1252 ECCLESIA P Stephani Lamonis alodum suum ei cedentis anno j M/.ieSo. 1064. Obiit anno 1068. * cui successit parvo tempore Archimbaudus, inquit chronicon Mai- lcacense. Verum hic Archimbaudus non alius esse videtur a superiori, quem factum Burdigalensem archiepiscopum nomen abbatis rednuisse supra di- ximus ; quod si sortasse aliquando dimisit, illud resumsisse veco simile est, ex quo cessit archiepi- seopatu. Vocatur autem depofitus ultima Domi- cd. 8oa. mea mensis Octob. anni 1068. in charta quam laudavimus in Burdigal. archiep. XXIX. Benedictus quem ordinatum abbatem tm ’PulL. apud S. Maxentium v. nonas Octobris (1070.) fag, + e e. jegimus in chronico Maxentiano, sedebat jam an. 1068. si tamen error non est in hac nota chronica chartæ Guidonis comitis Pictav. (qui & alio nomine Goffiedus) eeclesiam SS. Philippi & Ja- cobi de TaIant domno Benedicto abbati S. Max. cedentis ; ista enim cessio legitur alibi facta anno 1078. Ceterum postea contigit lpsum ducem & comitem comedere in domo Acfredi monachi juxta praedictam eccIesiam, ubi ipse comes cum cultro de officio monachi quod in manu tenebat, confirmavit hoc donum B. Maxentio, audientibus Simone tunc canonico S. Hilarii, posteaque Agin- nensi episcopo, & Rainaldo abbate S. Cypriani, • &c. Anno ab Incarn.Domini Iotsp.*præsidente1 Romæ papa Alexandro, Francis rege Philippo, Aquitanis duce Guidone » Pictavienfibus Isemberto 14pvn. præsele, Santonenfibus Goderannocind. III, * sexto idus Martii/lie Inventionis S. Afaxentii, fecit con- venientiam Hugo Leejuiacensis cum domno abbate Benedicto & monachis S. Jidax. qui ei spoponde- Tusiiquandiu vixerit ; unam pro eo cantare misseimper unam quamque hebdomadam, post mortem vero ejus ■anniversarium plenum tam de vifficiis quam de missis. Paciscitur an. 1071. cum Johanne de Alberada, pro villa de Celesio, quo etiam anno Aquitanis Widone duce, Pictavienfibus Isemberto præsule,. • « TAuInay. Cadelo Œnacensis * vicecomes Benedicto abbati * Ad tS Vindoiemiam remisit An. 1075.* vd 1074. secundum varios calculos, duo celebrata sunt con- mm col. cilia iu monasterio S. Maxentii, alterum vn. caI. Julii, idibus Jan. alterum ; quibus abbatem Bene- dictum intersuisse vix dubitamus. Certe an. 107 6. testis Iegitur in charta Angeriac. apud Johan. Besty pag. 363. hist. comit. Pict. 2. alphab. Idemaa concilium Pictav. anni 1079. ossa B. Maxentii detulisse memoratur iu chron. Malleac. quo edam anno Hugonis de Lesigniaco hominium excepit pro calamento quod habebat de sancto Maxentio. Tandem obiisse dicitur anno 1080. seu potius 1079. ut innuere videtur donum cujusilam Ste- phani, qui biennio corporali infirmitate detentus, pro remedio animæsuæ, maximeque pro habitu mo- nachi, plena fidei devotione, de proprio jure terram de Campanola & de Asueriis dedis X Adjutori Maxentio. Hanc donationem fecit Stephanus apud Severiacum castrum in manu Rainaldi priaris, cure ramulo /armenti, videntibus Petro ipfius castri post sessere, &c. fecunda vice ipse Stephanus jam por- fatus ad S. Maxentium, jacens in domo iostrmo- * al. • 079. cui quidem anno me&iu convinit indi&in III< JU minime