitaniæ duci, hujus decreti condendi, pro fabula putamus habendum quod vulgo dicitur hunc ar- chiepiseopum uxorem duxisse, papamque sanxisse ut masculi hujus nobilis gentis, qui Partheniacæ urbis in Pictonibus fuere domini, archiepiscopi cognomen su merent ; quod ad ætatem nostram perseveravit. Sane incredibile prorsus est Gosceli- num qui vivebat tempore Gregorii papæ VII. uxoratorum presbyterorum & clericorum hostis infensissimi, uxorem habuisse, nec in tot conciliis in Aquitania, ipsaque urbe Burdigalensi habitis fuisse diris devotum, & e gradu sacerdotii dejectum ab Amato, & Hugone pontificiis legatis, qui tan- to studio conjugia hæc sacrilegia impugnarunt. Quod autem Partheniacensis dynastæ cognomen archiepiscopi sumserint, potuit inde fieri quod Goscelinus archiepiscopus, ut suæ domus primogenitus, Parthcniaci dominium retinuerit. Hinc Simon ejus frater qui cum uxorc Millesindi * Secondi— eeclesiam Secundiniaci * dedit Raimundo Burgo- gcst/ ^bati, dicitur Partheniacensis castri vice- Sam. r. /. dominus sub fratre archiepiscopo. Porro ad con- FaI— — °7— servandam tanti præsulis qui suam gentem illustra- Tomus / /. RDIGALENSIS. 806 A vit, memoriam, placuit ut nobiIis hæc toparchia —
titulum archiepiscopi retineret, quemadmodum ANNI fere videmus aliis locis contigisse, uti Infulæ-Bur— CHRSTI chordi, InsulæJordani, Monti-sorti-Amalrici, Mo- nasteriolo-Berlæi, &c. Post Gosceiini mortem vacavit diu sedes archi- episcopalis > cujus administrationem obtinebat Si- inon Aginnensis archiepise. an. 1088. uti probat charta S. Severini facta hoc anno III. nonus Decembris Luna x. Simone Agennenfium episcopo locum Burdigalensis arcluepiscopi tenente. XXVI. AmaTUs. B Amatus antequam sedem hanc metropolitanam conscenderet, magnam famam comparaverat iri exigua licet sede Ellorensi ; nam Gregorius papa Vll. eum dignum judicaverat cui vices suas in Gallia & Hispania committeret, quemque consi- lioram sane maximorum participem & adjutorem sibi adscisceret. Utque pontifex cujus minister erat, magna moliebatur, & ad ea exsequenda magnos asiumserat animos : ita legatus ejus Amatus mag- nanimitate & audacia præstabat ; fulminibus Ec- clesiæ, quorum arbiter erat, usus, ad reverentiam quam sibi debitam existimabat, exigendam. Id ~ maxime patuit in concilio Exoldunensi, iu quo -•a communioneabsciditS. MartiniTuronensisca- nonicos, quod recusassent eum solemni pompa excipere, freti nonnullis privilegiis quibus præter Apostolicurn, & Regem, & Turonensem archiepisco-* pumsemel in vita sua, neminem adprocesseonis sus- ceptionem admittebant. Rem gestam narrat Urbia- nus II. apud Baronium, an. 1096. Et quia filius noster Amatus Burdegalenfis archiepiscopus, unus erat de legatis Romanæ ecclesiæ, a Gregorio VIL prædecessere nostro in Galliam destinatus, non ab hac ecclefia procefficnis solemnitate susceptus ; unde etiam graviter contra eosdem clericos commotus, in Exuldunensi coiicilio eos excommunicatione perfode-* ’rat : eum in concordiam & pacem eorum reforma- vimus. Neque eos ad ullam satissactionern, quia auctoritate pollente se munierant, compulimus, neque qualibet pro tali excesse absolutione purgandus censuimus. Hic legimus Amatum fuisse destinatum in Galliam a Gregorio VII. & quidem misses est ab urbe Roma ; conjicitque vir doctissimus Ste- phanus Baluzius in praefatione ad fecundum to- mum Misccllaneorum, eum esse Amatum illum monachum Casinensem cujus meminit Petrus diaconus in lib. de viris illustribus Casinensibus cap. xx. quemque dicit sub Greg. VII. fuisse episcopum, dissimulato tamen ejus sedis episco- palis nomine. Aliunde idem vir doctus probat eum fuisse monachum. Amatus creatus est archi- episcopus in concilio Burdigalensi cui præerat, an. 1 o 8 8. die 4. Novembris, uti legitur in chronico Malleacensi. Concilium hoc Burdigalcnse dictum, quod esset provinciæ Burdigalensis, videtur cele- bratum apud Santonas ; id enim forte significant verba hæc Ademari Engolisinensis episcopi, in litteris quibus quædam largitur monasterio sancti Maxentii, ex ejusilem loci tabula : Ego Ademarus Dei gratia Engolismæ sedis episcopus, sui Santonas ad synodum, in quo ( qua) ab omnibus Fff
