i32 ECCLESIA B XVI. Ludovicus de Brizay ex dynastis de Beau— j mont-Brizay, curavit ecclesiam novam dicari die 20. Junii an. 1531^ Petro episcopo Ebronensi sustraganeo Francisci cardinalis Tumonii archiepiseopi Bitur. Chori etiam sedilia elaboravit, ædi- sicia denique regularia aut a fundamentis erexit aut resarcivit. XVII. JohannesIII. de Mauvoisin 1559. XVIII. Franciscos I. de Beaueaire dominus de Ia Creste episcopus Metensis, simulque abbas sancti Germani Autissiod. & Rigniaci. XIX. Renatus Chasteigner de Ia Rochepo- zay, Caroli Rupispozeæ toparchæ filius natura- Jis, monachus ordinis sancti Benedicti, & prior’ S. Romani de Castro-eraldi, abbas an. 1599. defunctus mense Septemb. 1614. in procinctu itineris ad comitia generalia regni Parisiis convocata. Vide hist. genealog. Cestanæonun Andreæ Quercetani. XX. Henricus Ludovicus Chasteigner epis copus Pictaviensis, possessionem adeptus est per , procuratorem 6. Aprilis an. i 616. * de quo multa in episcopis Pictav. XXI. Johannes IV. du Verger de Haurane Baionæ natus 1581. praecedentis episeopi resig- natione suffectus abbas, præfuit an. 16 2 o. Excessit e seculo die xi. Octobris 1643. in urbe Lutetia, ubi & sepultus est in ecclesia S. Jacobi de Alto- passii, in suburbio S. Jacobi. XXII. Martinusde Barcos Baionensis, Johan- nis nepos ex sorore, patruus vero N. de Barcos die 31. Octob. anni 1705. designati abbatis S. Jacobi Biterrensis, die 9. Maii an. 1644. admittitur ad possessionem, a quo tempore depravatos suorum mores correxit, ædificia regularia vel a fundamentis erexit veI refecit, dormitorium, daustra, cellam hospitum, sacrarium seu sacristiam de novo construxit ; bibliothecam omnibus fere libris instruxit, annuos reditus muItum auxit ; quodque majus est, monachos ad arctissimam sanc-’ tæ Regulæ observationem perduxit ; quod utinam diu perseverasset. Verum hæc omnia nunc vide- mus labefactata & eversa. Obiit mense Augusto b anni 1678. b sepultusineccIesia sui monasterii. XXIII. Thomas de Mouchi 167 8.obiit men- se Aprili 1700. XXIV. Franciscos II. Gaspardusde Ia Mer de Matha episcopus Adurensis ab anno 1700. ad an. 171 o. quo vivere desiit Junii mensis die tri- gesima. XXV. Eduardus de Bargedd Nivemensis ♦ ai. >5. episcopus die 2 *. Augusti an. 1710. Julii. * D. Claud. Estiennot an. tantum 1619. faAum fuiste ab- baterti, & in seuuenti ceflifle obiisteque an. 1 6 J 5. asterit.ubi etiam tacet episcopatum. b P. Anselmus al. domnus du Foumy in genealogia Emerici de Vic procancellarii recenset Emericum de Vic defignatum abbatem S. Sigiranni, qui obiit mense Odobri 1 676. [ T U R I C E N S I S. 133 L DOVERENSE, NUNC VIRZ10NENSE MONASTERIUM. DOvERENSis monasterii initia referuntur ad annum 843. iu chronico Virzionensi apud Labbeum Novæ-bibliothecæ tomo 2. de quo etiam in patriarchii Bituricensis ibidem editi cap. 47. legitur quod sanctus vir ( Radulfus Bituric. archiepiscopus) templum nobile iu loco dicto Dovera exstruxerit, eique pari dignitate monasterium addiderit, situm in valle peramoena ad Carum fluvium haud procul a Virzlone. 1 Hoc tamen coenobium non tam fundasse Rodulfus c quam novis beneficiis Iocupletasse probatur, ex diplomate Caroli Calvi ad ipsius preces con- cesso : exstat illud sec. iv. Bened. p. 2. pag. 158. ubi legere est : Statuimus atque firmamus ut præ- dicti monachi suprascriptas res cum omni integritate a venerando Rodulfo vel ejus antecesseribus ad eo- rum stipendia deputatas perpetuo teneant atquepost fideant. Et certe ipsissimum illud quod patriar- chium Bituriccnse nobile monasterium vocat, ap- pellatur tantummodo monasteriolum memorata ec- clesiæ suæ ( Bituricensis) in præfato Caroli diplo- mate : ita nimirum ut quod ex dotatlone antecesib- 3 rum potisicum erat monasteriolum, Rodulfi mu- nificentia factum fuerit nobile monasterium. Conjicimus itaque, nec levi fundamento, hanc abbatiam primitus fundatam vel a Carolo mag- no, vel certe ab ipsius filio Ludovico pio, quando solo regno Aquitanico potiebatur, hoc est ab anno 7 8 1. ad 814. quo per obitum patris factus est imperator. In hujus quidem imperatoris vita auctore anonymo fynchrono ejus aulæ addicto, inter praecipua quæ pius princeps vel de novo exstruxerit vel reparaverit monasteria recen- setur monasterium Devera, quod vix de alio hu- jus nominis in Aquitania cœnobio intelligendum ) videtur. Neque vero est quod objiciatur in edita hujus principis vita, necnon in historia Aimoini, legi hoc verbum Devera, per præpositionem De & nomen Vera, separatim : nam in authenticis auctor iste anonymus omnia per hunc principem tum instaurata, tum de novo exstructa monaste- ria iu recto casu recenset. Et vero in pervetusto chartularii S. Petri Mauriacensis in Arvernia codice MS. exstant annales eandem complectentes recensionem, ubi verbum Devera ablque ulla lyllabarum divisione legitur. Idem porro adstruit & evincit priviIegium Lu- dovici pii huic Doverensi monasterio concesium, l quod in historia Biturigum dominus de ia Thau- massiere laudat. Ex quibus manifeste patet ætate Rodulfi antiquius esse hoc monasterium. Cum autem hæc abbatia infestatlone perversorum ho- minum pene ad nihilum redacta esset ; quidam ecclesiæ Bituricensis canonici eam in tutiori loco, id est in castello Virzione proximo, instaurarunt, favente comite Thcobaldo, ut docet instrumen- tum sequens. c De prxdiis huic monasterio a Radulso conce/Tis vide ejus elogium seculo IV. Bened. a nostro Mabillonio vulgatum.
