1286 ECCLESIA P runt. An. 848. inquit Ademarus Cabanensis in A chronico, canonici S. Martialis Lemovic, facti sunt monachi, primusque instrtutus est abbas regu- laris Dodo abbas S. Savini, sub quo perfecte re- gulares fuerunt. Præfuit autem ibi Dodo annis tribus, quibus elapsis ad suum S. Savini monasterium •pom a rediit. Interfuit concilio Suessionensi an. 8 5 3. in coneU. Gali. monasterio S. Medardi habito, primusque inter abbates nominatur, Dodo abbas monasteriisancti Savini. Et hic quidem circa id tempus una cum Abbone, quem ex priore S. Savini, monasterio S. Martialis abbatem praefecerat, quando hinc recessit, fundavit aut restauravit in Petragoricis monaste- rium Belvacense ad quod transtulit ossa S. Justi— ] niani, cujus fu mendo in calendario MS. Casalis- Benedicti, XVI1. cal. Aug. Retense quoque mona- sterium iidem abbates a fundamentis erexerunt, os sibus S. Celsi ibidem collocatis ; quorum item con- silio Raimundus comes Lemovicensis cœnobium Ruffiacense ad Crosam, vulgo Russec instauravit, eoque Dodo abbas ascetas Benedictinos e suo S. Savini monasterio misit, cum corpore S.Alpiniani, S. Martialis discipuli & comitis. Dodo vivebat ad* huc quando BaydiIo palatinus comes, (idem qui ▼ide^^s’castrum Carolo-magno ♦ cesserat,)Æduense Martino S. Martini cœnobium restaurare cœpit, ad quod Æduenii. pQffra Hugo Pictavinus S. Savini abbas monachos ( misit, Bemonem & alios. III. Arnulsus abbas S. Sabini seu Savini apud Pictones memoratur in lynodo Pistis evocata in urbem Suessionas, ubi partitio bonorum Diony- sianis monachis ab Hilduino abbate quondam ra- cta, & a Ludovico Augusto confirmata, iterum sp- nodali auctoritate comprobata fuit Vide Mabill. ad annum 862. num. 97. & L 5. de re Diplom. ^vtllugo, Pictaviensis, præerat coenobio S. Savini ante annum 886.HicBaydiloni comiti pa- latino, qui cœnobium S. Martini Æduensisressau- raverat, monachos dedit, qui & illud refercirent in 1 moribus, intcr quos Johannes, Odo, Berno & alii numero 17. quibus abbatem præfecit Arnoldum. Berno vero rebus in monasterio S. Martini bene compositis, ad Balmense in Burgundia coenobium mittitur, ac paulo post ad Gigniacum, qui denique circa an. 9 1 o. Ciuniacensis monasterii, de consilio Hugonis S. Savini abbatis, fundamenta jecit. Consule vitam S. Hugonis Æduensis, secul. v. Bened. pag. 9 o. ubi elogium habes Hugonis Pictavini. V. Aimo Rodulfi Francorum regis anno XI. indict. m. melius v. vel VI. hoc est anno circiter j 933. nonnullos e suis monachis ad Tutellense monasterium jufsu ejusilem regis destinavit, qui tam in ædificiis quam iu moribus ad meliorem statum illud revocarent VI. S. Odo I. Ciuniacensis abbas post obitum Aimonis, curam egit cœnobii S. Savini & aliorum in tota Gallia nobiliorum. Obiit anno 942. ex Frodoardi chronico, apud Bestium pag. 230. VII. Aribertus, ad quem exstant litteræ GuiI- leImi IV. ducis Aquitaniæ & Pictaviensis co- tritei » mitis cognomento Eier-a-bras circa annum Corroji. 1Q2.Q. quibus eum hortatur ut mittat ad mo- Tornus //. ICTAVIENSIS. 1287 . nasterium Carrosense quoldam e suis mona- chis ferventes iu sua regula servanda, quorum sanctaconversatio fratribus ipsius loci bonum præ- beat exemplum. Editæ sunt in probationibus hist. comitum Bestiipag. 340. & alibi. Et quidem in his litteris Aribertus minime dicitur abbas S. Savini, at eum huic cœnobio præsuisse vir doc- tissimus Johannes Besty recte opinatur. VIII. Gumbaldus qui & Gungaldus dicitur in inventione reliquiarum sancti Marini, secul. 111. Bened. p. 2. pag. 5 3 8. S. Savini monasteriopræ* erat an. 1023. quo dux Guillelmus semper cogi- tans Dei voluntatem, regularem disciplinam restau- 1 ravit in S. Carrofo, ejecto Petro abbate potentissi- mo, qui per fimoniacam hæresim prælationem obtinuerat & feculariter locum administrabat, eique subrogato Gumbaldo regulari & Dei fervo abbate S. Savini. Hæc Ademarus Cabanensis in chronico. IX. Odo II— qui sub Gumbaldi regimine offi- cio præpositi fungebatur, eidem transtato, ut dixi— Bntd.p. 2. mus, ad Carrosense monasterium, subrogatur in cura cœnobii S. Savini. Interfuit an. 1040. dedi- cationi ecdesiæ Vindocinensis. X. Gervasius monachum in aseeterio S. Cypriani ptofeffics sub Rainaldo abbate, vir summæ absti- nentiæ omniumque virtutum ornamento præclarus, 3 (inquit Gofredus in vita S. Bemardi de Tyronio) ad regimen ecclesiæ S. Savini suscipiendum multis totius congregationis petitus precibus, sanctum Bemardum adjutorem postulat. & hæc duo luminaria mittuntur ad depellendas illius ecclesiæ tenebras, quia per praecedentis abbatis negligen- tiam, loci illius congregatio, regularis vitæ dese- ruerat tramitem, & rigorem disclplinæ in tepo- rem titæ ac disiblutionem commutaverat. Is an. 1074. statuta Gregorii VII. & Gaufredi Aquita- niæ ducis pro reformatione & concordia canoni- corum S. Hilarii Pictav. subsignavit. Præfuit ad j0^ sdl ? annum saltem 1078. ex Mabill. imo ad 1091. WC0mit- ) ut legere est in Rainaldo S. Cypriani abbate. For- tasse tamen jam tunc recesserat a S. Savini monasterio ; narratur enim quod nato inter fratres dissi- dio super quadam eeclesia, praefecturam sibi commissam abdicaverat, & de sumtibus sancti Savini apud S. Cyprianum habitationem sibi con— M*- struxerit, in qua deinceps pcr plurimum temporis habitavit Porro ad hoc tempus revocandum esse. videtur quod legimus in tabulario sancti Cypriani, Gervasium cum Rainaldo abbate S. Cypriani fuisa se designatum litteris Urbani II. ibidem asservatis ad colligendas fidelium eleemofynas pro Romana * Ecclesia.Vide hujus papæ epistolam in notis ad cpi- * stolas S. Lanfrancipag. 374. Interea vero S. Ber- nardus de Tironio fu monasterii procurator, uti colligitur ex vitæ ipsius cap. 8. quod quidem fac- tumestante annum 1096. quo Gervasius arrepta itinere Jerosolymitano, in eo sub finem ejusilem anni a leone ’ devoratus fuit. Cum autem Ber— a nardus se a suis fratribus abbatem eligendum cog- novisset, ad Petrum de Stella tranrfugit ; quem frustra insecutiper triennium S. Savini monachi, alium tandem sibi pastorem constituerunt. * Noster D. Estiennet tacito genere mortis, obiBle tradit In Judsca in. 1079. Nnnn ii
