315 I N S T R U qui noftra dimiseramus*, pro acquirenda pace rogavi-A mus domnum Amatum Romanum legatum, ac domnum Guillclmum magnx memoris Aquitanicae ducem, comicemque Pictavenseni, cujus consilio & auxilio in prxdido loco remanscramus, quatinus illi ab ipso abbate impetrarent, ut ipsam particulam nobis cum pace dimitteret, unde videlicet nihil proficui haberet, nec magis ibi ferarum quam hominum ac Deo servientium habitationem deligeret *, fcd ille ab his & ab aliis pluribus epifeopis & bonis viris poftula- tus respondit se hoc facere non polle sine patrum fui monafterii conceffione. Tunc domnus Amatus ad Malliacenfe cœnobium perrexit, secumque unum de noftris monachis nomine Litherium duxit. Cum- 3ue fratres ipsius loci in capitulo congregati cflent ante omnum Drogonem suum abbatem, indicavit domnus Amatus coram omnibus noftram petitionem. Quipri— ® mum quidem valde contradixerunt, sed tandem con- vidti ratione, quod non cflet caritati fimile, ut id contradicerent ad Dei fervidum, unde nullum haberent sublidium, assenfum prabuerunt. Itaque domnus Droeo abbas cum confensu monachorum quidquid in ipso nobis donato allodio clamabat, dimifit, no- bisque liberum concedit, præfentc domno Amato cardinali Romano, cum capcllanis suis Litgerio & Artaldo, & monacho noftro Litherio cum famulo suo Erluino. LIV. De libertate quam dedit domnus Goscelinus tulano sil—.. J va-majorii. archiepiseopus loco Ollvæ-majol Is. t*8o. Mnia ona occidunt, & aucti senescunt, nec V/ multum hominis tempus protenditur, ejufque memoria brevisiima probatur *, sed oblivione ne prorsus praeterita abforbeat, neccflc eft ut rerum geftaruni notitiam littera retineat, quatiniiS quid (it mutabile futuros non lateat. Igitur hoc przsens non ignorat ecclefia, sed nec pofteritas hinc hxreat ambigua, quod noftra geftum eft prxfentia. Ego itaque Geraldus Deo largiente abbas, quamvis indignus, diu optaveram eripi de mundanis flr.ctibus, quibus contundebar acrius quam fragilis ferre pollet animus. Cæterum subjesti mihi minus obediebant, nec earum ferrea molliri pectora quiverant, quos quidem sæcu- laria plus nimio negotia induraverant. Denique, monftrante Divina clementia portum fulcitis, placuit I animo antra petere folitudinis, ubi nulla edet sircula- ris habitatio hominis. Itaque, commendata epifcopo cura commiHi gregis, egrelsiis sum de monafterio comitantibus paucis, ignorans omnino quo curfus furet itineris. Sed tandem, Domino ducente, quippe qui numquam abeft fperantibus in se, pervenimus ad domnum Willelmum Pi&avensem comitem, virum adprime nobilem, totius quoque Aquitanix ducem, qui locum attribuit nobis congruum, Silva-major nuncupatum. Quod allodium ita nobis ab illo abfolutum redditur > ut a nullo ibi quidquam juris requiratur, sicut etiam alia cartula teftarur. Cum ergo ibi vellem incipere monafterium, perrexi ad domnum Gofccli—, num Burdeealensem archiepiseopurn, in cujus epif- copatu prxdidum erat allodium, ejus quidem rogaturus beneficium. Qui, interveniente prrsato duce, jam inceptum monafterium ita omni donavit libertate, ut nec ipse, nec alius poft eum, non archiepifco- pus, non archidiaconus, non archipresbyter, non cujullibet ordinis persona aliquod in eo jus, vel do minationem poflit habere. Quatinus ibi aegentes monachi abfque ulla inquietudine, libere poflent Deo servire. Sed & hoc ftabilicum eft ab ipso, eodem pre- cante Wiilelmo, ut si quandoque, difponcnte Chrillo, villa creverit, nihilo majus in