i 14* ECCLESIA P1 — S. Hiiario successer datus est, fama ubique notissi— j ANNI mo, ite obseurus fuerit, ut ex iis quæ ad ipsum CHRISTI jpgAant nulla prorsus ad postcros pervenerint. Paseentio sufficiunt catalogi quendam Qpintia- num æque ignotum. IIL S. GeLasiUS. Haud minus nos latet quisuam fuerit S. Gela- sius, nisi quod legitur jacere in basilica S. Hilarii Pictavienli. Ejus nomini dicatus est insignis prio- ratus prope Niortium iu diœcesi Pictav. quem subjectum esse Cluniaco legimus iu catalogo mo- nasteriorum ab hoc archicœnobio pendentium, quem exhibet biblioth. Cluniacenfis. Porro hunc 1 prioratum tradunt a Radulpho de Lusignan fun- datum an. M. c. IX. qui cognomen, X Gelafii, dedit Hugoni primogepito suo, a quo postea transiit ad totam nobilissimam gentem. Gelasium episcopum subscripsisse concilio i. Aurelian. perpe- ram scribit Bestius. IV. S. AnThemIUS. De S. Anthemio præter nomen in diptychis nul- la memoria : ferunt litaniæ Pictonicae ab Henrico Ludovico Castaneo Rupiposieo Pictaviensi antisti- te digestæ, ipsum iu pago Santonensi obiisse dum verbum Domini praedicaret, & apud Jonsacum 1 quiescere. Solemni officio colitur in breviario San- tonensi, & in proprio Pictaviensi die 3. Decemb. fri vulgatis catalogis post S. Anthemium poni- tur S. Maxentius, quem volunt fuisse fratrem S. Maximini Trevirorum episcopi, testante id Lupo Ferrariensi vitæ S. Maximini, quæ apud Surium, Bollandum, &c. legitur, seriptore : Maximinus, inquit, urbis Aquitanica Pictavorum indigena, cla- rifficnis est ortus parentibus : siquidem antiquam prosapiam a majoribus senatorii ordinis deductam ejus parentes surtiti, Maxentium atque hunc Ma- ximinum felici aufpicio procrearunt. Qui nobiliter educati, sacris pariter litteris instruebantur, faturi. quandoque christiani dogmatis egregii desensores. Sed proceffic temporis Pictavorum ecclesia Maxentium stoi vindicavit pontificem, eamque idem postea fiorentissime gubernavit. Ex Lupi verbis elicitur Ma- xentium ad episcopatum pervenisse, antequam S. Maximinus ejus frater ad Treverorum sedem fuisset assemtus. Porro Maximinus anno 336. jam hanc regebat eeclesiam, quo tempore S. Athana- sius exsul ad eum accessit : ex quibus consequens est S. Maxentium, si fuerit Pictavorum episcopus, in episcopatu antecessisse S. Hilarium, non vero excepisse. Proindeque nulla hic habenda est ratio catalogorum vulgatorum qui ponunt S. Maxen- tium post S. Anthemium ; & inter S. Hilarium ipsumque, dant locum tribus aliis præsulibus. Sed vero propius est nullum S. Hiiario in Pi- ctaviensi cathedra vel praemittendum, vel postpo- nendum episcopum nomiue Maxentium ; cum nullus unquam, si Lupum excipiamus, talis epi- scopi meminerit. Celebris quidem est in pago Pictonico S. Ma- xentius abbas, maxime ob nobile monasterium quod condidit, nomiue ipsius ad nostra usque tempora insignitum ; at hic Maxentius abbas tan- Eomus IL CTAVIENSIS. 114J tum fuit, ut liquet ex lpsius vita antiquissima ; ■■ ■■ quippe quam laudat Gregorius Turonensis lib. 2. ^NNI hist. Francorum cap. 3 7. edita tom. 1. Act. SS. ordin. Bened. Aliunde vero hic Maxentius abbas, 3ui vivebat & miraculis coruscabat tempore Clo ovæi I. hoc est quinto seculo desinente, aut sexto inchoato, non potuit esse is qui dicitur creatus episcop. Pictaviensis post Anthemium episcopum, qui præesse debuit aut in fine quarti seculi, aut in quinti exordio. V. PERENNIS. Post S. Maxentium episcopis Plctaviensibus an- 8 numeratum, in vulgatis indicibus datur locus Perenni & octo aliis præsulibus, de quibus nihil af- firmare audeo nec negare, ltaque satfs sit eorum nomina referre eadem serie qua ea legimus : VI. MIGETIUS. VII. LUPICINUS L VIII. PELAGIUS. IX. LUPICINUS II. X. LUPICINUS IIL XI. EsichUs I. XII. EsichUs IL XIII. AnTonIUS I. XIV. AdeLPHIUS. AdeIphium ab anno saItem 507. Pictavorum 507. cathedram obtinuisse sententia est Caroli Cointii viri doctissimi, qui adhuc ejusilem meminit ad annum 508. Tandem non obscura ejusilem in- seritur mentio in concilio Aurelianensi primo, an. Chr. 5 11.habito, cuisubscripsit Adelphius. At— J 11 » tamen eum Pictavorum episcopum fuisse fotsitin anceps videbitur, quod in antiquis conciliorum codicibus manu exaratis Corbeiensi, Remensi, Belvacensi & aliis, Adelphius legatur episcopus de Ratiate. Pro Ratiatenu episcopo legendum esse Rauracenfem, hoc est Basiliensem autumavit Se- D verinus Binius, nullo, vel Ievissimo fundamento ; at doctissimus Sirmondus (egendum Ratiatensem contendit in notis ad laudatum concilium, quo nomine significatumvultepiscopumPictaviensem. Vici seu pagi Ratiatensis meminit Gregorius Turon. lib. de Gloria Confesserum cap. 5 4. qui 9 inquit, adjacet civitati Nannetia*, situsque est infra ipsum Pictavorum terminum ; nunc vero ducatus titulo insignitus vulgo dicitur PaysdeRaii, vel Reti. Hunc pagum antiquitus pertinuisse ad Pictonum diœcesim probat, quod ibi S. Hilarius baptisaverit S. Lupianum confelsorem, uti legitur apud Gregorium loco indicato. Et quidem Ligeris ** olim dividebat Pictones a Britonibus. Sed Caro- Ius Calvus Hcrispoio seu Respogio Nomenoi seu Nomenogii filio, quando confirmavit ei patris regnum, addidit inter cetera pagum Ratensem, hoc est Ratiatensem, ut narrant Annales Bertiniani ad an. 8 5 1. & ab hoc tempore pagus hic Britanniæ attribuitur, cum prius ad Pictavorum limitem pertineret. Adhucvivebat Adelphiusan. <33. quo AscIe— 533 « . pium presbyterum misit ad concilium AureIianen- fe fecundum. In subscriptionibus quidem Iegitur Adelphius episcopus Rauracensis, at mcndole, ut Dddd ij
