989 ECCLESIA Eb ■ ■ ■ Fuit unus ex episcopis, qui Gumbaldo Burdega— A ANNI fensi archipræsuli Alduinum Lemovicensem episc. CHRISTI consccranti cooperati sunt ; quem etiam, ut habet Ademarus, Lemovicæ inthronriavit, primo in cath. vectatoria apud ecclesiam S. Geraldi, deinde insede S. Martialis. De tempore quo pedum tenuit, & anno quo fato functus est, variæ sunt auctorum sententiæ. Utrumque sic notat historia pontif. & Laib.bitt. tomit Engol. c. 22. Decesset U. CCCC. xxI.an. no », tom. i. ah incarnat. Domini 8. cal. Decemb. sedit annis Iac’JaI’J2 jn notjs annorum Christi error est ma- nisestus, quo pacto enim asserere potuit mortuum an. 9 21. quem 973. episcopatum iniisse asserit ? Carionius ejus obitum consignat anno 986. eique I 14. regiminis annos attribuit. Chronicon Engo- lisinense Labbeanum, initium ejus refert ad annum 974. mortem conjungit cum anno 990. Hunc, quod ad obitus annum spectat, sequuntur Lab- ibts.tm.u. jjgyj g£ noster Mabillonius. Nos paulo serius, anno sciIicet 993. aut ad summum 992. ex su- perius dictis de Alduini Lemovic, consecratione. Accedit quod iniisse episcopatum videatur 974. & pedum pcr 20. annos tenuisse. Sic enim Ade- marus iu chronico : Ugo episcopatum per xx. an- nos obtinuit. Unde sequitur obiisse anno 993. hocque dupIici auctoritate confirmamus. Prima estchronici Engoiisinensis sancti Martialis, in quo ^IC fe£>*tur : Anno D’ CCCC’XCIII. Cgo episcopus * -h EngoIismensis obiit VIII. cal. Decemb. Altera est Petri presbyteri Engolisinensis, qui lynodo Lemo- vicinæ secundæ anno 1031. interfuit, in qua sic loquitur : Hugo Engolisinensis episcopus, vir un- dequaque doctissimus, qui ante hos q-o. annos mi- gravit, id est anno 992. Ut ut est, obiit in mona- stico habitu, inquit histor. pontif. &com. Engol. c. 22. &, ut credimus, in vita deposuitse, maxime eum corpus illius sine virga & annulo in sepulcro suo inventum fueris, cum vetus ecclefia B. Eparchii dirueretur. Eo urgente, eecIesiæ nonnuila tribuit Willelmus comes-. HiIduinus filius Ademari &I Hetholanæ, cedit mansum indominicatum in villa de Cavaniaco, ecdesiæ S. Petri Engolism. & dono subscribit Hugo episcopus mense Sept. anno 19. regnante Leotario rege. Muudan XXVIII. CRIMOARDUS. Grimoardus patria Petragoricus, Aimerici vicecomitis Mucidanensis, & Istonis Xantonensis epi- scopi germanus frater, post Hugonem ad Engolismensem provectus est cathedram, datis muneribus, L BI**10’*' Ademarus. A Wiilelmo comite monaste- ri— /7 /* ^um & Eparctsii expetiit, sibi vendicavit, & pcr p multos annos sine abbate manere fecit *, pluresque ejusilem monasterii possessiones parentibus suis, & •aliis secuIaribus erogavit, & a loco alienavit…. Aimerico germano suo, duci Moxedanensi, dona- vit in possessionem monasterium Tomolatense, Siod hactenus semper fuerat in dominio asceterii parchiani : & quod pejus, non post multos annos dux Moxedanensis, ducibus suis, quos in- sernales dicunt, illud jure beneficii concessit ; & ita penitus ipsa possessio ab antiquo S. Eparchii ab- aiienata est. Lapso aliquo tempore (nescio an divi- na premente vindicta) a Guidone Lemovicum 1G OLI SMENSIS. 