laborum, fit tzen: capaloita / capaloitzen / fasciare, linda. bisyllaba autem, ut loitzia / incantare, bruka signerij / loitzen / ad 3. Conjugationem pertinent.
Ex Indicativo præsenti fit Præteritum, mutando ultimam syllabam in sin vel isin: häpeän / häpesin vel häpeisin / blygdes. In polysyllabis in tzin vel itzin: capaloita / capaloitzen / capaloitzin. Quædam in nen retinent n: ut halpenen / halpenin / deterior fio, blifwer sämre i pris. pakenen / pakenin / fugio, flyyr.
Quædam faciunt duplex Præteritum: sokenen / sokenin / sokesin, occœcor, blir blind.
Nota 1. P & w / item j & k / & in derivatione & in motione, tum Nominum tum Verborum, alternant, ita ut p Nominativi 1. Declinationis, & Indicativi Præsentis primæ Personæ, in Genitivo & In-