Alexandri ponti&cauu. ICTAVIENSIS. iijj rum, confirmavit hoc donum, tradens istam chartam in manu Rainaldi abbatis S. Cypriani, qui eum benedixit ibidem ad monachum, atque in manibus Rainaldiprioris. Benedictisubprioris, &c. Hoc suis datum S. Maxentio anno ab Incarn. Domini M. LxxIx. Quorsum enim hæc donatio fieret primum in manu Rainaldi prioris, ac deinde in manu Rainaldi abbatis S. Cypriani, si viveret ad- huc Benedictus abbas ! At sortasse tantum cesse- rat, non obierat, cui videlicet & Ansegiso qui fe- quitur, terram de Trelia, pratum de Nuceriis & infulam Wulliad, VouillI, dedisse Rainaldumfi- lium Laufredi an. 1085. legimus apud nostrum B D. Claud. Estiennot. Valeant ergo hi duo abba- tes inducti a Mabillonio, Goderannus Santon. epiic. mortuus an. 1074. & Drogo ei suffectus in abbatia eodem anno ; neque enim Maxentiani fuerunt abbates sed Malleacenses. In necrol. nota- tur depositio Benedicti abb. die 14. Februarii. XXX. Ansegisus e monacho Majoris-monaste- rii ordinatur abbas S. Maxentii an. 1080.111. caL Octobris. Hoc autem anno VI. cal. Martii, Isem- berto Pictav. episcopo, nominatur in fiindatione ecdesiæ S. Gaudentii in Alniense pago, cum sep- tem monachis & uno priore fuit regimine abbatiæ S. Maxentii, facta per Goffiidum comitem Hugo- * nis filium ; qui quidem postea Goffiidus convictus ab abbate Ansegiso ante Gofredum comitem, quod ipjusto raperet consuetudines villæ S. Afaxentii, reliquit dicto abbati quadrigas boves, & afinos, tramam, fornilam & genestum ; caseos quoque, Ova, fructum, &sepum, anno m. LxxxI. Testes sunt Goffiidus comes, Mangotus de Metulo, Ugo de Surgeriis, Rainaldus comes, &c. Eodem an. 1081. composuit cum Ademaro Esperun, Gof- frido duce iu Aquitania & Isemberto Pictavis pon* tifice. Recensetur adhuc iu variis chartis annorum 1 o 8 2. & 1 o 84. quo circiter tempore, scilicet an. 1082. villa S. Maxentii conflagravit. Denique Ansegisus nimio quietis amore flagrans, ad majui monasterium regresses est ubi obiit an. 1091 • XXXI. Adam ordinatur abbas pridiecal. Martii an. 1 o 87. qui certe hoc anno quædam suo monasterio acquisivit. Idem anno seq. ecclesiam sancti Leodegarii secularibus olim clericis traditam recu- peravit cum consilio Petri Pict. episcopi, & Garnerii clericorum S. Mariæ abbatis, cujus rei vide notitiam inter instrumenta. Interfuit eodem anno c. xxiv. 1088. concilio Santonensi iu quo Amatus electus co1— 343* fuit archiepiscopus Burdigalensis. Abbas erat ad- huc an. 1091. incipiente. p XXXII. Robertus in omnibus quos evolvimus catalogis post Adam reperitur ad annum 1092. Cessit anno sequenti ex chronico MaIIeacensi & Garnerius ei successit, qui tamen abbas reperitur jam an. 1092. Fortasse contentio fuit inter utrumque de abbatia, & Robertus cedere coactus est, unde omittitur iu charta Goscelini cujusilamt Goffiedo abbati eeclesiam de Prahec concedentis anno 1110. vidente Petro abbate Malleacensi* in qua recenset abbates ab Ansegiso ad Gaufredum prædictum. XXXIII. Garnerius seu Wamerius in praefata Goscelini charta dicitur Adæ succeflor. Ejus fit
Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/649
Appearance