99J ECCLESIA EN — Anno <097. ecclesias Graciaci & B. Mariæ / ANNI Bello-loco, Burguliensidedit monasterio, a mo- CHRISTI nacj1js Qjgcns ut die ordinationissuæ quæ est idi. 1°97* bus Maii, annuum quinque soIidorum Engolis mensis monetæ ccnsum persolverent, dum ipse viveret ; & post obitum, in annivcrsario sui trans- itus die r Actum Engolifmæ an, ab Incarn. D. J. C M. XCVII. ind. V. eodem videlicet an. quo pene univeesa christianitas in Tureos commota, pars ejus innumera ad expugnandum paganismum Jerusalern cucurrit, &c. 1099. Anno 1099. cum quidam miles Galterius, in Silva Buxiensi cellulam cum oratorio, de Iicentia abbatis, & monachorum Buxicnsium construxis— E set, ac postea Carrofensibus monachis tradidisset ; Carrofensem monachum hujus loci rectorem in jus vocavit Ramnulsus Buxiensis abbas ; qui ab- batis rationibus victus, loco cessit ; deinde Adema- rus Ramnulfi precibus ibidem ecdesiam consecravit, eamque in illius manu, per chitothecam avellanis plenam confirmavit. In chartuI. Carrofensi exstant litteræ Fredelaudi, quibus de licentia Ade- mari Engol— ep. in manu Petri abbatis……..de Carrnse, dedit…….fratribus de Voerta omne jus quod habere poterat… apud Vdertam, anno uno postquam Gosseidus factus suit rex in Jerusalern, 11 oo. æn. ab Incarn D. M. C. Cum capitulo contendit pro institutione custo- dis sacrorum seu sacristæ ; sed hac in lite causa ce- c. vm. cidit ; quod minime moIeste tulit : immo ut cano- col. 44.7. nicis gratum faceret, præposituram Juliacensem, quæ multorum scandalorum occasio fuerat, sup- C. ix. col. preflit, eamque capitulo exercendam assignavit, quod ipso rogante approbavit Urbanus papa II. lnsuper plurima canonicis dedit, inquit scriptor hist. pontif. & com. Engol. cap. 3 3. in his man- sum de Hagunt. Ademarus migravit a seculo an. 11 o I. ex eo- dem seriptore, qui errat cum ipsi duntaxat tribuit — 20. annos & menses 2. episcopatus. Obiit long- ævus, etenim anno 109 6. Vocatus ad concil. Clarom. ab Urbano II. refpondit gravem ætatem sibi abstulisse equitandi facultatem, rogans se ex- cusatum haberi. Corlæus tribuit ipsi 27. annos in episcopatu. Carlonius refert hoc epitaphium in ec- desia cathedrali positum : Hic requiescit Ademarus episcopus Engolism. qui vixit in episcopatu annosxxvI. mensesj. dies XXI. 1101. Oluit autem an. ab Incarn. M. C. I. XXXIV. GERARDUS II. Gerardus de Blavia vir fuit suo tempore per— j celebris, ultra modum utrinque vel laudatus, vel infamatus. Nihil turpius his quæ de illo referunt Amulphus primum Sagicnsis archidiaconus, de- inde Lexoviensis episcopus, & Ernaldus Bonæ- vallis in diœcesi Camotensi abbas ; nihil e contra sublimius, nihil gloriosius his quæ in ejus laudem scripsit auctor historiæ pontificum & comitum Engolism. cap. 3 2. Extrema sincero, ut decet, historico ex æquo devitanda. Hinc medium tene- bimus. Quidquid de illo assertum est critico per- pemlemus examine, omnjbusque praejudiciis se- positis, quidquid verius, aut saltem vero similius GOLISMENSIS. 996 i videbitur, afferemus. Natione suit Neustrius diœc. — ■ Bajocensis, patre Giraudo, viro fortunæ mediocris, ANNI 9 * z* z* r CHRISTI" imo pene nullius. Hinc in adolescentia, solum mu- tare, ac in omnium fere rerum inopia vivere coactus est. Veram id omne industria, labore, ingenio re- paravit. Primum ad humanitatis studia animum appulit ; ætate vero provectior vitæ clericalis insti- tutum amplexus, se totum sacris litteris, theologiae ac juri canonico dedit ; tantosque in omni studio- rum genere progresses fecit, ut ad id quod hause- rat, aliis propinandum paratissimus fuerit. Hinc— LM. /ii. que effectum est, ut in civitate Engolisma & Pe-. P** tragorico, & in quibusdam castellis circum adja- 1 centibus regimina scholarnm habuerit, & quidem tanta sapientia, ingenio tanto, tamque felici even- tu, ut & ad illius magisterium undique constue- rent discipuli, & ex ejus schola exeuntes, ad su- blimiores ecdesiæ dignitates visi sint idonei. Ipsum vero canonici Petracoricenses in socium honoris cooptarunt, ut discimus * ex instrumento dona— * tionis factæ Userchiæ a Guillelmo episcopo Pe- tracoricensi ; demumque episcopus Engolisin. in defuncti Ademari locum suffectus est an. 1101. 1101, De hac electione ita scripsit Amulphus:Dum ad- versum se eligentium multitudo divisa consurgeret, w- b diveesasque personas alternus postularet assensus, ’in eum voces omnium fortunam convertisse; non quod in eo satis commode provisum ecclesiæ crederetur, sed ut exitum qualemcumque tumultus ossen-. deret, maluisse eum scientes indignum partem utramque excipere, quam prævaluisse partem alleram vi-, deri. Procacius id dictum, & a veritate alienum judicamus. Initio quidem rem factionibus & pren- sationibus, ut solet, actam fuisse non negaverimus, sed tandem ad meliorem mentem conversos ele- ctores, postulante populo, Gerardum unanimi con- sensu designasse credimus, ut diserte testatur histor. pontif. Engolism. Ob insignem ipsius scientiam, &’■ it- . honestam vitam in Engolismensem apiscopum pro— itls motus est, petitinnepopuli, electione cleri, honora— M’i 4i- torum assensu, & certe electione dignus erat, cum teste Arnulpho, inesset ei circa gerendus res nota discretio, quam plurima sane litterarnm scientia confirmaret, & utriusque facundia sermonis orna-, ret. Qui vir erat in responsione dijcretus, inpræ* dicatione eximius, in allocutione blandus, in pro- verbiis facetus, inquit histor. pontif. Engolis. mensium. Non multo post Iegationem obtinuit Verum, si fides Arnulpho, emendicatam & subreptam « l Demus quæsitam, at subrcptam quis sibi persua- • deat ! Sic enim Engol. pontif. hilL cum domino S. Raschali papæ adhæsisset, qui ad partes Cal~ liarurn venerat, cognita honestate & præclara fa- pient ia, ei vices suus, prius in Britannia & deinde Turonensi, Burdegalensi, Bituricensi, Auscitania provinciis commisit. Sic etiam Ordericus Vitalis lib. 13. ad an. 1136. pag. 908. Vir eruditissimus, qui magni nominis & potestatis in Romano senatu tempore Paschalis papæ, & Gelasii, & Calixti, & Honorii suit. Denique quis sibi pcrsuadeat ■ Vide hist. Tutel. BaIuzii in appendice col. 877. hprn- sentia D. Geraldi Engolismnfis episeopi æ tccltfa nofiret eaitouici, inquit Guillelmus Petrag. epifeopus in charta u. t 104, quatuor
