$6 ECCLESIA B catus. Neque vero id pugnat cum instrumentis. ANNI ejusilem anni, ubi cum nocanno iIligatur secun- CHRIS11 fmjuj pontificis annus t idem enim annus potuit did primus vel secundus ejus pontificatus, ra- 1178. tionehabitadiversorum mensium. Anno 1178. reduxit numerum praebendarum ccciesiæ suæ ad triginta, cum Humbaidi decani & capituli con- sensu. Eodem anno conatus est revocare S. Ursini canonicos ad communem vitam ; quam ne coge- c xxvt : rentur amplecti, causati sunt canonicos majoris * ’7 ecclesiæ, quam matricem appellant, communem mensam non habere. Anno 1179. ^sul5 adfuit inaugurationi Philippi regis, dicti Augusti, ex Rogerio Hovedenensi. Eodem quoque anno Ro* 1 mam profectus est ad concilium Lateranense men- se Martio celebratum, ubi ordinavit Saibrandum in episcopum Lemovicensem.Moritur ex Autissio- 1180. dorensi chronico, anno 1180. die 20. Martii, uti etiam docet GuilIesini Nangii chronicon ; sepeliturque Pontiniaci iu ecdesia prope majus altare ad fatus Evangelii cum hac inscriptione : Hlc Jacet dominus Garinus archiepiscopus Bituricensis, tertius abbas hujus monasterii. LXV. PETRUS. Miramur in catalogis Bituricensium præsulum excidisse huncarchiepiseopum, quem tam diserte prodit Alberici chronicon, laudatum tamen a Sam- marthanis ; nam clare docet Albericus Henricum de Soliaco fuisse Petri successerem, Petrum vero suecessisse Guarino. Praeterea constat Henricum non suscepisse officium pastorale ante annum 1184. unde sufficiens tempus relinquitur Petro archiepiscopo ab anno 1180. quo Guarinusobiit De Petro tamen nihil aliud scimus. Hunc Petrum putamus designari in altera parte chronici Gaufridi Vosiensis, ubi Iego : Post obitum siq’idern Guarini sedes vacavit annis fere tribus & rnenfibusseptem. Licet interim duosuerint electi, neuter consecratus est. Hoc mortuo Henri- cus liberum ad cathedram aditum habuit. _ Dz LXVI. HeNRICUS I. aU1.LT. Henricus de Soliaco filius Archembaldi I. dy- nastæ Soliaci ad Ligerim, &Mathildis de Balgen- ciaco, quæ per matrem cognominem ex Viroman- duensium comitum gencre progenitam, a Francorum regibus originem trahebat. De eo ita lo- quitur Albericus in chronico a Sammarthanis laudato, ad annum mc. xxcvi. Civitate Biturigas post Petrum episcopum Guarini successerem erat at- chiepiscopus vir nobilis & religiosus Henricus. Hu-. jus frater Odo cantor Bituricensis in epifeopum Pa- risiensem post Afauriciurn eligitur. Erant isti duo * fratres Ægidii de Soilleio *, nepotes magni Theo- baldi comitis, quorum forer Radulfo filio Ebonis de oppido de Dolis, peperit matrem Guillelmi de Chauvigny, qui per eum factus estdominusde Castro- Radulsi. Ægidius de Soilleio, de forere Ebonis de Charenton, episcopum unum Simonem, & ErKen- baldum patrem Henrici de Soilleio……….. • In altera parte chron. Vofienfisp. 34.0. t. a. Bibi. Lab. duo alii fratres Henrici nominantur Radulsiu ab. Cluniac. & abb. Fiscan. & Gilo de Soliaco. ITURICENSIS. 