990 . vicecomite, quod ei Brantosinense monasterium —1 transcribere recusaret, captus est, & in carcerem ANNI conjectus. Postea sub certis conditionibus relaxa— CHRISTI tus, Romam adiit, & apud Gerbertum seu Silve- tstrum II. papam, de Guidonis impietate conque- stus est. Vocatus in jus vicecomes stitit se judicio. Agitata causa utrinque ipso Paschatis die, papæ sa- crique senatus decreto statutum est, ut qui vioIen- tas episcopo manus intulerat, equis indomitis in oppositas partes actis alligatus, membratim disium- peretur, & a feris dilaceraretur. Grimoardo mox ad custodiendum traditusest, post tertium diem tradendus ad poenam. Veium misericordia motus J episcopus, cum Guidone in amicum recepto, Roma dam aufugit, & in GaIliam se recepit. Anno 1003. præsentibus Grimoardo episcopo 1003. & Guillelmo comite, AmeliaGammonis uxor Hu- goni II. abbati Moissiacensi alodem Calonicas di- ctum in pago Santonico injuste possestum dimisit. Anno 1010. Arnaldum Petracoricensem episco— 1010. pum una cum Siguino Burdeg. archiepiscopo, Isto- neque fratre episcopo, consecravit apud S. Benedi- ctum de Nantolio, in Quadragesima. Adfuit etiam cum Giraldus in Lemovicensem episcop. Pictavis ordinatus est a Siguino metropoiuano ; eumque post benedictionem Lemovicam usque cum Arnaldo ’Petracor. comitatus est. Exinde majorem ecde- siam apud Engolisinam cum Siguino & Ilione dedicavit. Constructo Bassiacensi * monasterio a War— * Baflac. drado e principibus Engolisinensium, ipsopeten- te, Grimoardus Engolisinensis, & Isto Santonensis episcopi novam ecclesiam consecrarunt. Adfuit concilio Pictaviensi, quod idibus Ja— Mis nuarii coegit Guillelmus Pictavorum comes, pro ecdesiæ restauratione. Sub vitæ finem reddidit ec- desiæ suæ nonnulla, quæ suis usibus retinuerat ; non tamen juste. Vide chartam 1 v. iuter instr. coI. 44 5. Dedit insuper mansum de Toumac, & dia quæ- dam, ad canonicorum preces sibi promerendas. ) De mortis illius anno non convenit intcr auctores. Fuliensis qui epitomen Ademari notis illustravit, illam consignat an. 1015. noster Mabillonius an. 1016. Corlæus an. 101 8. Ex his quæ cleri— 1018. cus Engolisinensis, huic episcopo ætate suppar, dixit in concilio Lemovic. 11. an. 1031. sequi- tur Grimoardum an. 1018. obiisse ; sicenim lo- quitur : Hugo Engolism. apiscopus…… qui ante hos q. o. annos migravit (id est 9 9 2.) cujus succesa for ante annos tq.. estdejunctus (id est 1018.) Fateor tamen non ita stricte accipienda hæc, ut u- num aut alterum annum, veI addere vel detrahere ’possimus. Sepultus est in matre ecdesia, juxta altare Hifi.pontis. capituli, quo ex loco transsatum est ejus corpus, & subter quemdam arcum capituli depositum, cum nova aedificaretur ecdesia. XXIX. GUILLELMUS I. Vir clar. Honoratus Caille dominus du FoumyJ in nova & emendatiori editione historiæ patris Anselmi, Augustiniani discaIceati ; ubi agit de majoribus Franciæ venatoribus, meminit cujusifam Guillelmi EngoIisin. episcopi, qui dedit eeclesiam S. Bibiani de Niœuil abbati Userchiensi an— r o i 9. Guillelmus iste sedit brevi admodum tempore, si Rrr lij
Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/516
Appearance