Pagina:Histoire anonyme de la première croisade, trad. Bréhier, 1924.djvu/172

E Wikisource
Haec pagina emendata est

se[1] in mare. Deinde[2] supervenientes Turci quos invenerunt occiderunt et naves que in alveo fluminis remanserant combusserunt igne[3] et apprehenderunt spolia eorum.

Nos denique, qui remansimus[4], nequivimus suffere pondus armorum illorum fecimusque murum inter nos et illos, quem custodiebamus diu noctuque. Interea tanta oppressione fuimus oppressi ut equos et asinos nostros munducaremus.

[24.] Quodam vero die stantibus nostris majoribus sursum ante castellum tristibus ac dolentibus, venit quidam sacerdos ante[5] eos et dixit : « Seniores, si vobis placet, audite rem quamdam quam in visione vidi : cum nocte una jacerem in ecclesia Sancte Marie, matris Domini nostri Jesu Christi, apparuit mihi Salvator mundi cum sua genetrice et beato Petro apostolorum principe stetitque ante me et dixit mihi : « Agnoscis me ? » Cui respondi : « Non. » His dictis ecce apparuit integra crux in capite ejus. Iterum ergo interrogavit me Dominus dicens : « Agnoscis me ? » Cui dixi : « Te alio modo non agnosco, nisi quia crucem in capite tui[6] cerno sicut Salvatoris nostri. » Qui dixit : « Ego sum. » Statim cecidi ad pedes ejus rogans humiliter ut subveniret nobis in oppressione illa que super nos erat. Respondit Dominus : « Bene adjuvi vos et amodo adjuvabo ; ego permisi

  1. Le texte de A² s’arrête ici (fol. 32 vo) pour reprendre au chapitre 29 (fol. 33 ro). Au bas du fol. 32 vo, une note écrite au xive siècle : Hic quaternio deficit, explique cette lacune, qui ne se retrouve pas dans A³, comme l’avaient cru les éditeurs des Historiens occidentaux (t. III) et Hagenmeyer. Voir sur ce point l’Introduction, p. xxiv-xxvi.
  2. denique .
  3. igni A¹, B, C¹, C³.
  4. remanseramus  ; in urbe remanseramus C¹, C².
  5. ad eos B ; la leçon de A et de C, que nous adoptons, se trouve dans Tudebode, p. 68, et l’ « Hist. belli sacri », p. 201.
  6. tuo C¹, C².