57 Ejusdem quoque nobilissimum genus celebrat " Petrus Blesensis Bathoniensis iu Anglia archidia— ANNL. conus:De illustrissimis, inquit, principibus ori- ginem trahens ; hinc regis Angliæ Henrici II. consanguineus, inde Francorum regem Philippum 1*7- Augustum linea generis prepinquiore contingis. tf°’ Pctrus Frisonin Gallia purpurata, & Franc. Quercetanus docent Henricum fuisse monachum Cisterciensem, postea vero abbatem Caroli-Lo- censem * prope Silvanectum, tandem creatum aDeChalis fuisse Biturigum antistitemjdenique purpura cardi- nalitia vestitum fuisse ; quo tempore volunt eum fuisse episcopum Albanensem. Quo vero ex fonte I ista depromta fuerint, ignoramus. Qui ex antiquis ejus cum laude meminerunt, de his prorsus filent. De tempore quo Henricus cathedram conscen- dit, nos docebunt ipsius litteræ pro Carentoniano parthenone datæ anno Christi 1189. ejus autem pontificatus sexto. Proindeque primus ejus annus iu pontificali sede concurrit cum anno Christi 1184. aut 1183. Præterea vetus inscriptio de 1184. transsatione reliquiarum sancti Paterni facta anno 1186. indicat hanc factam fuisse anno 111. pontificatus Henrici de Soliaco, quæ egregie conveniunt. Idem inferius plurimis aliis testimo- niis confirmabitur. Consecratum fuisse Henricum a Lamberto Cribillo Mediolanensi archiepiscopo & cardinali, postea Urbano III. Bituricensis ecclesiæ oIim archidiacono, docent Sammarthani fratres. In patriarchio Bituricensi consecrator Henrici fuit Guillelmus Templier Burdegalensis archiepiscopus, qui vacante sede cum consensu capituli sacros ordines & alia pontificalia cele- brarat; quod verius aut vero simiiius existima- mus. Imo pro certo haberi debet nisi falsi postu- lemus epistolam b Stephani Noviomensis episco— b pi ad Honorium papam. Præterea idem docet Gaufredus Vosiensis iu altera sui chronici parte, ubi legimus:Consecratus est Henricus a Guillelmo ’Burdegalensi, Sebrando Læmovicensi, Johanne Ni— r.; .s vernensi, &c. Quæ autem olim in archiepiscoporum inauguratione fierent non abs re erit hoc loco referre. Omnes tam barones quam milites, & universus Bituriæ populus coram arehiepiseopo noviser ordis nato, pre bono pacis & utilitate communi jurare debent treugam & communiam (quæ constituta est) se inviolabiliter servaturos. IJli vere sunt qui portare debent dominum archiepiseopum in adventu suo : dominus de Magduno, cui ( si præsens suerit) competit habere annulum domini arcluepiseopi tisem 7 dom inus S. Palladii : dominus de Albigniaco : do- h Hincepistolam, ut pote brevem, hic oculis subjiciendam duximus : Saxaifiimo iit Chrifio patri. at Joittnio Honorio Det gratia fiuntao pntifici S. diorna aisrrttint Noriometts tccltpa tniaifier Jumilit. falutem. o" tam Jnotot. faam delita Jui- jeaionit, er obeJientice famulatam. Afrrantar omnes aai atuliaiit amo confilio Jaæat Jomiaat BttrJtgaltns arckiepijco-y pus a subjeaione Bitaricetifit ecclepa tantopere fe eximere coaetor ; tui fubefie praAecefiorts /ari honorqicam reputabant. Nos quidem, pater fanat, interfuimus, qnanao damiaut voilltlmus Btertlega- lettfis archiepiscopus dominum Hetrricum eltflum ia Bitaricenftrti archiepiseopum coafecraoit, uti idem Burdegaleafie coram omni populo jt fitbjeaum effit Situricnsi ecclesia, æ eam, jum coase- traverat, primatem ege suam recognovit. Hoc autem fi placet S. V. parati famae pro Deo, ir jttfiiria tefiificari, & jurare catam illis, quibas hoc K S. Jaterit coatmitteiisum, ** ita noe audipe, tr vidifie ia verto oeritath, coram Deo ir kominibus aprmamut.
