ma pars Turcorum cum eo veneruntque ad civitatem ex illa parte in qua erat castrum. Nos autem putantes resistere posse illis, paravimus bellum contra eos, sed tam magna fuit virtus[1] illorum quod nequivimus illis resistere, sicque coacti intravimus civitatem ; quibus[2] tam mirabiliter arta et angusta fuit[3] porta, ut illic fuerint multi mortui oppressione aliorum.
Interea alli pugnabant extra urbem, alii intus, in va feria per totum diem usque ad vesperam. Inter hec Willelmus de Grentemaisnil[4] et Albericus frater ejus et Wido Trussellus[5] et Lambertus Pauper, isti omnes timore perterrito de hesterno bello quod duraverat ad vesperam, nocte latenter demissi sunt[6] per murum fugientes pedibus contra mare, ita ut neque in pedibus neque in manibus eorum remaneret aliquid nisi solummodo ossa ; multique alii fugerunt cum illis quos nescio. Venientes igitur ad naves que erant ad Portum Sancti Symeonis, dixerunt nautis : « Quid hic, miseri, statis ? Omnes nostri mortui sunt et nos mortem vix evasimus, quia exercitus Turcorum undique obsident alios in urbe. » At illi, audientes talia, stabant stupefacti ac, timore perterriti, cucurrerunt ad naves et miserunt
