1244 ECCLESIA F pliavit, &e. Vide Bouchetum Annal. Aquitan. j p. 1.cap. 5. pag. 16. in fine. Obiit 1510. die 2. Februar. XL. Claudius Hussen de Tonnerre episcopus Pictav. XLI. Johannes de Mareuil nobili ex prosapia oriundus, cum esset monachus Nobiliacensis, hanc abbatiam simul & Quinciacensem obtinuit, in quibus collapsam restituere conatus est disciplinam regularem. Anno 1540. saluberrima in capitulo Senerali statuta promulgavit, die 13. Augusti B. uniano sacra. Testamentum suum condidit an. 1 5 6 8.eoque multa pie constituit. Vi vere desiit an. 1 574. sepultus in sacello B. Mariæ, e quo trans— ] latus est ad portum capituli, ubi hoc habet epita- phium : Reverendi D. Johannis de Mareuil hujus ac divi Benedtcti coenobiorum abbatis meritissimi, non minus pietate quam munificentia (magnificentia) generisque claritate ac morum probitate infignis, incredibili bonorum omnium macore corpus hic terra suseepit, anima Christo reddita est calendis Octobris anno Domini 1cuipcopitius fit Dominus, Amen. XLII. Jacobus des Prez de Montpezat, episc. Montalban. abbas S. Bened. Quinciac. & Mo- nasterii-novi, proventibus Nobiliaci gaudebat sub confidenda Bernardi Benedicti, inanem abbatis ti— ( tuIum obtinentis. Is autem Jacobus a proprio fa- mulo dicitur occisus an. 1589. XLI11.N.desPrezde Montpezat, superioris nepos ex fratre, inducitur abbas a Sammarthanis. XLIV. Bemardus Benedictus vel Benedicti abbas regularis, simoniæ aut saltem confidentiae reus, totum cœnobii reditum marsupio Jacobi de Montpezat, cui præmiititur a nostro D. Jacobo Boyer, in ferebat, superstes adhuc an. 1597. XLV. Franciscus de Sigon de la Beraudiere senator Parisiensis, ex praecedentis resignatione fu abbas, ac deinde an. 1612. episc. Petrocoricensis. An. 1614. strictiorem in monasterium observan-1 tiam induxit, ascitis e cœnobio S. August. Lemov. congregationis olim S. Vitoni monachis reforma- tis. Obiit an. 1646. XLVI. Emmanuel-Bemardus de Ia Beraudiere, superioris ex fratre nepos, doctor Sorbonicus, in lpso flore juventutis exstinctus est in suo prioratu deSaugerio die 3 o. Julii 165 1. & majorum suorum sepulcro illatus. XLV1I. Basilius Fouquet, thesaurarius S. Martini Turonensis, eodem anno factus abbas, cessit an. 1656. & obiit 3 r. Januarii 1689. XLVIII. Franciscus de Rebc archidiaconus & £ comes Lugdunensis ; obiit Matiscone die9. Febr. 1665. XLIX. Claudius de Thiard de Bisty filius Claudii comitis de Bisty & Eleonoræ Angelicae de Nucheze, an. 16 6 6. al. 16 6 5. abbas nomi- natus, cessit in gratiam sequentis an. 1669. L. Henricus de Thiard de Bifly, frater præce- dentis, cardinalis & episcopus Meldensis, nec- non abbas S. Germani a Pratis, hactenus vivit. UCTAVIENSIS. 1245 S. MAXENTIUS. s.Maininu ANtiqua S. Maxentii (olim S. Saturnini To- Iosatum episcopi & martyris) abbatia ad Separim amnem, la Sevre, memoratur a Gregorio Turonico lib. 2. cap. 3 7. de cujus primordiis hæc legimus in pervetusto ejusilem cœnobii char- tario : Igitur Clodovei tempore abbadia nostra pco- prie suntsit exordium, quia ipse exsua parte tribuen- do hunc locum Adjutori Maxentio, eam maxime dotavit. Ante tempus ipsius, ficut dinoscitur, erat mo- nasterium dicti S. Maxentii, sub regimine venerabi- B lis Agapii presbyteri vel abbatis, cujus almus Adjutor, meritorum gratia exigente, adpastoralem curam successet in monasterio, quod tunc temporis dicebatur S. Saturnini martyris. Sed eodem Adjutore ibidem honorifice, ficut decuit, defuncto, nomen monasterii pcopter pretiosi corporis præsentiam in honore con- sesseris almi ab omni populo diu halutum est usque ad tempus domni Ebulonis comitis vel episeopi Lemov. sedis, qui inde ipsum corpus honorifice transtulit in basilicam in qua usique hodie requiescit, necnon & corpus beatissimi martyris Leodegarii in eodem die de sua ecclesia in eandem basilicamsimul collocavit, quam ipse etiam suis opibus fieri juffic atque dedicavit.
? Hoc ipsum monasserium a Ludovico Pio instau- ratum suisse legitur in vita ejusilem imperatoris au- ctore Astronomo ; atque in constituto ejusilem prin— Mmu’n cipis an. B 17. annumeratur intcr Aquitan. mona- steria, quæ nec dona nec militiam dare debent, sed solas orationes. Hoc cœnobium postea tot ac tantis regum ac principum privilegiis nobilitatum, opi- busque ac redditibus auctum est, ut ibi oppidum celebre S. Maxentii nomine insignitum accreverit. Cum autem a Calvinistis pene dirutum fuisset mo- nasterium, ope congregationis S. Mauri, cui an- nexum est, pristinum splendorem recuperavit. ) ABBATUM BREVIS HISTORIA. I. "D Agepitus seu Agapius e cœnobio S. HiIarii, JLJ* ut aiunt, ab Attila Hunnorum rege dcstru- cto, abscessit cum /ociis ad locum ubi nunc posi- tum est S. Maxentii monasterium, ibique orato- rium posuit iu honorem S. Saturnini ep. & martyris circa an. 4 5 9. Se se postmodum abdicavit regimine, abbatemque sibi cum consensu diseipu- lorum suffecit Adjutorem Maxentium. Adhuc in vivis erat erat an. 507. post Vogladensem pugnam quando Clodoveus Maxentium adiit. II. S. Maxentius Agathensis, ita dictus ab alio cognomine e Syria oriundo, qui in urbe Agathensi ’monasterium condiderat, ubi trecenti sub eo monachi Deo serviebant ; monasticis imbutus disci- plinis, inde ad pagum Pictaviensem digressiis, in monasterio Agapiti presbyteri abbas eligitur circa annum 500. Quibus miraculis Clodoveo magno conspicuus fuerit narrat Greg. Turon. loco supra notato. Migravit in cœlum an. ætatis 77. 6. cal. Julii, sepultusque est in monasterio a quod ab ipso • nomen accepit. Vide tom. 1. Act. SS. ord. Bened. p. 578. &tom. 2. biblioth. Labb. • In ecclefia S. Saturnini quæ nunc est pvochiaiis hujac urbis.