ea archiepiseopus, vel quilibet minilter ejus quidquam habeat juris, nec in clericis, nec in laicis, sed omnia referantur ad abba- us difpofitioncm vel congregationis. Hoc etiam libi MENTA 316 nobisquc providit, ut nihilominus ecclefiarum con- sccrarionem, sacrosque ordines vel chrisina ab archiepiscopo accipiamus, cum necesse fuerit. Sed hxc conlticutio iterum ab eodem firmata eft iu proximo concilio, prxfentibus Romanis legatis Hugone atque Amato, mulcoque aliorum epifeoporum collegio. Hoc quoque definitum eft, uc si quis noc decretum violare tenuveric, fe sciat cxcommunicatum, donec fatisfe- cerit, tam ab archiepiscopo quam ab omnibus qui fuerunt in concilio. Necnon & hoc, consulentc domno Amato conftituimus, ut hoc canobium solummodo Romanx foret ecclelix subjcdum, obque fui tutelam domno apoftolico singulos annos folveret quinque fo- lidorum. Ac ego jam defeendens iu defectum statis decrepitx, jamjatn curam monachorum cupiebam dimittere, atque minus utilis meliori cedere. Verum domnus Amarus a noftris rogatus fratribus, licet totis refiftcrem nifibus, tamen mihi ex parte domiui apofto- lici teltacus obedienciam, eorum commendavit providentiam. Ada eft vero supradida confirmatio Burdigalenli civitate in concilio, anno ab Incarnatione Domini M. lxxx. lndidionc ni. epada xxvi, 11. nonas Octo- bris, octavo an. Gregorii papx Vll. Philippo iu Francia regnante. S. ViLLELMi Aquitanensis ducis. Confirma *f* hoc Deus. Ego Amatus * apoftolicz fedis legarus confirmo. + jÆ" Ego hveo * sedis apoftohex legatus confirmo. —f + tPis « sut Ego GocsliNUs BurdegalenGs archiepiseopus prx— Ditaps. > sente concilio concedo & confirmo, —j- S. RodUlphi Turonenfis archiepiscopi. S. WillelmI Auxienlis archiepiscopi. S. BosoNis Sanftoncnfis episeopi. S. Ademari Engolifmenlis episeopi. S. ViLLBLMi PctragoricenGs episeopi. S. Raimundi Vafatensu episeopi. S. F.uconis Bigorrensis * episeopi. * seu S. Donaldi Agennensis episeopi. Tarbicnfia. S. Petri Adurentis episeopi. S. Odonis abbatis fandi Johannis. * * Ange. S. Dbogonis Malliacenfis abbatis. riacenils. S. Rainaldi sancti Cypriani abbatis PictavenGs. S. Bertrandi S. Juliani abbatis V. Nobiliaccnfis. S. Hildeberti Nantulliacensis abbatis V. Namolii j in Valle. S. Fulchradi S. Salvatoris abbatis V. Blavia. S. Anchelini, Gocelini Burdegalensis ecclelix archidiaconi. LV. Bulla Cælestini papæ III. qua concesset ctenobio Silvæ-majoris prædia & privilegia recenfet & confirmat. COblestihus episcopus, servus fervorum Dei, dilectis filiis Petro abbati monafterii sandx’’97- Mariæ Silvæ-majoris, ejufque fratribus tam prxsenti- , bus quam futuris regularem vitam profeflis in perpe- ’tuum. Quotiens a nobis petitur quod religioni & no- neftati convenire dignofeicur, animo nos decet libenti concedere, & potantium * desideriis congruum sufFra— * _ gium impertiri. Eapropter, diledi in Domino filii, tium ; veftris juftis populationibus clementer annuimus, & prxfatum monafterium, in quo divino mancipati eftis obsequio, ad exemplar felicisrecordarionis Lucii papae prædcccsforis noftri sub beari Petri & noftra protcc- tione fufeipimus, & prxfentis feripti privilegio communimus. In primis quidem ftaruentes, uc ordo mo- nalticu$, qui fecundum Deum & beati Benedicti regulam in eodem monafterio nofcicur inftitutus, perpetuis ibidem temporibus inviolabiliter observetur. Prxcerea quafcumque polTefliones, quzeumque bona idem monafterium inprxscnciarum juftc & canonice possidet,
