In Festo S. Joannis. 39
Fortunate mmis, cui licitum fuit Attrectare manu Verbum hominem Deum, Hunc audire, oculis cernere, mutuo Quin et colloquio frui !
Haec dos quanta fuit, cum tibi credidit Sensus Christus amans pectoris intimos, Quando monte super totus homo Deus Sese numine vestiit ?
Jesu tu placido dum recubas sinu, Potas plena Deo vivida flumina ; Illapsu tacito se propius tuis Numen sensibus inserit,
Ex hoc fonte Deum plenius hauseras; Corpus destituit mens velut ebria ; Die, cum blanda quies lumina clauserit, Quae coelestia videris.
O sacros aditus ! O bene mutui Hac ignota tenus gaudia pectoris ! Quae non tela jacit divus amor sacris His fornacibus incubans !
Hinc tu semper amans, semper amabilis : Hinc et frontis honos, virgineus pudor ; Hinc coeleste jubar, quod superos decet, Toto vertice funditur.
Hinc creber repetis, creber idem sonas : Quidquid faris, amor, sic amor imperat : Vix sese capiens aestuat, et suis Pectus rumpitur ignibus.
�� �
